خبرورزشی/فرهاد اشراقی؛  بازار تهمت‌زنی که همواره داغ بود، این روز‌ها داغ‌تر شده است. فلانی با داور بسته، آن یکی به تیم X راه داده، دیگری تیم حریف را خریده و از این دست حرف‌ها هم در فضای مجازی پر است و هم به دفعات گفته و شنیده می‌شود. مثلاً می‌گویند علی دایی به پرسپولیس و سپاهان راه داده است و هیچ‌کس هم نمی‌پرسد علی دایی و راه دادن؟ او حتی در بازی دوستانه با برادرش دعوا می‌کند آن وقت بیاید به امیر قلعه‌نویی راه بدهد؟ حتی اگر آدم‌های بدبین و مریضی باشیم (که متأسفانه گاهی هستیم) باید کمی منطق هم در ادبیات و قضاوت‌هایمان وجود داشته باشد. ما می‌توانیم بگوییم دایی مربی نیست و فلان تعویض را اشتباه انجام داد، اما حق نداریم بگوییم او به حریفان راه داده است. ما حق نداریم بدون سند و مدرک به برانکو، شفر، کی‌روش و... انگ دلالی بزنیم. در همین مورد شرط‌بندی اگر سندی وجود داشته باشد باید طرف را یک عمر محروم کرد و جریمه سنگینی هم برای او بست، اما اگر سندی نباشد چه؟ اگر دایی با تیمی نبسته باشد چه؟ جواب این تهمت‌ها را بالاخره یک جا باید بدهیم و خوشبینانه‌اش این است که در همین دنیا تقاص پس بدهیم، چون خدا هر چه را ببخشد مسخره کردن و حق‌الناس را نمی‌بخشد و تهمت زدن هم به نوعی حق‌الناس است که باید به هر شکل ممکن رضایت طرف را جلب کرد.
بازار تهمت‌زنی در عرصه اقتصادی و سیاسی شاید داغ‌تر از ورزش هم باشد، اما در همین فوتبال این روز‌ها که به پایان لیگ نزدیک می‌شویم متأسفانه خیلی‌ها راحت چشم‌شان را می‌بندند و تهمت می‌زنند، آن هم به آدم‌هایی که کارنامه مشخصی دارند. مثلاً به یک کارمند ساده نمی‌توان مثل فلان اختلاس‌گر کلان بانکی تهمت چند هزار میلیاردی زد. به یکسری از مربیان و بازیکنان هم نمی‌توان تهمتی زد که اصلاً با عقل جور در نمی‌آید. کاش وسط این تهمت‌زنی‌ها اگر وجدان نداریم و خدا را هم نمی‌شناسیم حداقل یک اپسیلون منطق داشته باشیم.