۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

رخ دادن شگفتی‌ها در اوپن استرالیا امری است که معمولاً در طول برگزاری این رقابت‌ها رخ می‌دهد، ولی دست آخر فقط دو نفر هستند که این جام را بالای سر می‌برند: نواک جوکوویچ و راجر فدرر!

به گزارش خبرورزشی، اوپن استرالیا، اولین مرحله از گرنداسلم‌های فصل، از دیرباز دوست داشته پارادوکس‌ها را حفظ کند و حداقل برای هر دوره هم که شده یکی، دو پدیده رو کند؛ از ژو ویلفرد سونگای فرانسوی گرفته که سال ۲۰۰۸ از ناکجاآباد آمد و به فینال رسید تا همین دوره قبلی که هیون چانگ و کایل ادموند به نیمه‌نهایی رسیدند. حضور این دو تنیس‌باز کره‌ای و بریتانیایی از آن جهت شبیه یک پدیده بود که پیش از آن، هر دو مجموعاً در ۲۴ تورنمنت گرنداسلم به میدان رفته بودند ولی هرگز موفق نشده بودند عملکردی بهتر از حضور در یک‌هشتم نهایی داشته باشند. به خاطر رخ دادن همین اتفاقات است که خیلی‌ها هر ساله منتظر هستند تا گرنداسلم استرالیا حداقل یک شگفتی داشته باشد.

شگفتی به جای خود، قهرمان‌ها به جای خود
رخ دادن شگفتی‌ها در اوپن استرالیا امری است که معمولاً در طول برگزاری این رقابت‌ها رخ می‌دهد ولی دست آخر فقط دو نفر هستند که این جام را بالای سر می‌برند: نواک جوکوویچ و راجر فدرر! در طول ۱۵ سال گذشته تنیس‌باز‌های صرب و سوئیس تقریباً شانه به شانه همدیگر حرکت کردند و از هر فرصتی برای بالا بردن جام قهرمانی استفاده کرده‌اند. به غیر از قهرمانی مارات سافین (۲۰۰۵)، رافا نادال (۲۰۰۹) و البته آخرین قهرمانی که به اسم استن واورینکا خورد، بقیه قهرمانی‌ها در ۱۵ سال گذشته به صورت کاملاً مساوی بین جوکوویچ و فدرر تقسیم شده است: ۲۰۰۴، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۱۰، ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ برای فدرر و ۲۰۰۸، ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ برای نواک جوکوویچ.

جوکو، مرد همیشه مدعی
خبر خوب برای طرفداران این دو تنیس‌باز اینکه به نظر می‌رسد سال ۲۰۱۹ هم از همان قاعده همیشگی پیروی کند که یکی از این دو نفر نهایتاً جام قهرمانی را بالای سر می‌برند. این موضوع را می‌شود با استناد به اتفاقات گذشته و البته با استناد به جریان حاضر هم ثابت کرد. حتی اگر هر دو تنیس‌باز بازی‌های گذشته‌شان را باخته و به عنوان قهرمانی نرسیده باشند باز هم پای اوپن استرالیا که به میان می‌آید انرژی این دو مضاعف‌تر از حد تصور می‌شود. با این حال، اما باید گفت مدعی شماره یک قهرمانی اوپن استرالیا جوکوویچ است؛ چون او مرد شماره یک تنیس دنیاست و دو گرنداسلم قبلی را هم برده است. جوکوویچ در ملبورن اصلاً احساس غربت نمی‌کند و انگار در خانه خودش مشغول بازی است. از لحاظ ذهنی کاملاً آماده است و با توجه به میزان آمادگی بدن و سطح تنیس فوق العاده اش، باید گفت تقریباً شکست دادن او در راد لیور آرنا کار بی‌نهایت سختی است. از زمانی که جوکوویچ به قدرت اصلی تنیس تبدیل شد (۲۰۱۱) فقط یکی مثل استانیسلاس واورینکا از راه رسیده و او را در فینال برده است. درست است که در تورنمنت‌های قبلی به غیر از گرنداسلم‌ها، نوله، نمایش خارق العاده‌ای نداشته ولی وقتی صحبت از بازی کردن در ۵ ست باشد، کمتر کسی توانایی رقابت با مرد شماره یک تنیس دنیا را دارد.

فدرر، مرد چالش‌ها
به غیر از نواک جوکوویچ، باید از راجر فدرر، مرد ۳۷ ساله تنیس دنیا که هنوز هم یکی از برترین‌های این رشته است به عنوان مدعی قهرمانی نام برد. اگر کسی قرار باشد اهل به چالش کشیدن عنوان قهرمانی باشد همین راجر فدرر سوئیسی است. اگر جوکوویچ مرد شماره یک تنیس دنیاست، فدرر مرد شماره یک چالش‌هاست. او در این امر خارق العاده است. به غیر از این موارد باید به عملکرد فدرر در تنیس استرالیا هم دقیق‌تر نگاه شود؛ با وجود اینکه هر سال از سن او به عنوان عاملی برای موفق نشدن در تنیس یاد می‌شود ولی هر دو دوره قبلی توانسته اوپن استرالیا را ازآنِ خودش کند. او ۲۰ عنوان قهرمانی در گرنداسلم‌ها هم دارد و سخت است کسی پیدا شود که بتواند تجربه فدرر را در این رقابت‌ها به چالش بکشد. گو اینکه بعد از رسیدن به بیستمین قهرمانی اش در گرنداسلم‌ها دیگر در سطح عالی‌ای ظاهر نشد و ۱۲ ماه در بردن جام ماژور بی‌بهره مانده.

فینال بین جوکوویچ و فدرر؟
فدرر همیشه ابتدای فصل سرحال و آماده است؛ آن‌قدر آماده که نمی‌شود سن واقعی اش را حدس زد. مرد شماره ۳ تنیس دنیا با همین سطح از آمادگی دلیلی نمی‌بیند برای چندمین بار طعم حضور در فینال اوپن استرالیا را نچشد؛ او می‌تواند دوباره همان کاری که در دو سال گذشته انجام داده را تکرار کند. ۶ قهرمانی در این تورنمنت دارد و بدنش هم توانایی یاری کردنش در عرض دو هفته را دارد. یک فدرر آماده، با بدن بدون مصدومیت می‌تواند همیشه در رقابت‌های ملبورن خطرناک باشد، حتی در ۳۸ سالگی. پس با توجه به همین مورد و البته سطح آمادگی بالای جوکوویچ و اینکه هر دو هم در دو طرف جدول هستند می‌شود امیدوار بود روز ۲۶ ژانویه، دو تنیس‌باز پرافتخار اوپن استرالیا که هر کدامشان ۶ قهرمانی دارند رودرروی همدیگر قرار بگیرند. سؤال، اما این است که در مسیر رسیدن به فینال کسی نیست که سد راه این دو شود؟ چرا؛ اولی رافائل نادال است. تجربه ثابت کرده هیچ‌وقت نباید این تنیس‌باز مایورکایی را دست‌کم گرفت ولی نادال در یک سال و نیم گذشته نشان داده برای بازی روی زمین‌هایی با سطح سفت مشکل دارد و انرژی لازم را نمی‌گذارد. از این مورد گذشته وضعیت بدنی او هم مساعد نیست و به نظر می‌رسد در طول این دو هفته هم با مصدومیت‌های ریزودرشتی دست و پنجه نرم کند.

دیگر چه کسی باقی می‌ماند؟ کی نیشیکوری که طعم حضور در نیمه‌نهایی را چشیده و چندماهی است به سطح آمادگی مطلوب رسیده؟ شاید بشود نیشیکوری را بیشتر برای حضور در یک‌چهارم نهایی و خوشبینانه برای حضور در نیمه‌نهایی تصور کرد ولی بیشتر از آن با توجه به عملکردی که اخیراً داشته تقریباً غیرممکن است. مارین چیلیچ؟ این تنیس‌باز کروات سال ۲۰۱۸ بدی نداشته و می‌تواند یکی از متقاضیان حضور در بازی نهایی باشد. در واقع او در کنار کوین اندرسون، بخت بیشتری برای به چالش کشیدن قهرمان‌ها دارند و ظرفیت بازی‌شان در گرنداسلم‌ها را افزایش داده‌اند.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی