من هوادار استقلال هستم درست، سرمربی تیم ملی به دلایل خودش و سلیقه‌های گوناگونی که دارد از تیم محبوبم تنها سه بازیکن را به جام ملت‌ها دعوت کرده است، حسینی را خط زده است و چند نفر دیگر هم پشت خط ماندند. همه این‌ها درست. اما رسیدن به جام قهرمانی که چهل سال آرزوی رسیدن به آن را داریم اتفاق کم و بی‌ارزشی نیست که بخواهیم به راحتی از کنارش بگذریم و تیم ملی کشورمان را به امان خودش رها کنیم.
بالاخره شاید کی‌روش پس از جام ملت‌ها همچنان سرمربی تیم ملی باقی بماند و شاید هم پس از ۸ سال از ایران برود اما در هر صورت دو بار حضور در جام جهانی به صورت متوالی این بار می‌تواند با یک افتخارآفرینی در جام ملت‌ها کارنامه ۸ ساله مربی‌گری خودش در تیم ملی را درخشان‌تر کند.
اما ما چه با حضور کی‌روش و چه بدون حضور او، عاشق تیم ملی کشورمان هستیم چون این تیم ملی به هر حال تیم ملی خودمان هم هست، حالا کاری نداریم که به دست چه اشخاصی در فدراسیون و چه اشخاصی در کادرفنی اداره می‌شود که صد البته مهم هستند، اما مهم‌تر از همه این‌ها رسیدن به نتیجه‌ای است که در هر دوره در موردش حرف و صحبت می‌کنیم اما پس از پایان هر تورنمنت جز حسرت هیچ نتیجه قابل قبول دیگری به دست نمی‌آوریم.
درست است هنوز هم می‌گوییم که رسیدن به فینال جام ملت‌ها سخت است، آن‌قدر سخت که جز با همدلی و سپس قدرت بدنی و تکنیکی و یک مقدار زیادی شانس به دست نخواهد آمد.
خوبی این تیم ملی این است که بیشتر نفراتش همان بازیکنان چند ماه پیش جام جهانی هستند، انگیزه‌شان برای رسیدن به جام و تکرار آن دلاوری‌ها و تعصب‌هایشان برابر اسپانیا و پرتغال همچنان زیاد است و این شاید شانس‌مان را برای رسیدن به فینال بیشتر کند.
به هر حال تیم ملی کشورمان را دوست داریم و به آن عشق می‌ورزیم چه با کی‌روش و چه بدون کی‌روش، چه با سه ملی‌پوش استقلالی و چه با یک ملی‌پوش استقلالی و امیدواریم که کارنامه ۸ ساله کی‌روش با کسب نتایج درخشان و شاید هم جام قهرمانی آسیایی کامل کامل شود.
* ارسالی از محمود فخرالحاج
