با تذکری که به هر دو مربی داده شد فعلا راه اختلافات و دامن زدن به آنچه نامش تفرقه است بسته شد؛ حالا هر کدام از این مربیان کار خود را انجام میدهند.
برانکو به نحو احسن پرسپولیس را اداره میکند. او در حال حاضر موفقترین مربی لیگ ایران است که در آسیا هم درخشیده و یک اتفاق تاریخی در پرسپولیس رقم زده است. کیروش هم تیم ملی را برای جام ملتهای آسیا آماده میکند؛ دقیقا همان کاری که هر دو مربی باید از اول انجام میدادند و به ورطه حاشیه و مصاحبههای شبههبرانگیز نمیلغزیدند.
تا اینجا هیچ ملالی نیست؛ منهای حضور خلق الساعه افرادی که دایههای دلسوزتر از مادر هستند و هر بار تصور میکنند باید نقش مادرانهشان را در فوتبال ایفا کنند! همان کسانی به هر بهانهای فکر میکنند باید یک متلک نثار کیروش و حضور این مربی در تیم ملی کنند و در این راه مسئولیتی خطیر هم در اعوجاج فکری خود ساخته و پرداخته کردهاند؛ گویی اینها سکاندار فوتبال ایران هستند و هر کسی نداند گمان میکند ۴ جام آسیایی به مردم تقدیم کردهاند.
آدمهای جالبی هستند این عده؛ بازی را میبازند یک جور ادا و اصول دارند، یک مسابقه را میبرند باز یقه کیروش را میگیرند. راستی این جماعت از جان فوتبال چه میخواهد؟ اینها در تیم ملی دقیقا چکارهاند؟ همانهایی که نه «تیم» به جام جهانی بردهاند، نه در جام ملتهای آسیا گل کاشتهاند و نه در لیگ قهرمانان کارنامه دارند؛ همان کسانی که بیدلیل خودشان را با برانکو مقایسه میکنند.
دوستان! آقای ایوانکوویچ همه این کارها را انجام داده؛ هم تیم ایران را به جام جهانی برده، هم در جام ملتهای آسیا با تیم ملی سوم شده؛ امروز هم ملاحظه میکنید که در لیگ قهرمانان آسیا به دیدار فینال صعود کرده.
شما با چه استدلالی، سرتان را رو سر برانکو میگذارید و هر بار به کیروش میتازید؟