خبرورزشی/ کارن فیروزی: خیلی قبلتر از اینکه کریستیانو رونالدو در رئالمادرید توپ بزند، رئالیها یکی از بزرگترین گلزنان تاریخ فوتبال را در تیمشان داشتند؛ رونالدو لوئیس ناساریو دلیما. این فوقستاره برزیلی که ۵ سال پیراهن رئال را به تن کرد، امروز قرار است دوباره مقابل دیدگان هواداران رئال ظاهر شود. امروز رونالدو دوباره به «کاخ سفید» مادرید برمیگردد ولی بازگشتش شباهتی به بقیه بازگشتهای او به این شهر و ورزشگاه ندارد.
داستان حضور او در برنابئو میتواند حس نوستالژیکی داشته باشد؛ ماجرا از این قرار است که او سهامدار اصلی باشگاه وایادولید شده؛ تیمی که قرار است امروز در برنابئو به مصاف رئالمادرید برود. رونالدو اورجینال، اما این بار به عنوان رئیس باشگاه رقیب باید در جایگاه ویژه در کنار فلورنتینو پرس بنشیند و عملکرد تیمش که در این فصل به رقابتهای لالیگا صعود کرده را از نزدیک ببیند. این شنبه، شاید وقت خوبی باشد که تماشاگران مادرید یکبار دیگر ایستاده رونالدو را تشویق کنند؛ مردی که آخرین بار ژانویه ۲۰۰۷ در لالیگا بازی کرد و رفت. ۱۱ سال بعد از آن جدایی، حالا تماشاگران رئالمادرید میتوانند دوباره با حضور رونالدو در برنابئو، خاطرات شیرین و خوبشان را مرورد کنند؛ به ویژه خاطرات شیرینی که با او داشتهاند...
سومین کهکشانی...
برای بررسی امضایی که R۹ پای تاریخ باشگاه رئالمادرید زده باید نیمچه سفری به گذشته داشت: شب ۳۰ ژوئن ۲۰۰۲، جام جهانی کره و ژاپن، فاتح بزرگ را شناخت. فینال بین برزیا و آلمان برگزار شد و «قناریها» بازی را ۲ برصفر به سود خودشان کردند؛ معنی آن قهرمانی این بود که ستاره پنجم روی سینه برزیلیها نشست. قهرمان آن شب، اما چه کسی بود؟ رونالدو؛ کسی که دبل تأثیرگذار فینال را به نام خودش کرد. کمی قبل از آن هم در نیمهنهایی تک گل برزیلیها را به ترکیه زد و تیمش را فینالیست کرد. در آن جام، رونالدو با ۸ گل عنوان آقای گلی را به نام خودش کرد و مهاجم شماره یک دنیا شد؛ مهاجمی که نشان داد بعد از دو مصدومیت وحشتناک زانو در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ دوباره به سطح اول فوتبال دنیا برگشته است.
داستان حضور او در برنابئو میتواند حس نوستالژیکی داشته باشد؛ ماجرا از این قرار است که او سهامدار اصلی باشگاه وایادولید شده؛ تیمی که قرار است امروز در برنابئو به مصاف رئالمادرید برود. رونالدو اورجینال، اما این بار به عنوان رئیس باشگاه رقیب باید در جایگاه ویژه در کنار فلورنتینو پرس بنشیند و عملکرد تیمش که در این فصل به رقابتهای لالیگا صعود کرده را از نزدیک ببیند. این شنبه، شاید وقت خوبی باشد که تماشاگران مادرید یکبار دیگر ایستاده رونالدو را تشویق کنند؛ مردی که آخرین بار ژانویه ۲۰۰۷ در لالیگا بازی کرد و رفت. ۱۱ سال بعد از آن جدایی، حالا تماشاگران رئالمادرید میتوانند دوباره با حضور رونالدو در برنابئو، خاطرات شیرین و خوبشان را مرورد کنند؛ به ویژه خاطرات شیرینی که با او داشتهاند...
سومین کهکشانی...
برای بررسی امضایی که R۹ پای تاریخ باشگاه رئالمادرید زده باید نیمچه سفری به گذشته داشت: شب ۳۰ ژوئن ۲۰۰۲، جام جهانی کره و ژاپن، فاتح بزرگ را شناخت. فینال بین برزیا و آلمان برگزار شد و «قناریها» بازی را ۲ برصفر به سود خودشان کردند؛ معنی آن قهرمانی این بود که ستاره پنجم روی سینه برزیلیها نشست. قهرمان آن شب، اما چه کسی بود؟ رونالدو؛ کسی که دبل تأثیرگذار فینال را به نام خودش کرد. کمی قبل از آن هم در نیمهنهایی تک گل برزیلیها را به ترکیه زد و تیمش را فینالیست کرد. در آن جام، رونالدو با ۸ گل عنوان آقای گلی را به نام خودش کرد و مهاجم شماره یک دنیا شد؛ مهاجمی که نشان داد بعد از دو مصدومیت وحشتناک زانو در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ دوباره به سطح اول فوتبال دنیا برگشته است.
رئالمادرید، مدافع عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، همان سالها تیمی تاریخی را میساخت؛ تیمی که به زعم پرس، رئیس وقت رئال، همین رونالدو را برای بازار کهکشانیهایی که راه انداخته بود کم داشت؛ او میخواست این برزیلی را به مادرید بیاورد و زوج رائول گونسالس کند تا خطرناکترین زوج فوتبالی در اروپا را داشته باشد. رئالمادرید سال ۲۰۰۰ لوئیس فیگو را خرید، ۲۰۰۱ زینالدین زیدان را به مادرید آورد و سرانجام رونالدو را با مبلغ ۴۲ میلیون یورو به عنوان سومین ستاره کهکشانی به برنابئو کشاند. «اُ فنومنو» بالاخره به جمع رئالیها پیوست. رونالدو، کسی که توپ طلای سال ۱۹۹۷ را برده بود برای درخشیدن در رئال نیاز به زمان زیادی نداشت؛ دبلش مقابل آلاوس در اولین بازی اش در لالیگا به ویژه ضربه قیچیوار جادویی اش روی گلی که کمی بعد از ورودش به زمین زد، گواه این بود که رونالدو ستاره آسمان کهکشانیها است.
زیدان-رونالدو؛ رؤیای بنزما
حضور رونالدو هرقدر در ترکیب رئالمادرید با درخشش همراه بود برای عدهای هم بدیمن بود؛ ماجرا از این قرار بود که با وجود درخشش در رقابتهای لیگ، آن رئالمادرید هرگز دستش به لیگ قهرمانان اروپا نرسید. رونالدو ۴ فصل و نیم در رئالمادرید توپ زد و در این مدت تقریباً همه چیز را به دستآورد؛ دومین توپ طلایش در دنیای فوتبال، لالیگا و قهرمانی در سوپرکاپ اسپانیا. سال بعدش، یعنی فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ او عنوان «الپیچیچی» را هم مال خودش کرد. با این حال، فراتر از این درخششهای فردی، موضوعی که رونالدو را تبدیل به یکی از فراموشنشدنیهای مادرید کرد همکاریهایش با زینالدینزیدان بود؛ همکاری که برای اولین بار در دنیای فوتبال شکل میگرفت. این زوج البته همان زوج فوتبالی بودند که یک ستاره دیگر را به رؤیا فرستاده بودند؛ کریم بنزما.
آگوست ۲۰۰۲، کریم بنزما بازیکن جوانی بود که در کمپ المپیک لیون توپ میزند؛ او تازه شمع تولد ۱۵ سالگی اش را فوت کرده بود که رونالدو اورجینال به رئالمادرید پیوست. از همان زمان بود که هر فرصتی دست میداد کریم پای تلویزیون مینشست تا بازی و کارهای گروهی R۹ و ZZ را در رئالمادرید ببیند؛ دو ستارهای که هرکدام الگو و اسطوره کریم بنزما در دنیای فوتبال بودند. طولی نکشید که زیدان و رونالدو هم به فوتبال یکدیگر ایمان آوردند. رونالدو در گفتگو با کانال +اسپانیا گفت: «زیدان بهترین بازیکنی است که من توانستهام با او همبازی باشم. با او، رئالمادرید بازیهایش را شیک میبرد». کمی بعد نوبت به زیدان رسید تا از رونالدو تمجید کند. «رونالدو همیشه برای من بهترین است. وقتی توپ به او میرسد هرکاری دلش بخواهد میتواند انجام دهد. از لحاظ تکنیکی هیچ بازیکن دیگری من را به اندازه رونالدو تحت تأثیر نگذاشته است. اگر او روزش باشد، غیر ممکن است بتوانی توپ را از او بگیری».