خبرورزشی/سعید اکبری؛ در سال‌های اخیر کنفدراسیون فوتبال آسیا به فوتبال ایران بی‌مهری کرده است. برای انتخاب بهترین بازیکن سال آسیا، معمولاً بازیکنان ایرانی شانسی نداشته‌اند. اگر هم به جمع سه نفر نهایی رفته‌اند، در نهایت دست خالی مراسم را ترک کرده‌اند. مثلاً همین چند سال پیش جواد نکونام در مراسم حاضر شد. او همراه ایران به جام جهانی صعود کرد و گل مهم مقابل کره جنوبی را زد. با استقلال هم توانست به جمع ۴ تیم نهایی برود ولی در نهایت جایزه را به بازیکن چینی دادند که اصلاً در مرحله مقدماتی جام جهانی برزیل هم حضور نداشت! نمونه‌های عجیب و غریب در این زمینه زیاد بوده است. مثلاً در سالی که ایران به آن شکل توانست کره جنوبی را ببرد و عازم جام جهانی شود، تیم دیگری را بهترین تیم سال آسیا کردند. تیم ملی در این سال‌ها همواره نمایش خوبی داشته ولی حتی بین کاندیدا‌های بهترین تیم سال نبوده است. کنفدراسیون فوتبال آسیا حتی به علیرضا فغانی هم کم‌لطفی کرد. دیگر داوری در آسیا بوده که بتواند بهتر و بالاتر از او باشد؟ انگار حتی قضاوت فینال المپیک هم کافی نبود تا بتواند بهترین داور سال شود. کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال‌های اخیر در حق فوتبال ایران ظلم کرد. به دلیل آنکه فدراسیون نفوذ زیادی در آسیا نداشت، نتوانست اقدامی در این زمینه کند. گاهی حتی جوایز از قبل تقسیم می‌شد. مثلاً در یکی از دوره‌ها یادمان هست وقتی خبرنگار ما از کفاشیان پرسید چرا نماینده ایران عنوان بهترین را به دست نیاورده و آیا قرار نیست کاری کنند؟ طوری جواب داد که از قبل تکلیف مشخص بوده و فدراسیون هیچ کاری نمی‌توانسته در این زمینه کند.
تمام این اتفاقات در ۶ سال گذشته در شرایطی افتاد که ایران سفت و سخت پشت شیخ‌سلمان بود. فدراسیون فوتبال در انتخابات از او حمایت کرد و حتی کفاشیان در زون مرکزی تلاش کرد برایش رأی جمع کند. ظاهراً خود او هم متوجه شده چه ظلمی به حق فوتبال ایران شده و حالا می‌خواهد قبل از خروج احتمالی‌اش از فدراسیون فوتبال حق را به حقدار بدهد.
حالا همه چیز مهیاست برای اینکه فوتبال ایران بتواند جوایز خوب و مهمی را در عرصه قاره به دست بیاورد. پرسپولیس به فینال آسیا رفته، تیم ملی موفق بوده، لژیونر‌ها هم عملکرد خوبی داشته‌اند و داوری ایران هم در سطح جهان درخشیده است. دیگر هیچ بهانه‌ای وجود ندارد تا کنفدراسیون بار دیگر در حق فوتبال ایران ظلم کند. ظاهراً این بار که تاج و کفاشیان به مالزی رفتند، شیخ‌سلمان درباره بهترین‌ها هم برایشان حرف زده و طبیعتاً فوتبال ایران حق خود می‌داند تا در سال درخشانش عناوین مختلف را درو کند.
فغانی سرانجام بهترین داور می‌شود؟
وقتی در جام کنفدراسیون‌ها درخشید و فینال المپیک را سوت زد، همه به این باور رسیدند که او مرد شماره یک داوری آسیاست به جز مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا! حق فغانی بود که جایزه را ببرد ولی AFC با معادلات عجیب و غریب خود جایزه را به فرد دیگری سپرد. حالا، اما راه ندارد. کنفدراسیون فوتبال آسیا مگر می‌تواند جایزه بهترین داور سال آسیا را به کسی غیر از علیرضا فغانی بدهد؟ او در جام جهانی فوق العاده بود و حتی می‌توانست فینال را سوت بزند. فغانی بهترین گزینه برای قضاوت دیدار فرانسه و کرواسی بود، اما به خاطر یک بازی سیاسی قضاوت رده‌بندی بین بلژیک و انگلیس را به او سپردند. حالا کمترین حق فغانی این است که بهترین داور سال آسیا شود. اگر این بار هم جایزه را به او ندهند، فوتبال آسیا یک جایزه به او بدهکار خواهد بود و در واقع در حقش ظلم بزرگی شده است. فغانی همه ملاک‌های لازم را داشته و در آسیا هیچ‌کس به اندازه او پیشرفت نکرده است. فغانی نه تنها بهترین داور آسیاست که بی‌شک یکی از بهترین داور‌های جهان است و حتی شانس این را دارد که در پایان سال، در لیست بهترین‌های دنیا باشد. باید دید آیا آسیا سرانجام حق او را می‌دهد؟
صدای پای جهانبخش می‌آید
علیرضا جهانبخش ستاره ایرانی که توانست آقای گل لیگ هلند شود و سپس سر از لیگ برتر دربیاورد، به احتمال فراوان یکی از سه کاندیدای نهایی بهترین‌های سال آسیا خواهد بود. اگر او هم بین کاندیدا‌ها نباشد، یک ظلم آشکار است. علیرضا در سال ۲۰۱۸ کاری کرد که هیچ بازیکن آسیایی در تاریخ این قاره نتوانسته بود در فوتبال اروپا بکند. او توانست آقای گل یکی از لیگ‌های اروپایی شود؛ عنوانی که حتی بزرگترین لژیونر‌های قاره به دست نیاوردند. علیرضا علاوه بر این جایزه بهترین بازیکن سال فوتبال هلند را هم به دست آورد تا دو افتخار بزرگ را مال خود کرده باشد. حق جهانبخش این است که حداقل در بین سه کاندیدای نهایی بهترین‌های سال آسیا باشد. به احتمال فراوان هم این اتفاق رخ می‌دهد و در مراسم علیرضا را هم خواهیم داشت. به امید اینکه او بتواند بهترین لژیونر سال فوتبال آسیا شود چراکه شایستگی کسب این عنوان را دارد. آقای گلی او در لیگ هلند، به اعتبار فوتبال آسیا کمک زیادی کرد.
تمام این اتفاقات در ۶ سال گذشته در شرایطی افتاد که ایران سفت و سخت پشت شیخ‌سلمان بود. فدراسیون فوتبال در انتخابات از او حمایت کرد و حتی کفاشیان در زون مرکزی تلاش کرد برایش رأی جمع کند. ظاهراً خود او هم متوجه شده چه ظلمی به حق فوتبال ایران شده و حالا می‌خواهد قبل از خروج احتمالی‌اش از فدراسیون فوتبال حق را به حقدار بدهد.
حالا همه چیز مهیاست برای اینکه فوتبال ایران بتواند جوایز خوب و مهمی را در عرصه قاره به دست بیاورد. پرسپولیس به فینال آسیا رفته، تیم ملی موفق بوده، لژیونر‌ها هم عملکرد خوبی داشته‌اند و داوری ایران هم در سطح جهان درخشیده است. دیگر هیچ بهانه‌ای وجود ندارد تا کنفدراسیون بار دیگر در حق فوتبال ایران ظلم کند. ظاهراً این بار که تاج و کفاشیان به مالزی رفتند، شیخ‌سلمان درباره بهترین‌ها هم برایشان حرف زده و طبیعتاً فوتبال ایران حق خود می‌داند تا در سال درخشانش عناوین مختلف را درو کند.
فغانی سرانجام بهترین داور می‌شود؟
وقتی در جام کنفدراسیون‌ها درخشید و فینال المپیک را سوت زد، همه به این باور رسیدند که او مرد شماره یک داوری آسیاست به جز مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا! حق فغانی بود که جایزه را ببرد ولی AFC با معادلات عجیب و غریب خود جایزه را به فرد دیگری سپرد. حالا، اما راه ندارد. کنفدراسیون فوتبال آسیا مگر می‌تواند جایزه بهترین داور سال آسیا را به کسی غیر از علیرضا فغانی بدهد؟ او در جام جهانی فوق العاده بود و حتی می‌توانست فینال را سوت بزند. فغانی بهترین گزینه برای قضاوت دیدار فرانسه و کرواسی بود، اما به خاطر یک بازی سیاسی قضاوت رده‌بندی بین بلژیک و انگلیس را به او سپردند. حالا کمترین حق فغانی این است که بهترین داور سال آسیا شود. اگر این بار هم جایزه را به او ندهند، فوتبال آسیا یک جایزه به او بدهکار خواهد بود و در واقع در حقش ظلم بزرگی شده است. فغانی همه ملاک‌های لازم را داشته و در آسیا هیچ‌کس به اندازه او پیشرفت نکرده است. فغانی نه تنها بهترین داور آسیاست که بی‌شک یکی از بهترین داور‌های جهان است و حتی شانس این را دارد که در پایان سال، در لیست بهترین‌های دنیا باشد. باید دید آیا آسیا سرانجام حق او را می‌دهد؟
صدای پای جهانبخش می‌آید
علیرضا جهانبخش ستاره ایرانی که توانست آقای گل لیگ هلند شود و سپس سر از لیگ برتر دربیاورد، به احتمال فراوان یکی از سه کاندیدای نهایی بهترین‌های سال آسیا خواهد بود. اگر او هم بین کاندیدا‌ها نباشد، یک ظلم آشکار است. علیرضا در سال ۲۰۱۸ کاری کرد که هیچ بازیکن آسیایی در تاریخ این قاره نتوانسته بود در فوتبال اروپا بکند. او توانست آقای گل یکی از لیگ‌های اروپایی شود؛ عنوانی که حتی بزرگترین لژیونر‌های قاره به دست نیاوردند. علیرضا علاوه بر این جایزه بهترین بازیکن سال فوتبال هلند را هم به دست آورد تا دو افتخار بزرگ را مال خود کرده باشد. حق جهانبخش این است که حداقل در بین سه کاندیدای نهایی بهترین‌های سال آسیا باشد. به احتمال فراوان هم این اتفاق رخ می‌دهد و در مراسم علیرضا را هم خواهیم داشت. به امید اینکه او بتواند بهترین لژیونر سال فوتبال آسیا شود چراکه شایستگی کسب این عنوان را دارد. آقای گلی او در لیگ هلند، به اعتبار فوتبال آسیا کمک زیادی کرد.
و سرانجام علیرضا بیرانوند
او رقیب خاصی در مراسم بهترین‌ها ندارد، چون خودش نامبروان بوده است. علیرضا در جام جهانی فوق العاده بود. در لیگ قهرمانان هم ستاره بی‌چون و چرا بوده است. در آسیا هیچ‌کس به اندازه علیرضا خوب عمل نکرده است. معمولاً در آسیا یک بهانه دارند؛ بازیکن در آسیا خوش ندرخشید، به همین خاطر جایزه را به او نمی‌دهیم. کنفدراسیون با این بهانه به خیلی از بازیکنان بزرگ جایزه نداد ولی حالا درباره بیرانوند بهانه‌ای ندارد. او هم یکی از بهترین‌های آسیا در جام جهانی بوده و هم اینکه در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا خوش درخشیده است. بی‌شک اگر کنفدراسیون این جایزه را به علیرضا ندهد، در حق او هم ظلم کرده است. حتی در صورت قهرمانی تیم کاشیما در آسیا، آن‌ها باز هم بهانه‌ای برای انتخاب علیرضا ندارند، چون هیچ‌یک از بازیکنان این تیم در حد و اندازه بهترین بازیکن سال آسیا نبوده‌اند و درخشش علیرضا را هم در جام جهانی نداشته‌اند.
نتیجه
بی‌شک سه جایزه مهم باید به فوتبال ایران برسد. تازه ایران می‌تواند جوایزی هم در فوتسال و همین‌طور زمینه‌های دیگر به دست بیاورد. به نظر می‌رسد مراسم امسال برای ایران پربار است و سرانجام کنفدراسیون بعد از چند سال حق را به حقدار خواهد داد...
او رقیب خاصی در مراسم بهترین‌ها ندارد، چون خودش نامبروان بوده است. علیرضا در جام جهانی فوق العاده بود. در لیگ قهرمانان هم ستاره بی‌چون و چرا بوده است. در آسیا هیچ‌کس به اندازه علیرضا خوب عمل نکرده است. معمولاً در آسیا یک بهانه دارند؛ بازیکن در آسیا خوش ندرخشید، به همین خاطر جایزه را به او نمی‌دهیم. کنفدراسیون با این بهانه به خیلی از بازیکنان بزرگ جایزه نداد ولی حالا درباره بیرانوند بهانه‌ای ندارد. او هم یکی از بهترین‌های آسیا در جام جهانی بوده و هم اینکه در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا خوش درخشیده است. بی‌شک اگر کنفدراسیون این جایزه را به علیرضا ندهد، در حق او هم ظلم کرده است. حتی در صورت قهرمانی تیم کاشیما در آسیا، آن‌ها باز هم بهانه‌ای برای انتخاب علیرضا ندارند، چون هیچ‌یک از بازیکنان این تیم در حد و اندازه بهترین بازیکن سال آسیا نبوده‌اند و درخشش علیرضا را هم در جام جهانی نداشته‌اند.
نتیجه
بی‌شک سه جایزه مهم باید به فوتبال ایران برسد. تازه ایران می‌تواند جوایزی هم در فوتسال و همین‌طور زمینه‌های دیگر به دست بیاورد. به نظر می‌رسد مراسم امسال برای ایران پربار است و سرانجام کنفدراسیون بعد از چند سال حق را به حقدار خواهد داد...
