۰
سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۷ - ۱۵:۵۴
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

چه اتفاقی برای ما افتاده که نه هوادار ساده فوتبال، بلکه بازیکنی که خودش روزگاری عضو تیم ملی کشور بوده می گوید هیچ حسی به این تیم ندارد؟

خبرورزشی / آرتین زهرابی: حمله های برق آسا به تیم ملی همچنان ادامه دارد. امروز این حملات فقط از جانب عده ای هوادار و مخاطب ساده فوتبال نیست، بلکه درباره بازیکنی که در آستانه حضور ایران در جام ملت های آسیا می گوید به تیم ملی کشورش هیچ احساسی ندارد چگونه باید قضاوت کنیم؟
بحث کی روش نیست؛ سرمربی تیم ملی به تعبیر برانکو «مصطفی» هم باشد باید به آن حس داشته باشیم. چه اتفاقی برای ما افتاده که نه هوادار ساده فوتبال، بلکه بازیکنی که خودش روزگاری عضو تیم ملی کشور بوده می گوید هیچ حسی به این تیم ندارد؟
امروز خیلی ها در فضای مجازی چنین ادعایی دارند. از آنها ایراد نمی گیریم؛ نظرشان را می گویند و البته برای ما عجیب است که چطور می شود عرق ملی را در نظر نگرفت و درباره تیم ملی که نام ایران بر پیشانی آن حک شده این گونه سخن گفت. عجیب تر اما آن بازیکنانی هستند که این طور درباره تیم ملی حرف می زنند.
برای ما و خیلی ها اما تیم ملی در دوران محمد مایلی کهن، تیم ملی کشورمان بود. تیم ملی ویرا تیم ما بود. تیم ملی ایران در زمان جلال طالبی و منصور پورحیدری عزیز، تیم خود ما بود، تیم مردم ایران...
 تیم بلاژویچ متعلق به ایران بود. تیم ملی دوران برانکو، برای همه بود. تیم ملی در زمان مربیگری امیر قلعه نویی، برای ما عزیز بود. به تیم ملی با حضور علی دایی احساس داشتیم. تیم ملی دوران افشین قطبی را دوست داشتیم.
دوستان! چطور و با چه زبانی می شود گفت به تیم ملی کشورم احساس ندارم؟ این تیم متعلق به همه ماست؛ این ادبیات مشمئز کننده را باید برای همیشه نیست و نابود کرد.
 فارغ از هر فکر و سلیقه ای اینجا ایران است، این تیم ملی فوتبال ایران است. دوست داشتنش یک اتفاق غریزی است؛ به آنهایی که می گویند احساسی به این تیم نداریم چه باید گفت؟ آیا آنها در آینده نزدیک که خیلی زود فرا می رسد پای این ادعای مضحک می ایستند؟

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی