خبرورزشی/مهدی هژبری؛ بعد از تعطیلات طولانی‌مدت عید، بچه‌ها دوباره به مدرسه‌های‌شان برگشتند، دانشجو‌ها پشت میز دانشگاه‌ها نشستند، کارمندان و کارگران و بازاری‌ها و سایر اقشار جامعه هم روال عادی‌شان را در پی می‌گیرند، اما آن‌ها که قربانی سیل شدند و در این بلای طبیعی و ناگهانی، عزیزان و یا خانه و زندگی‌شان را از دست دادند، مدت‌ها طول می‌کشد تا دوباره به همان نقطه سر خط برگردند و شاید هرگز همان زندگی عادی گذشته را نداشته باشند.
این روز‌ها اگر- ما و شما- هنوز سقفی بالای سرمان است، پشت میز یا سر کار و زندگی‌مان هستیم، هنوز از نعمت سلامتی برخورداریم و می‌توانیم عزیزان‌مان را در آغوش بگیریم، کنار تمام دغدغه‌های روزمره‌مان که متأسفانه کم هم نیست، به یاد این سیل‌زده‌ها و خسارت‌دیده‌ها باشیم و به اندازه توان‌مان یاری‌شان دهیم. شاید یک حادثه، جای ما را با هم عوض کند. خیلی‌ها در ایام عید، کمر همت بستند و دست یاری به سوی سیل‌زده‌ها دراز کردند، اما درس بزرگ زندگی را مردم بامعرفت شهر‌های زلزله‌زده کرمانشاه به ما دادند که با وجود زندگی در کانکس و محروم بودن از حداقل امکانات، از سفره‌های کوچک زندگی خود و از همان مایحتاج اندک خودشان زدند و برای سیل‌زده‌ها کمک فرستادند. خوش به حال‌شان که روح بزرگی دارند، خوش به حال‌مان که چنین هموطنانی داریم، کنار هم باشیم...