خبرورزشی/فتح‌الله فتحی: حسین اوجاقی و شقایق سیدیوسفی یکی دیگر از زوج‌های ورزشی موفق ایران هستند. مرد خانواده قهرمان ووشوی دنیا و سرمربی یک دهه تیم ملی ساندا که در کارنامه اش کلی مدال‌های رنگارنگ مسابقات جهانی، جام جهانی، بازی‌های آسیایی و... دیده می‌شود و همسرش قهرمان قایقرانی اسلالوم است.
آن‌ها چهار سال قبل در اردو‌های بازی‌های آسیایی اینچئون با هم آشنا شدند و خیلی زود هم زندگی مشترک را شروع کردند. حسین و شقایق نه نسبتی داشتند و نه هم‌رشته‌ای بودند و تنها یک وجه مشترک‌شان، ملی‌پوشی بود.
ثمره زندگی چهار ساله حسین و شقایق یک پسر کوچولو به نام عرشیاست که زندگی‌شان را شیرین‌تر کرده است.
حسین اوجاقی ستاره ووشوی جهان با حضور در خبرورزشی درباره نحوه ورودش به ووشو و افتخاراتی که در طول سال‌ها حضورش در تیم ملی از میادین مختلف جهانی، جام جهانی و بازی‌های آسیایی به دست آورده، همکاری اش با کی‌روش، آشنایی با همسرش و پسرش عرشیا حرف زد.
* خودتان را معرفی کنید.
حسین اوجاقی متولد سال ۱۳۵۴ در محله شهرری تهران، متأهل و دارای یک فرزند پسر دو سال و هشت ماهه به نام عرشیا. دکترای مدیریت ورزشی دارم و هم‌اکنون نیز سرمربی تیم ملی ووشو هستم.
* همسرتان هم ورزشکار است؟
بله، شقایق سیدیوسفی، عضو تیم ملی قایقرانی اسلالوم است.
* دوست دارید پسرتان راه شما را ادامه دهد؟
اوجاقی: هر رشته‌ای که خودش دوست دارد، کمکش می‌کنم، اما یک کار را حتماً برایش انجام می‌دهم؛ اینکه وقتی ۵ سالش شد او را در ژیمناستیک ثبت‌نام می‌کنم، چون معتقدم هر ورزشکاری که ژیمناستیک کار می‌کند راه ۵ ساله را در دو سال طی می‌کند. البته با شیطنت و جنگندگی‌ای که در او می‌بینم، خیلی برای ووشو و مبارزه در ساندا مناسب است.
* چطور شد به سمت ووشو رفتید؟
اوجاقی: سال ۶۶ به رغم میل پدرم که به کشتی باستانی علاقه داشت و به این ورزش می‌پرداخت زیر نظر استاد ناصر نیک‌روش از دوستان پدرم که مربی کاراته بود ورزش را شروع کردم. از سال ۷۱ زیر نظر مرحوم فریدون مالکی کیک‌بوکسینگ و رشته‌های رینگی را استارت زدم. همزمان با تأسیس فدراسیون ووشو سال ۷۵ در اولین دوره مسابقات رسمی ووشو شرکت کردم که اول شدم و بعد در انتخابی تیم ملی نیز قهرمان شدم و سال ۹۷ با تیم ملی به مسابقات جهانی ایتالیا رفتم و به مدال طلای جهان رسیدم و از آن موقع تا به حال در ووشو ماندگار شدم.
* ورزش را از چه سالی و با کدام رشته شروع کردید؟
یوسفی: ورزش را از ۵ سالگی با شنا شروع کردم. ۱۰ سالگی شنا را به صورت حرفه‌ای در قهرمانی کشور و لیگ ادامه دادم و عناوین مختلفی در مسابقات قهرمانی کشور، استانی و لیگ به دست آوردم. شنا را تا ۱۷ سالگی ادامه دادم و پس از آن به سمت قایقرانی کانوپولو و اسلالوم رفتم.
آن‌ها چهار سال قبل در اردو‌های بازی‌های آسیایی اینچئون با هم آشنا شدند و خیلی زود هم زندگی مشترک را شروع کردند. حسین و شقایق نه نسبتی داشتند و نه هم‌رشته‌ای بودند و تنها یک وجه مشترک‌شان، ملی‌پوشی بود.
ثمره زندگی چهار ساله حسین و شقایق یک پسر کوچولو به نام عرشیاست که زندگی‌شان را شیرین‌تر کرده است.
حسین اوجاقی ستاره ووشوی جهان با حضور در خبرورزشی درباره نحوه ورودش به ووشو و افتخاراتی که در طول سال‌ها حضورش در تیم ملی از میادین مختلف جهانی، جام جهانی و بازی‌های آسیایی به دست آورده، همکاری اش با کی‌روش، آشنایی با همسرش و پسرش عرشیا حرف زد.
* خودتان را معرفی کنید.
حسین اوجاقی متولد سال ۱۳۵۴ در محله شهرری تهران، متأهل و دارای یک فرزند پسر دو سال و هشت ماهه به نام عرشیا. دکترای مدیریت ورزشی دارم و هم‌اکنون نیز سرمربی تیم ملی ووشو هستم.
* همسرتان هم ورزشکار است؟
بله، شقایق سیدیوسفی، عضو تیم ملی قایقرانی اسلالوم است.
* دوست دارید پسرتان راه شما را ادامه دهد؟
اوجاقی: هر رشته‌ای که خودش دوست دارد، کمکش می‌کنم، اما یک کار را حتماً برایش انجام می‌دهم؛ اینکه وقتی ۵ سالش شد او را در ژیمناستیک ثبت‌نام می‌کنم، چون معتقدم هر ورزشکاری که ژیمناستیک کار می‌کند راه ۵ ساله را در دو سال طی می‌کند. البته با شیطنت و جنگندگی‌ای که در او می‌بینم، خیلی برای ووشو و مبارزه در ساندا مناسب است.
* چطور شد به سمت ووشو رفتید؟
اوجاقی: سال ۶۶ به رغم میل پدرم که به کشتی باستانی علاقه داشت و به این ورزش می‌پرداخت زیر نظر استاد ناصر نیک‌روش از دوستان پدرم که مربی کاراته بود ورزش را شروع کردم. از سال ۷۱ زیر نظر مرحوم فریدون مالکی کیک‌بوکسینگ و رشته‌های رینگی را استارت زدم. همزمان با تأسیس فدراسیون ووشو سال ۷۵ در اولین دوره مسابقات رسمی ووشو شرکت کردم که اول شدم و بعد در انتخابی تیم ملی نیز قهرمان شدم و سال ۹۷ با تیم ملی به مسابقات جهانی ایتالیا رفتم و به مدال طلای جهان رسیدم و از آن موقع تا به حال در ووشو ماندگار شدم.
* ورزش را از چه سالی و با کدام رشته شروع کردید؟
یوسفی: ورزش را از ۵ سالگی با شنا شروع کردم. ۱۰ سالگی شنا را به صورت حرفه‌ای در قهرمانی کشور و لیگ ادامه دادم و عناوین مختلفی در مسابقات قهرمانی کشور، استانی و لیگ به دست آوردم. شنا را تا ۱۷ سالگی ادامه دادم و پس از آن به سمت قایقرانی کانوپولو و اسلالوم رفتم.
* آیا در خانواده اوجاقی ورزشکار دیگری هم هست؟
اوجاقی: ۲ برادر و یک خواهر دارم. پدرم کشتی و ورزش باستانی کار می‌کرد. همسرم شقایق سیدیوسفی عضو تیم ملی قایقرانی اسلالوم است. امیر برادرم به صورت حرفه‌ای ووشو کار کرد و پس از خداحافظی با دنیای قهرمانی به عنوان سرمربی تیم ملی جوانان فعالیت می‌کند. مهدی برادر کوچکترم بیشتر رشته‌های ورزشی بوکس، تکواندو و بدنسازی و خواهرم ورزش همگانی کار می‌کند. به نوعی در خانه ما هر صبح ورزش صبحگاهی و بارفیکس انجام می‌شد سپس ما به مدرسه می‌رفتیم و پدرم سرکار.
* فکر می‌کردید حسین اوجاقی روزی قهرمان و سرمربی موفق تیم ملی باشد؟
اوجاقی: فکر نمی‌کردم بلکه احساس می‌کردم، چون قبل از اینکه وارد دنیای قهرمانی شوم، وقتی ورزشکاران را روی سکوی قهرمانی می‌دیدم، حس عجیبی داشتم و احساس می‌کردم روزی من هم روی سکوی قهرمانی خواهم رفت و حالا خوشحالم که به این آرزو دست پیدا کردم.
* احتمال دارد حسین اوجاقی وارد MMA و یا رشته‌های مشابه شود؟
اوجاقی: من در یک مقطع این تجربه را داشتم. سال ۲۰۰۶ به دلیل اختلافات مدیریتی که با رئیس وقت فدراسیون داشتم یک سال نتوانستم در خدمت ووشو باشم، به همین دلیل به ژاپن رفتم و چند تا مسابقه دادم، اما بعد از اینکه فدراسیون جدید ووشو تأسیس شد به خاطر احساس دین به ووشو برگشتم و همکاری‌ام با فدراسیون جدید را شروع کردم و تمام وقت در خدمت ووشو بودم. تا سال ۲۰۱۱ خودم در دنیای قهرمانی مسابقه دادم و بعد از آن وارد جرگه مربیان تیم ملی شدم و به عنوان سرمربی مشغول به کار شدم. فشردگی تمرینات به حدی بود که دیگر فرصت سفر به مسابقات حرفه‌ای نداشتم.
* چطور شد سرمربی تیم ملی ووشو سر از فوتبال درآورد؟
اوجاقی: کی‌روش سر مربی تیم ملی برای تقویت روحیه جنگندگی، تمرکز و آمادگی جسمانی تیمش تصمیم گرفت برای یکسری از برنامه‌های تمرینی از یک رزمی‌کار استفاده کند. به همین خاطر از طریق واسطه با من جلسه گذاشت و خواسته‌هایش را مطرح کرد. من هم موافق بودم، استارت اولیه کار را زدیم و به بازیکنان فوتبال روحیه جنگندگی، شجاعت، کنترل تمرکز و اعتماد به نفس را آموزش دادیم. واقعاً به نظرم این تفکر کی‌روش را باید تحسین کرد، من برنامه‌هایم را عنوان کردم و در چند جلسه‌ای که با بازیکنان کار کردیم آن‌ها هم خودشان به این موضوع پی بردند که این کار به دردشان می‌خورد.
* برای قبول این مسئولیت با کسی هم مشورت کردید؟
اوجاقی: قبل از اینکه کی‌روش جلسه بگذارد تا از جزئیات کار با هم حرف بزنیم، با همسرم مشورت کردم که نظر او را بپرسم که ایشان هم موافق بود. از آنجا که حضور در تیم ملی فوتبال با تمرینات تیم ملی ووشو همزمان شده بود با دکتر علی‌نژاد رئیس فدراسیون ووشو هم مشورت کردم که ایشان هم موافقت خود را اعلام کردند. بعد با کی‌روش جلسه نهایی را برگزار کردیم و او هم خواسته‌هایش را گفت و پس از آن به صورت عملی با بازیکنان تمرین کردیم و در نهایت کی‌روش به این نتیجه رسید که ما می‌توانیم نیاز‌های او را برآورده کنیم.
* استفاده از مربیان رزمی در تیم‌های فوتبال دیگر کشور‌ها هم اتفاق می‌افتد؟
اوجاقی: بله، در آلمان و پرتغال این اتفاق افتاده است یا تیم فوتبال پورتو از فدراسیون ووشو استفاده کرده است. الان دنیا به سمتی رفته که از مربیان رزمی برای ریکاوری بازیکنان فوتبال استفاده می‌کنند. حتی رئیس فدراسیون ووشوی پرتغال عنوان کرده که خودش به تیم ملی فوتبال پرتغال کمک کرده است.
* برای همکاری شرایط خاصی داشتید؟
اوجاقی: به دو دلیل پیشنهاد کی‌روش را قبول کردم، اول اینکه تیم ملی کشورم بود و کمک به آن افتخار است. مسئله دوم شخصیت خود کی‌روش بود که باعث شد پیشنهاد او را قبول کنم. واقعیت کی‌روش را کاملاً حرفه‌ای و دارای تفکرات خاصی دیدم. من دیسیپلین و نظمی که او بر تیم ملی حاکم کرده بود را می‌پسندیدم، چون خودم در ووشو همین شرایط را داشتم و بر اساس همین فاکتور توانستیم به موفقیت‌های چشمگیری در مسابقات جهانی و قاره‌ای دست پیدا کنیم. فوتبال ما با حضور کی‌روش شخصیت پیدا کرده است، ما دو دوره است که به راحتی به جام جهانی صعود می‌کنیم و این در واقع باعث شده کشور‌های دیگر دنیا به عنوان پای ثابت جام جهانی به ما نگاه کنند و گذشته از حاشیه‌هایی که در فوتبال وجود دارد این کار او خیلی ارزشمند است.
* از نحوه کار رضایت داشتند؟
اوجاقی: روز آخر تمرین تیم ملی قبل از جام جهانی روسیه، دیداری تدارکاتی با ازبکستان داشتند، در ضیافت ناهاری که ترتیب داده بودند من را هم دعوت کردند و کی‌روش یک لوح، همراه پیراهن تیم ملی که به امضای بازیکنان تیم ملی منقش شده بود به من اهدا کرد و از نحوه همکاری‌ام راضی بود.
* اگر دوباره پیشنهاد شود قبول می‌کنید؟
اوجاقی: قطعاً، هر کاری برای تیم ملی ایران می‌کنم، حالا فرقی نمی‌کند که این مسئولیت در فوتبال باشد یا ووشو.
* تلخ‌ترین خاطره‌تان در دوران قهرمانی چیست؟
اوجاقی: بازی‌های آسیایی ۹۸ تایلند بود که مدال نقره گرفتم. شاید بعضی‌ها بگویند که مدال نقره هم خوب است، اما من باورم بر این بود اگر در مسابقه‌ای حذف شوم بهتر از این است که به فینال برسم و آنجا ببازم. بازی خیلی نزدیکی بود. راند اول را من بردم، راند دوم را حریف چینی گرفت، راند سوم با اختلاف خیلی کم و روی یک اتفاق غیرمنتظره نتیجه را واگذار و به مدال نقره بسنده کردم. برای همین ماه‌ها شب‌ها خوابم نمی‌برد و حسرت مدال طلای بازی‌های آسیایی تایلند را خوردم. حتی بعد از اینکه توزیع مدال‌های این وزن تمام شد در مسیر برگشت به رختکن آن‌قدر مشت به دیوار زده بودم که دستم له شده بود.
* برای اینکه سر وزن برسید خیلی وزن کم می‌کردید؟
اوجاقی: در اکثر مسابقات وزن کم می‌کردم، اما دو بار در فاصله زمانی کم نزدیک به ۱۳ کیلو وزن کم کردم. هر دو بار برای بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ تایلند و ۲۰۰۲ بوسان کره‌جنوبی بود. در بوسان با ۱۳ کیلو کاهش وزن طلا گرفتم. البته قرار نبود در بازی‌های آسیایی بوسان مبارزه کنم، اما وقتی در جام جهانی شانگ‌های چین توانستم برای اولین بار حریف چینی را شکست دهم، الیاس حضرتی رئیس وقت فدراسیون به من تکلیف کرد که در بازی‌های آسیایی بوسان هم خودم حضور داشته باشم. در این بازی‌ها آخرین وزن ۷۰- کیلوگرم بود و برای اینکه سر وزن باشم، مجبور شدم ۱۳ کیلو وزن کم کنم. در آن زمان وقتی آکادمی المپیک درصد چربی‌های من را اندازه گیری کرد گفتند که به مرز خطر رسیده‌ام، اما خوشبختانه رفتم و با طلا برگشتم.
* حقوق سرمربی تیم ملی ووشو چقدر است؟
اوجاقی: خیلی کمتر از آن چیزی که فکر می‌کنند. حقوقی که ملی‌پوشان و کادرفنی می‌گیرند، به اندازه یک کارمند و یا یک کارگر است. مضاف بر اینکه آن‌هایی که متأهل هستند ۲۰ درصد بیشتر می‌گیرند. راستش بضاعت فدراسیون ووشو مثل ورزش‌های توپی نیست که حقوق بالا بدهد.
اوجاقی: بازی‌های آسیایی ۹۸ تایلند بود که مدال نقره گرفتم. شاید بعضی‌ها بگویند که مدال نقره هم خوب است، اما من باورم بر این بود اگر در مسابقه‌ای حذف شوم بهتر از این است که به فینال برسم و آنجا ببازم. بازی خیلی نزدیکی بود. راند اول را من بردم، راند دوم را حریف چینی گرفت، راند سوم با اختلاف خیلی کم و روی یک اتفاق غیرمنتظره نتیجه را واگذار و به مدال نقره بسنده کردم. برای همین ماه‌ها شب‌ها خوابم نمی‌برد و حسرت مدال طلای بازی‌های آسیایی تایلند را خوردم. حتی بعد از اینکه توزیع مدال‌های این وزن تمام شد در مسیر برگشت به رختکن آن‌قدر مشت به دیوار زده بودم که دستم له شده بود.
* برای اینکه سر وزن برسید خیلی وزن کم می‌کردید؟
اوجاقی: در اکثر مسابقات وزن کم می‌کردم، اما دو بار در فاصله زمانی کم نزدیک به ۱۳ کیلو وزن کم کردم. هر دو بار برای بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ تایلند و ۲۰۰۲ بوسان کره‌جنوبی بود. در بوسان با ۱۳ کیلو کاهش وزن طلا گرفتم. البته قرار نبود در بازی‌های آسیایی بوسان مبارزه کنم، اما وقتی در جام جهانی شانگ‌های چین توانستم برای اولین بار حریف چینی را شکست دهم، الیاس حضرتی رئیس وقت فدراسیون به من تکلیف کرد که در بازی‌های آسیایی بوسان هم خودم حضور داشته باشم. در این بازی‌ها آخرین وزن ۷۰- کیلوگرم بود و برای اینکه سر وزن باشم، مجبور شدم ۱۳ کیلو وزن کم کنم. در آن زمان وقتی آکادمی المپیک درصد چربی‌های من را اندازه گیری کرد گفتند که به مرز خطر رسیده‌ام، اما خوشبختانه رفتم و با طلا برگشتم.
* حقوق سرمربی تیم ملی ووشو چقدر است؟
اوجاقی: خیلی کمتر از آن چیزی که فکر می‌کنند. حقوقی که ملی‌پوشان و کادرفنی می‌گیرند، به اندازه یک کارمند و یا یک کارگر است. مضاف بر اینکه آن‌هایی که متأهل هستند ۲۰ درصد بیشتر می‌گیرند. راستش بضاعت فدراسیون ووشو مثل ورزش‌های توپی نیست که حقوق بالا بدهد.
* عملکرد فدراسیون ووشو با مدیریت علی‌نژاد را چطور می‌بینید؟
اوجاقی: بیش از بیست سال است که به عنوان ورزشکار و سرمربی تیم ملی درگیر ووشو هستم. نه اینکه، چون رئیس ووشو است، بخواهم از او تعریف کنم بلکه اگر حقیقت را نگویم از انصاف به دور است. موفقیت‌های امروز ووشو مدیون فعالیت‌های شبانه‌روزی دکتر علی‌نژاد است. زمانی که رئیس فدراسیون ووشو شد، برنامه چهار ساله داشت و استراتژی را تدوین کرد و نقاط ضعف و قدرت، تهدید‌ها و فرصت‌ها را در نظر گرفت. سه بار این برنامه‌ها و استراتژی‌ها را به‌روز‌رسانی کرد. اوایل نقاط ضعفی داشتیم که الان آن نقاط ضعف تبدیل به فرصت شده است. آن زمان از لحاظ سخت‌افزاری هیچ امکاناتی نداشتیم، اما الان در تهران و استان‌های مختلف آکادمی ووشو و خوابگاه داریم و می‌توانیم مسابقات لیگ، قهرمانی کشور، انتخابی تیم‌های ملی و اردو‌های تیم ملی را در دو بخش مردان و زنان در این سالن‌ها برگزار کنیم.
* تعدادی از قهرمانان مطرح به سمت سیاست کشیده شدند آیا شما تمایل به این کار دارید؟
اوجاقی: من ورزشکار هستم، به همین دلیل ترجیح می‌دهم در کاری که تخصص ندارم ورود نکنم، چون مواردی بوده که قهرمانی نزد مردم محبوبیت داشته، اما بعد از ورود به دنیای سیاست مردم کارش را نپسندیده‌اند.
* زندگی با یک قهرمان سخت نیست؟
اوجاقی: (با خنده) نه بلکه زندگی با یک قهرمان قایقرانی دلچسب است.
یوسفی: زندگی با یک قهرمان سختی‌های خودش را دارد، دوری برای حضور در اردو‌های طولانی و همراهی تیم ملی در مسابقات جهانی و قاره‌ای آسان نیست، اما یکی از افتخارات من و پسرم عرشیا این است که با کسی زندگی می‌کنیم که سال‌ها توانسته برای ورزش ایران افتخار‌آفرینی کند و دل مردم را شاد کند.
* سقف آرزو‌های سرمربی ووشو کجاست؟
خوشحالم در دنیای قهرمانی به آنچه خواستم دست پیدا کردم. به اهدافی که برنامه‌ریزی کرده بودیم، رسیدیم. ۶ سال نایب‌قهرمان جهان بودیم، اما با استراتژی‌ای که ترسیم کرده بودیم قهرمان جهان شدیم و با اختلاف یک مدال بالاتر از چینی‌ها ایستادیم. بعد از این موفقیت قهرمان جام جهانی شدیم که این هم کار بزرگی بود و در واقع به آن قله‌ای که برای خودمان ترسیم کرده بودیم، رسیدیم.
* برای مسابقات جهانی چه برنامه‌ای دارید؟
تا آخر سال فقط مسابقات قهرمانی کشور، انتخابی تیم ملی و لیگ را داریم، اما سال آینده دو مسابقه جهانی شانگ‌های چین و قهرمانی آسیای برونئی را پیش رو داریم. طبق هماهنگی با فدراسیون قرار است مسابقات قهرمانی کشور، انتخابی تیم ملی برگزار شود و همراه سانداکاران مدال‌آور مسابقات جهانی، جام جهانی، بازی‌های آسیایی و... به اردو دعوت شوند و با هم مسابقه بدهند و در نهایت بهترین‌ها به مسابقات جهانی اعزام شوند.
* اردو‌ها از چه زمانی استارت می‌خورد؟
اردو‌های جوانان آسیا برونئی بعد از تعطیلات نوروز با هدایت برادرم امیر اوجاقی و تمرینات تیم ملی برای جهانی شانگ‌های چین از تیرماه شروع می‌شود.
