خبرورزشی/مهری رنجبر؛ علی پاکدامن، شمشیرباز ملیپوش سابر با دو مدال نقره باید پاداش ۸۰ سکه را بگیرد، اما طبق حساب و کتاب وزارت ورزش او ۴۰ سکه و ۱۰ درصد مدال دوم را میگیرد. اتفاقی که به نظرش ظلم محسوب میشود. شمشیرباز ملیپوش البته از مسئولان تهران هم دلگیر است؛ بابت بیتوجهی به قهرمانان.
* چی شده معترض شدی؟
من تنها ورزشکار دو مداله کاروان ایران در بازیهای آسیایی جاکارتا هستم. درست است در انفرادی ۱۵-۱۴ باختم، اما برد بازی تیمی، برابر چین را من درآوردم. از طرفی دو تا پاداش ۴۰ سکه مدال نقره میشود ۸۰ تا. ورزشکاران دو مداله ۱۰ نفر نیستند بلکه تنها من هستم. دوست دارم مزد زحمات دو مدالم که همان ۸۰ سکه است را بدهند، در حالی که شنیدهام برای یک مدال ۱۰ درصد پاداش را میدهند که این خیلی ظلم است و ندهند بهتر است. برای وزارت ورزش ۸۰ سکه که چیزی نیست.
* اداره کل تربیتبدنی تهران هم به شما پاداش داده؟
مدیرکل تربیت بدنی تهران قبل از بازیهای آسیایی قول داده بود مدالآوران به ترتیب ۵۰، ۳۰ و ۲۰ میلیون تومان پاداش میدهند، اما چند ماه گذشته و هیچ خبری نیست. در حالی که ورزشکاران تهرانی در نهایت ۱۰-۱۱ نفر هستند. ما میبینیم همه استانها پاداش ورزشکارانشان را دادهاند، اما در تهران خبری نیست. استاندار تهران راحت میتواند روی بچهها مانور دهد. کاری که در بقیه استانها میکنند. فقط مجسمه ورزشکارانشان را نساختهاند، حتی برای آنها خواستگاری هم میروند (با خنده).
* یعنی در تهران سراغی از شما نمیگیرند؟
استاندار تهران هم قرار بود از مدالآوران بازیهای آسیایی تقدیر کند، اما وقتی استاندار جدید آمد، همه چیز رفت روی هوا. در حالی که ما برای سهمیه المپیک ۲۰۲۰ آماده میشویم و تربیتبدنی تهران باید از ما حمایت کند تا باانگیزهتر کار کنیم. امسال من حتی در لیگ تیم ندارم و معمولاً در استانهای دیگر تربیتبدنی به بچهها کمک میکند، اما تهران کلاً تعطیل است. ما مدام دعا دعا میکردیم بزرگی به تربیتبدنی تهران بیاید و حالا که آمده کسی کمکش نمیکند. من ماندهام که این یعنی چی؟
* بابت چه میمانی؟
اینکه استانداری واقعاً لنگ پاداش ماست؟ اصلاً نمیدانم چرا شهرداری تهران و شورای شهر سراغی از ورزشکاران و قهرمانان شهر نمیگیرد؟ باورکنید من اگر ارومیه بودم شرایط بهتری داشتم، چون یک رگم ارومیهای است. برای بازیهای آسیایی قبل، یکی از دوستانم میگفت بیا از ارومیه شرکت کن یک خانه میگیری. بعداز المپیک به من میگفت اگر حرفم را گوش میکردی حالا دو خانه داشتی. در حالی که من، سجاد گنجزاده، سعدی ملایی و کوروش بختیار، هماهنگ هستیم تا به مدیرکل تربیتبدنی کمک کنیم، اما هیچ کاری پیش نمیرود.
* این کارها حاشیهساز نمیشود؟
من کاری ندارم. ما کارمان تمرین است. ورزشکاران ایرانی همیشه با این مسائل پیش پا افتاده درگیر هستند و عادت کردهایم.
* یعنی میخواهی با گرفتن پاداش، باانگیزهتر برای سهمیه المپیک کار کنی؟
ورزشکار وقتی تأمین باشد، بدون دغدغه کار میکند. من ورزش میکنم و در آن با خیلی مسائل درگیرم. افتخارآفرینی دارم، اما مسائل مالی هم مهم است. اگر در بازیهای آسیایی طلای انفرادی را میگرفتم با پاداشش دیگر دنبال پاداش مدال نقره تیمیام نبودم، اما این ۴۰ سکه پاداش تیمی به اضافه ۴۰ سکه پاداش انفرادی، زندگی مرا تغییر میدهد. آقای داورزنی از نزدیک کار مرا در جاکارتا دیدند و میدانند با چه زحمتی مدال گرفتم و پاداش حق من است. اگر حقم نبود اصلاً حرفی نمیزدم.
* چی شده معترض شدی؟
من تنها ورزشکار دو مداله کاروان ایران در بازیهای آسیایی جاکارتا هستم. درست است در انفرادی ۱۵-۱۴ باختم، اما برد بازی تیمی، برابر چین را من درآوردم. از طرفی دو تا پاداش ۴۰ سکه مدال نقره میشود ۸۰ تا. ورزشکاران دو مداله ۱۰ نفر نیستند بلکه تنها من هستم. دوست دارم مزد زحمات دو مدالم که همان ۸۰ سکه است را بدهند، در حالی که شنیدهام برای یک مدال ۱۰ درصد پاداش را میدهند که این خیلی ظلم است و ندهند بهتر است. برای وزارت ورزش ۸۰ سکه که چیزی نیست.
* اداره کل تربیتبدنی تهران هم به شما پاداش داده؟
مدیرکل تربیت بدنی تهران قبل از بازیهای آسیایی قول داده بود مدالآوران به ترتیب ۵۰، ۳۰ و ۲۰ میلیون تومان پاداش میدهند، اما چند ماه گذشته و هیچ خبری نیست. در حالی که ورزشکاران تهرانی در نهایت ۱۰-۱۱ نفر هستند. ما میبینیم همه استانها پاداش ورزشکارانشان را دادهاند، اما در تهران خبری نیست. استاندار تهران راحت میتواند روی بچهها مانور دهد. کاری که در بقیه استانها میکنند. فقط مجسمه ورزشکارانشان را نساختهاند، حتی برای آنها خواستگاری هم میروند (با خنده).
* یعنی در تهران سراغی از شما نمیگیرند؟
استاندار تهران هم قرار بود از مدالآوران بازیهای آسیایی تقدیر کند، اما وقتی استاندار جدید آمد، همه چیز رفت روی هوا. در حالی که ما برای سهمیه المپیک ۲۰۲۰ آماده میشویم و تربیتبدنی تهران باید از ما حمایت کند تا باانگیزهتر کار کنیم. امسال من حتی در لیگ تیم ندارم و معمولاً در استانهای دیگر تربیتبدنی به بچهها کمک میکند، اما تهران کلاً تعطیل است. ما مدام دعا دعا میکردیم بزرگی به تربیتبدنی تهران بیاید و حالا که آمده کسی کمکش نمیکند. من ماندهام که این یعنی چی؟
* بابت چه میمانی؟
اینکه استانداری واقعاً لنگ پاداش ماست؟ اصلاً نمیدانم چرا شهرداری تهران و شورای شهر سراغی از ورزشکاران و قهرمانان شهر نمیگیرد؟ باورکنید من اگر ارومیه بودم شرایط بهتری داشتم، چون یک رگم ارومیهای است. برای بازیهای آسیایی قبل، یکی از دوستانم میگفت بیا از ارومیه شرکت کن یک خانه میگیری. بعداز المپیک به من میگفت اگر حرفم را گوش میکردی حالا دو خانه داشتی. در حالی که من، سجاد گنجزاده، سعدی ملایی و کوروش بختیار، هماهنگ هستیم تا به مدیرکل تربیتبدنی کمک کنیم، اما هیچ کاری پیش نمیرود.
* این کارها حاشیهساز نمیشود؟
من کاری ندارم. ما کارمان تمرین است. ورزشکاران ایرانی همیشه با این مسائل پیش پا افتاده درگیر هستند و عادت کردهایم.
* یعنی میخواهی با گرفتن پاداش، باانگیزهتر برای سهمیه المپیک کار کنی؟
ورزشکار وقتی تأمین باشد، بدون دغدغه کار میکند. من ورزش میکنم و در آن با خیلی مسائل درگیرم. افتخارآفرینی دارم، اما مسائل مالی هم مهم است. اگر در بازیهای آسیایی طلای انفرادی را میگرفتم با پاداشش دیگر دنبال پاداش مدال نقره تیمیام نبودم، اما این ۴۰ سکه پاداش تیمی به اضافه ۴۰ سکه پاداش انفرادی، زندگی مرا تغییر میدهد. آقای داورزنی از نزدیک کار مرا در جاکارتا دیدند و میدانند با چه زحمتی مدال گرفتم و پاداش حق من است. اگر حقم نبود اصلاً حرفی نمیزدم.