به گزارش خبرورزشی، مرجان کلهر، ملی‌پوش اسکی و متولد سال ۱۳۶۷، همسر پوریا ساوه‌شمشکی است که از سن ۳ سالگی اسکی را آغاز کرد. او در سال ۷۸ اولین مدال خود را از نوع طلا در رده سنی نونهالان به دست آورد و بعد از آن اسکی او به صورت حرفه‌ای دنبال شد و در نهایت در سال ۲۰۱۹ در ونکوور کانادا پرچمدار کاروان ایران در المپیک زمستانی شد، اما این ورزشکار در رقابت‌های قهرمانی جهان دست به اقدامی عجیب، اما قابل تقدیر زد و در حالی که نامش توسط داوران برای حضور در مرحله دوم مسابقات اعلام شده بود، با اعلام خطای خود به داورانی که آن را ندیده بودند، از ادامه مسابقه انصراف داد. او با این اقدامش مورد توجه و تحسین رسانه‌ها، داوران و ورزشکاران حاضر در مسابقات قرار گرفت. بعد از بازگشت کلهر از سوئد پای صحبت‌های او نشستیم.
* چند سال است در این رشته فعالیت دارید؟
از سال ۱۳۷۸ تاکنون. در این مدت ۱۱ سال نفر اول ایران بودم. اولین مدال برون‌مرزی را در رقابت‌های ترکیه به دست آوردم. در جوانان آسیا صاحب عنوان شدم. اولین سهمیه المپیک بانوان را در المپیک زمستانی از آن خود کردم. نایب‌قهرمان اسکی روی چمن جهان در ایران شدم. دو دوره در بازی‌های آسیایی شرکت کردم که یک بار در آن به فاصله زمانی یک ثانیه برنز را از دست دادم. با حضور در سوئد پنجمین رقابت‌های جهانی را تجربه کردم.
* در چه رقابت‌هایی توانستید سهمیه حضور در رقابت‌های جهانی سوئد را به دست آورید؟
خوشبختانه امسال برف خوبی داشتیم. از اواسط آبان هر هفته مسابقه انتخابی برگزار شد و غیر از ما پنج نفر؛ من، عاطفه احمدی، فروغ عباسی، صدف ساوه‌شمشکی و میترا کلهر فرد دیگری نتیجه خوبی نگرفت.
* چند سال است در این رشته فعالیت دارید؟
از سال ۱۳۷۸ تاکنون. در این مدت ۱۱ سال نفر اول ایران بودم. اولین مدال برون‌مرزی را در رقابت‌های ترکیه به دست آوردم. در جوانان آسیا صاحب عنوان شدم. اولین سهمیه المپیک بانوان را در المپیک زمستانی از آن خود کردم. نایب‌قهرمان اسکی روی چمن جهان در ایران شدم. دو دوره در بازی‌های آسیایی شرکت کردم که یک بار در آن به فاصله زمانی یک ثانیه برنز را از دست دادم. با حضور در سوئد پنجمین رقابت‌های جهانی را تجربه کردم.
* در چه رقابت‌هایی توانستید سهمیه حضور در رقابت‌های جهانی سوئد را به دست آورید؟
خوشبختانه امسال برف خوبی داشتیم. از اواسط آبان هر هفته مسابقه انتخابی برگزار شد و غیر از ما پنج نفر؛ من، عاطفه احمدی، فروغ عباسی، صدف ساوه‌شمشکی و میترا کلهر فرد دیگری نتیجه خوبی نگرفت.
* سخت‌ترین رقیب‌تان در ایران کیست؟
همین پنج نفر واقعاً به هم نزدیک هستیم و مرتب در جابه‌جایی سکو با هم هستیم.
* در اولین حضور المپیکی‌تان چه احساسی داشتید؟
اولین حضور تجربه فوق العاده‌ای است. واقعاً برای رسیدن به آن خیلی زحمت کشیدم. از دو سال قبل از آن در اغلب رقابت‌ها شرکت کردم تا نمره‌ام را به صفر نزدیک کنم. در رشته ما هر قدر نمره به صفر نزدیک‌تر شود ایده‌آل‌تر می‌شود. در تورنمنت‌های اصلی خوب کار نکردم و یک سال و نیم را از دست دادم ولی بعد از آن سخت کار کردم تا اینکه در مسابقات مارپیج بزرگ در ترکیه سهمیه گرفتم. در مسابقات داخلی هم خیلی خوب کار کردم. مشقت زیادی کشیدم.
* از پرچمداری‌تان در ونکوور کانادا صحبت کنید.
وقتی پرچمدار شدم یک احساس بسیار عالی و توصیف‌نشدنی پیدا کردم. باید بگویم در آنجا خیلی خوب کار کردم. * در جهانی سوئد شرایط تیم چطور بود؟
همه اسکی‌بازان کشورمان ۱۰۰ درصد توانایی‌های خود را به نمایش گذاشتند. در پیست‌های خارج از ایران نوع برف هم فرق می‌کند. در ایران فصل بارش برف کوتاه‌مدت است و جنس برف ما نرم و خیس است، اما در اروپا و سایر مناطق به صورت کریستالی است که کار در آن بسیار سخت است ولی ما همه توان‌مان را گذاشتیم.
* قوانین مسابقات ملی‌پوشان اسکی ما را مستقیم وارد مرحله نهایی کرد. چرا؟
طبق قوانین در مسابقات جهانی ۱۰۰ نفر سهمیه حضور پیدا می‌کنند. نفرات اول تا پنجاهم را برترین‌های جهان تشکیل می‌دهند که بدون ورودی حضور پیدا می‌کنند. ۲۵ نفر در مرحله مقدماتی و ۲۵ اسکی‌باز بعدی از کشور‌هایی که بهترین نمره امتیازی را دارند، اما در مجموع امسال ۹۸ نفر شرکت کردند و از شانس خوب‌مان همگی وارد فینال شدیم.
همین پنج نفر واقعاً به هم نزدیک هستیم و مرتب در جابه‌جایی سکو با هم هستیم.
* در اولین حضور المپیکی‌تان چه احساسی داشتید؟
اولین حضور تجربه فوق العاده‌ای است. واقعاً برای رسیدن به آن خیلی زحمت کشیدم. از دو سال قبل از آن در اغلب رقابت‌ها شرکت کردم تا نمره‌ام را به صفر نزدیک کنم. در رشته ما هر قدر نمره به صفر نزدیک‌تر شود ایده‌آل‌تر می‌شود. در تورنمنت‌های اصلی خوب کار نکردم و یک سال و نیم را از دست دادم ولی بعد از آن سخت کار کردم تا اینکه در مسابقات مارپیج بزرگ در ترکیه سهمیه گرفتم. در مسابقات داخلی هم خیلی خوب کار کردم. مشقت زیادی کشیدم.
* از پرچمداری‌تان در ونکوور کانادا صحبت کنید.
وقتی پرچمدار شدم یک احساس بسیار عالی و توصیف‌نشدنی پیدا کردم. باید بگویم در آنجا خیلی خوب کار کردم. * در جهانی سوئد شرایط تیم چطور بود؟
همه اسکی‌بازان کشورمان ۱۰۰ درصد توانایی‌های خود را به نمایش گذاشتند. در پیست‌های خارج از ایران نوع برف هم فرق می‌کند. در ایران فصل بارش برف کوتاه‌مدت است و جنس برف ما نرم و خیس است، اما در اروپا و سایر مناطق به صورت کریستالی است که کار در آن بسیار سخت است ولی ما همه توان‌مان را گذاشتیم.
* قوانین مسابقات ملی‌پوشان اسکی ما را مستقیم وارد مرحله نهایی کرد. چرا؟
طبق قوانین در مسابقات جهانی ۱۰۰ نفر سهمیه حضور پیدا می‌کنند. نفرات اول تا پنجاهم را برترین‌های جهان تشکیل می‌دهند که بدون ورودی حضور پیدا می‌کنند. ۲۵ نفر در مرحله مقدماتی و ۲۵ اسکی‌باز بعدی از کشور‌هایی که بهترین نمره امتیازی را دارند، اما در مجموع امسال ۹۸ نفر شرکت کردند و از شانس خوب‌مان همگی وارد فینال شدیم.
* چطور شد از مانش دوم انصراف دادید؟
ابتدا یک توضیحی در مورد قوانین مسابقه بدهم. طبق قانون فدراسیون جهانی هر ورزشکاری که بخواهد در مسیر مسابقه شرکت کند، باید شعاع پیچ را رد کند. در واقع دروازه‌ها اگر از بین پا‌های ورزشکار رد شود، اوت محسوب می‌شود. معمولاً هیچ اتفاقی از چشم دوربین‌ها دور نمی‌ماند، اما نمی‌دانم چطور این خطای من را دوربین‌ها ثبت نکردند. من فکر می‌کردم به احتمال ۹۹ درصد برایم اوت اعلام می‌کنند، اما وقتی به خط پایان رسیدم دیدم اسمم در رنکینگ است و می‌توانم در مانش دوم هم شرکت کنم. می‌شد تاریخ‌ساز شوم و در مانش دوم هم شرکت کنم، چون این اتفاق ممکن است دیگر هیچ‌وقت برای من در دوران ورزش حرفه‌ای‌ام نیفتد، اما با توجه به ایمان و اعتقادی که داشتم و اخلاقیاتی که در خودم می‌شناسم، تصمیم گرفتم این کار را انجام بدهم. باور می‌کنید احساس می‌کردم شاید اگر نگویم روزی حقم را ضایع کنند.
* این حرکت در رسانه‌ها بازتاب زیادی داشته است.
نمی‌دانم این را چطور بگویم. من نمی‌خواستم اصلاً رسانه‌ای شود. من برای دل خودم این کار را کردم، چون این‌طور بزرگ شدم وگرنه این کار من اصلاً کار خاصی نبوده ولی با برداشت بزرگی مواجه شد. در نهایت خیلی خوشحالم این کار را انجام دادم. دیگر شب‌ها راحت می‌خوابم. شاید این اتفاق صدم ثانیه می‌توانست بعد‌ها من را آزار دهد ولی با این کار وجدان خودم را راحت کردم.
* برخورد هم‌تیمی‌هایتان با شما چطور بود؟
آن‌ها می‌گفتند خدا به تو یک شانس داده و احساسی تصمیم نگیر، اما من گریه می‌کردم و می‌دانستم پیش وجدان خودم نمی‌توانم دوام بیاورم.
* از جهانی و المپیک که بگذریم، شرایط فعلی اسکی را چطور می‌بینید؟
نمی‌دانم راه خودمان به کجا می‌رود. در مقایسه با اروپا و سایر نقاط خیلی عقب‌تر هستیم. آن‌ها ۱۱ ماه را تمرین می‌کنند ولی ما تنها سه ماه برف مفید داریم. در حالی که باید در طول سال فرصت تمرین زیاد داشته باشیم. بحث دیگر به زیرساخت‌ها برمی‌گردد. دستگاه‌های بالابری که به تعداد کم وجود دارد. باورتان نمی‌شود در سوئد با توجه به امکانات بالابر می‌توانستیم ۱۰ بار در روز تمرین کنیم. در حالی که بضاعت ما تنها در پیست دربندسر است که باز نسبت به سایر نقاط جهان بسیار ضعیف‌تر است. مگر اینکه سرمایه‌گذاری خوبی روی رده‌های پایه انجام شود. مستعدان را به اروپا بفرستیم تا در کمپ‌های مختلف تمرین و مسابقه بدهند. شاید در چند سال آینده به بهره برداری برسد.
ابتدا یک توضیحی در مورد قوانین مسابقه بدهم. طبق قانون فدراسیون جهانی هر ورزشکاری که بخواهد در مسیر مسابقه شرکت کند، باید شعاع پیچ را رد کند. در واقع دروازه‌ها اگر از بین پا‌های ورزشکار رد شود، اوت محسوب می‌شود. معمولاً هیچ اتفاقی از چشم دوربین‌ها دور نمی‌ماند، اما نمی‌دانم چطور این خطای من را دوربین‌ها ثبت نکردند. من فکر می‌کردم به احتمال ۹۹ درصد برایم اوت اعلام می‌کنند، اما وقتی به خط پایان رسیدم دیدم اسمم در رنکینگ است و می‌توانم در مانش دوم هم شرکت کنم. می‌شد تاریخ‌ساز شوم و در مانش دوم هم شرکت کنم، چون این اتفاق ممکن است دیگر هیچ‌وقت برای من در دوران ورزش حرفه‌ای‌ام نیفتد، اما با توجه به ایمان و اعتقادی که داشتم و اخلاقیاتی که در خودم می‌شناسم، تصمیم گرفتم این کار را انجام بدهم. باور می‌کنید احساس می‌کردم شاید اگر نگویم روزی حقم را ضایع کنند.
* این حرکت در رسانه‌ها بازتاب زیادی داشته است.
نمی‌دانم این را چطور بگویم. من نمی‌خواستم اصلاً رسانه‌ای شود. من برای دل خودم این کار را کردم، چون این‌طور بزرگ شدم وگرنه این کار من اصلاً کار خاصی نبوده ولی با برداشت بزرگی مواجه شد. در نهایت خیلی خوشحالم این کار را انجام دادم. دیگر شب‌ها راحت می‌خوابم. شاید این اتفاق صدم ثانیه می‌توانست بعد‌ها من را آزار دهد ولی با این کار وجدان خودم را راحت کردم.
* برخورد هم‌تیمی‌هایتان با شما چطور بود؟
آن‌ها می‌گفتند خدا به تو یک شانس داده و احساسی تصمیم نگیر، اما من گریه می‌کردم و می‌دانستم پیش وجدان خودم نمی‌توانم دوام بیاورم.
* از جهانی و المپیک که بگذریم، شرایط فعلی اسکی را چطور می‌بینید؟
نمی‌دانم راه خودمان به کجا می‌رود. در مقایسه با اروپا و سایر نقاط خیلی عقب‌تر هستیم. آن‌ها ۱۱ ماه را تمرین می‌کنند ولی ما تنها سه ماه برف مفید داریم. در حالی که باید در طول سال فرصت تمرین زیاد داشته باشیم. بحث دیگر به زیرساخت‌ها برمی‌گردد. دستگاه‌های بالابری که به تعداد کم وجود دارد. باورتان نمی‌شود در سوئد با توجه به امکانات بالابر می‌توانستیم ۱۰ بار در روز تمرین کنیم. در حالی که بضاعت ما تنها در پیست دربندسر است که باز نسبت به سایر نقاط جهان بسیار ضعیف‌تر است. مگر اینکه سرمایه‌گذاری خوبی روی رده‌های پایه انجام شود. مستعدان را به اروپا بفرستیم تا در کمپ‌های مختلف تمرین و مسابقه بدهند. شاید در چند سال آینده به بهره برداری برسد.
* یعنی فکر می‌کنید استعداد‌های خوبی در اسکی داریم؟
قطعاً و باید بگویم خیلی هم داریم.
* الگوی ورزشی تان در اسکی چه فردی است؟
آلبرتو تومبا. از عملکرد شیفرین دارنده دو طلا و یک نقره هم خیلی خوشم آمد.
* می‌گویند تیم ملی بانوان در جهانی سوئد از سوی سرمربی اش آسیب دید؟
من قبول ندارم. همه عوامل دست به دست هم دادند تا نتیجه خوبی نگیریم. تقصیر کسی نیست. وقتی از نظر امکانات ضعیف هستیم خیلی عجیب نیست. در ضمن در هر رقابت جهانی نوع طراحی مسیر، پیست و نوع برف در هر جا متفاوت است ولی باید بگویم بانوان بدتر از ۲۰۱۰ عمل کرده‌اند.
* شانسی برای المپیکی شدن مجدد داریم؟
می‌توانیم کسب کنیم به شرطی که در مسابقات بیشتری شرکت کنیم و امکانات را افزایش دهیم.
* دوست دارید در المپیک دیگر شرکت کنید؟
هنوز نمی‌دانم و تصمیم برای ادامه ورزش حرفه‌ای‌ام نگرفته‌ام. اگر تصمیم بر ادامه باشد، مطمئن باشید می‌آیم تا سهمیه بگیرم.
* بزرگترین آرزوی‌تان چیست؟
من اسکی را بسیار دوست دارم و آرزو دارم زیرساخت‌ها قوی‌تر شود تا بتوانیم اسکی را به سطح قابل قبولی برسانیم.
* دوست دارید بعد از کنار گذاشتن مربی بشوید؟
با این شرایط فعلی خیر. واقعاً حیف است استعداد‌ها را به فراموشی بسپاریم و به بهانه عدم سرمایه‌گذاری، این رشته را به حال خود رها کنیم.
قطعاً و باید بگویم خیلی هم داریم.
* الگوی ورزشی تان در اسکی چه فردی است؟
آلبرتو تومبا. از عملکرد شیفرین دارنده دو طلا و یک نقره هم خیلی خوشم آمد.
* می‌گویند تیم ملی بانوان در جهانی سوئد از سوی سرمربی اش آسیب دید؟
من قبول ندارم. همه عوامل دست به دست هم دادند تا نتیجه خوبی نگیریم. تقصیر کسی نیست. وقتی از نظر امکانات ضعیف هستیم خیلی عجیب نیست. در ضمن در هر رقابت جهانی نوع طراحی مسیر، پیست و نوع برف در هر جا متفاوت است ولی باید بگویم بانوان بدتر از ۲۰۱۰ عمل کرده‌اند.
* شانسی برای المپیکی شدن مجدد داریم؟
می‌توانیم کسب کنیم به شرطی که در مسابقات بیشتری شرکت کنیم و امکانات را افزایش دهیم.
* دوست دارید در المپیک دیگر شرکت کنید؟
هنوز نمی‌دانم و تصمیم برای ادامه ورزش حرفه‌ای‌ام نگرفته‌ام. اگر تصمیم بر ادامه باشد، مطمئن باشید می‌آیم تا سهمیه بگیرم.
* بزرگترین آرزوی‌تان چیست؟
من اسکی را بسیار دوست دارم و آرزو دارم زیرساخت‌ها قوی‌تر شود تا بتوانیم اسکی را به سطح قابل قبولی برسانیم.
* دوست دارید بعد از کنار گذاشتن مربی بشوید؟
با این شرایط فعلی خیر. واقعاً حیف است استعداد‌ها را به فراموشی بسپاریم و به بهانه عدم سرمایه‌گذاری، این رشته را به حال خود رها کنیم.
