خبرورزشی/ آرتین زهرابی: حرف غلط و تحلیل اشتباه این است (تحلیل که چه عرض کنیم، بحثی عامیانه و فکر نشده که توام با کینه و تنفر است)؛ «چرا تیم ملی در بازی با اسپانیا و پرتغال، مثل یمن و ویتنام تهاجمی بازی نکرد؟»
این سوال از دیشب در فضای مجازی به دفعات مطرح شده است؛ احتمالا برای تقابل دوباره با تیمی که در دو بازی گذشته موفق به جلب رضایت افکار عمومی شده...
مفسران کمسنوسال و بعضا بیدانش امروزی که هر اتفاقی را از ظن خود تحلیل میکنند و قیافههای حقبهجانب هم به خود میگیرند، حتی معنای قیاس مع الفارق را نمیفهمند!
مگر می شود اسپانیا و پرتغال را با یمن و ویتنام مقایسه کرد؟ همین سوالات سطحی است که بیهویتی فضای مجازی را به رخ میکشد و تحیلهای بیمایه آن را به تصویر میکشاند.
سرمربی یک تیم آسیایی اگر کمی عقل داشته باشد هرگز به تیمش توصیه نمیکند مقابل اسپانیا یکپارچه حمله شود. حمله به اسپانیا پرستاره یعنی یک خودکشی تمام عیار در جام جهانی. بیمهابا بازی کردن برابر پرتغال که غولهای فوتبال دنیا در آن توپ میزنند یعنی یک حماقت مسلم.
اصلا چنین تیمهایی توپ را به حریف نمیدهند که اجازه بازی حملهای توسط مربی صادر شود. مقابل این حریفان بزرگ که قهرمان جام جهانی و یورو شدهاند باید بازی را کنترل و مدیریت کرد.
درست همان کاری که تیم ملی ایران در جام جهانی انجام داد و متاسفانه خیلیها را دچار این سوء برداشت کرد که اتوبوسی دفاع میکند! نه پس؛ برویم به اسپانیا ۱۰ گل بزنیم و یاران رونالدو را در جام جهانی تار و مار کنیم؟ مگر فیلم هندی است؟!
در جام ملتهای آسیا، همین آخرین دیدار ما با عراق در مرحله گروهی، با دو بازی قبلی تفاوت آشکار خواهد داشت؛ ما هرگز با روشی که به مصاف یمن و ویتنام رفتیم با عراق بازی نخواهیم کرد.
تحلیلهایی از این دست بیشتر به درد همان بچههایی میخورد که در یک فضای توهمی سیر میکنند.
بعضیها از فوتبال، قصه و تعاریف فضایی دارند؛ تصور میکنند اینجا ماه است و نیل آرمسترانگ از سفینهاش پیاده شده تا به جهان اعلام کند من اولین نفری هستم که روی کره ماه قدم برداشتهام اما به این دوستان توصیه میکنیم از خواب بیدار شوند؛ اینجا زمین است. لطفا کمی دانش و سطح تحلیلهای خود را بالا ببرید؛ مرسی!