به گزارش خبرورزشی، یکی از بازیکنانی که با درد مقابل السد بازی کرد، شجاع خلیل زاده بود. مدافع سرزن و جنگنده پرسپولیس با وجود درد گردن یک لحظه هم نایستاد و با تمام وجود دفاع کرد تا تیمش بیشتر از یک گل نخورد. او که برخلاف همیشه در دفاع راست بازی می‌کرد، در این پست جدید هم خوش درخشید. با شجاع خلیل زاده هم دیروز دقایقی گپ زدیم که در زیر می‌خوانید.
* انصافاً فکرش را می‌کردی فینالیست شوید؟
مگر می‌شود فکرش را نکرد؟ انسان اول باید یک برد و اتفاق بزرگ را در فکرش تقویت کند و بعد در عمل به آن برسد. ما بازیکنان پرسپولیس هم‌قسم شده بودیم برخلاف فصل گذشته این مرتبه به فینال برسیم و حسرت نخوریم.
* مگر فصل گذشته خیلی حسرت خوردید؟
درست است که ما محروم و غایبانی داشتیم، اما به هر حال در یک قدمی فینال شکست تلخی مقابل الهلال عربستان خوردیم که به اعتقاد من به خاطر بازی در زمین ظاهراً بی‌طرف بود.
* چه اشاره بجایی داشتی. کمتر کسی به این نکته توجه کرد که فصل گذشته ما در نیمه‌نهایی نتوانستیم در تهران و ورزشگاه ترسناک آزادی میزبان الهلال باشیم و یکی از دلایل ناکامی پرسپولیس نیز همین نکته بود. این بار، اما شرایط فرق کرد. توضیح بیشتری می‌دهی؟
صددرصد همین‌طور است. ما سال گذشته در دو بازی رفت و برگشت مقابل الهلال مهمان بودیم. بازی در مثلاً زمین بی‌طرف برگزار می‌شد، اما ما در عمان و حتی شرایط میزبانی باز مهمان بودیم. این مرتبه، چون حریف قطری بود، توانستیم در تهران و استادیوم آزادی میزبان باشیم و دیدید این میزبانی هم چقدر به پرسپولیس کمک کرد.

* سرمربی السد هم اعتراف کرد بازی در استادیوم آزادی واقعاً سخت است؟
السد که جای خود دارد، به نظرم رئال مادرید هم جلوی این هواداران کم می‌آورد.
* شوخی کردی یا جدی گفتی؟
کمی شوخی کردم و رئال مادرید یک مثال بود. با این وجود معتقدم بازی در استادیوم آزادی تهران برای هیچ حریفی آسان نیست. شما دیدید ما در بازی با السد نیز همچون الدحیل اول گل خوردیم و بعد موفق به گلزنی شدیم. حتم بدانید اگر بازی در استادیومی غیر از آزادی برگزار می‌شد کار واقعاً سخت می‌شد. هواداران واقعاً کمک کردند و برای ما سنگ تمام گذاشتند.
* علیرضا بیرانوند هم در این مسابقه درخشش زایدالوصفی داشت و یک سوپرواکنش مقابل ضربه سر ژاوی نشان داد. بعد از پایان مسابقه تو مصاحبه کردی و گفتی خدا علیرضا بیرانوند را دوست دارد و...
شوخی کردم. علیرضا بهترین دروازه‌بان ایران است که نان دلش را می‌خورد. چه کسی فکرش را می‌کرد او در جام جهانی پنالتی رونالدوی افسانه‌ای را مهار کند ولی این کار را کرد. این بار هم موفق شد ضربه سر ناگهانی ژاوی را به کرنر بفرستد که اگر گل می‌شد، پایان کار پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا بود. واقعاً دست علیرضا درد نکند که به شکلی معجزه‌آسا آن توپ را مهار کرد.
* در یک صحنه هم خطایی روی بغداد بونجاح مهاجم السد کردی که همه را یک لحظه سکته دادی! همه فکر کردیم خطای پنالتی بود، اما خدا را شکر داور اشتباه نکرد و بعد معلوم شد خطای تو روی مهاجم السد خارج از محوطه هجده قدم بوده است؟
(به شوخی) خودم هم یک لحظه نزدیک بود سکته کنم! من خط را دیدم و جلوی حرکت بونجاح را گرفتم ولی باز هم ممکن بود داور پنالتی بگیرد که این‌طور نشد. قضاوت داور مسابقه عالی و بی‌نقص بود.

* بونجاح هم خیلی تلاش کرد پنالتی بگیرد و پس از آن هم می‌خواست به این هدف برسد، اما ظاهراً حواس داور جمع‌تر از این حرف‌ها بود!
بغداد بونجاح مهاجم الجزایری واقعاً بازیکن خوبی است. بیشترین گل را هم در لیگ قهرمانان آسیا زده است، اما به نظرم یک مقدار جو زده شده بود. به قول شما می‌خواست پنالتی بگیرد ولی خدا را شکر با هوشیاری داور مسابقه نتوانست.
* راستی پرچم نساجی مازندران را هم پس از پایان بازی با السد در دست گرفتی. چرا؟
چون من و علی علیپور مازندرانی هستیم نساجی هم تیم دوم ماست. از قبل پرچم نساجی را گرفته بودم تا در صورت فینالیست شدن آن را به یاد هم‌استانی‌هایم تکان بدهم. خوشحالم بازخورد خوبی در میان مازندرانی‌ها داشت همان‌طور که دیدید یک رقص تک‌دست مازندرانی هم رفتیم. باور کنید این جشن صعود تاریخی فقط یک رقص تک‌دست مازندرانی کم داشت!