به گزارش خبرورزشی، برای علاقه‌مندان به دنیای تنیس، حالا رقابت‌های خاک رس هم ارزش دوچندانی به خودش گرفته چراکه راجر فدرر، اسطوره‌ای‌ترین تنیس‌باز تاریخ تصمیم گرفته بعد از سه سال غیبت، دوباره روی زمین‌های خاکی بازی کند. راجر که قرار است از امروز اولین بازی اش را در رقابت‌های مسترز مادرید انجام دهد، مهیا می‌شود که برای دومین گرنداسلم فصل یعنی رولان گروس، به جنگ رقبا برود. به بهانه حضور او در تورنمنت مادرید، سایت مارکا گفت‌وگویی با فدرر سوئیسی ترتیب داده که بخشی از آن را در زیر از نظر می‌گذرانید.
* سه تا تورنمنت دیگر روی زمین‌های خاکی برگزار می‌شود که همگی هم مهم هستند: مونت‌کارلو، بارسلونا و رم. چرا شما تورنمنت مادرید را برای بازی روی زمین‌های خاک رس انتخاب کردید؟
به نظرم منطقی است که از این تورنمنت شروع کنم، چون زمان کافی برای ریکاوری جهت حضور در رولان گروس را دارم. مادرید تورنمنت بزرگی است و من سازماندهی این رقابت‌ها را دوست دارم. ضمن اینکه در گذشته هم اینجا موفقیت‌هایی به دست آورده‌ام. جواب ساده‌ترش می‌شود اینکه تورنمنت مادرید روی زمین‌های خاکی برگزار می‌شود و من دوست داشتم دوباره تجربه بازی روی این زمین‌ها را به دست بیاورم.
* شما برای رقابت‌های هفته دیگر در مسترز رم هم ثبت نام کرده اید. این بدان معنی است که امیدی ندارید در رقابت‌های مادرید به جمع ۴ نفر پایانی برسید؟
در رقابت‌های مسترز ۱۰۰۰ اسم شما خودبه خود وارد فهرست می‌شود. به هر حال هر مشکلی از جمله مصدومیت ممکن است پیش بیاید که آدم نتواند یک تورنمنت را تا انتها سپری کند. حضور در مسترز رم، یکی از اهداف من بوده، چون نمی‌دانم قرار است این هفته در تورنمنت مادرید چه اتفاقی برایم بیفتد پس باید فکر جایگزین می‌بودم. برنامه من برای بازی روی زمین‌های خاکی بین مادرید تا پاریس هدف‌گذاری شده است.
* الان ۳۷ ساله هستید و در ماه اوت ۳۸ سال‌تان می‌شود. هنوز احساس جوانی می‌کنید؟
بله، احساس می‌کنم خیلی جوان هستم. حداقل بچه‌هایم که من را این‌طوری می‌بینند.
* در چه مواردی سن واقعی تان را در تنیس حس می‌کنید؟
خب معمولاً وقتی مصدومیتی برایم پیش می‌آید. واقعیت این است که دیگر خیلی سخت می‌شود درمانش کرد. قبلاً برای یک مصدومیت یا یک بیماری، یک روز استراحت کافی بود ولی حالا برای همان مصدومیت و بیماری بین سه تا یک هفته زمان نیاز است تا خوب شوی. البته مزیتی هم که دارد این است که الان دیگر آن‌قدر پخته شده‌ای که کار‌هایی را که ممکن است به تو صدمه بزند و مصدومت کند انجام ندهی. حالا دقیقاً می‌دانم چه وقت‌هایی باید بازی کنم و چه وقت‌هایی نباید بازی کنم.
* وقتی شما در یک تورنمنت که روی زمین‌هایی با سطح سفت یا روی چمن برگزار می‌شود بازی می‌کنید، همیشه در زمره مدعیان قهرمانی آن تورنمنت قرار می‌گیرید. این احساس که برای بازی کردن روی زمین‌های خاکی چنان فشاری حس نمی‌کنید یا حداقل کمتر حس می‌کنید، احساس عجیبی است؟
چنین موضوعی به‌ویژه درباره امسال صدق می‌کند. مرا کمی به یاد اتفاقاتی می‌اندازد که بعد از اوپن استرالیا در سال ۲۰۱۷ رخ داد. نه من، نه شما و نه هیچ‌یک از اعضای تیمم نمی‌دانستیم قرار است در آینده چه اتفاقی بیفتد. حالا هم ممکن است تورنمنت خوبی از آب دربیاید یا اینکه هیچ اتفاق درخوری در آن رخ ندهد. ممکن است که من اصلاً نتوانم نتیجه لازم را بگیرم ولی امیدوارم حداقل چندمرحله‌ای بازی کنم. هدفم از حضور در تورنمنت مادرید و البته تورنمنت پاریس این است که برنده شوم. انتظار زیادی از خودم ندارم، چون خیلی وقت است روی زمین‌های خاکی بازی نکرده‌ام. اینکه عملاً قرار است دوباره بازی روی این زمین‌ها را تجربه کنم حس خوبی است ولی خودم به‌شخصه نمی‌توانم فکر کنم قرار است نتایج ایده‌آلی در این تورنمنت‌ها برایم رقم بخورد. چیزی که می‌خواهم بگویم این است که من آماده بازی کردن هستم ولی نمی‌دانم این میزان آمادگی در چه حدی است.
* امسال به نظر می‌رسد شرایط بازی روی زمین‌های خاکی کمی متفاوت باشد، چون رافا نادال این اواخر چندان سرحال نشان نداده و نواک جوکوویچ هم ورزشکاری که در اوپن استرالیا نشان داده نبوده است...
فکر نمی‌کنم این موضوع تأثیر زیادی داشته باشد. شماره یک و شماره دو تنیس دنیا چه افرادی هستند؟ اگر می‌بینید رافا در دو تورنمنت قبلی قهرمان نشده به این خاطر نبوده که قصدش باشد در مونت‌کارلو و بعد در بارسلونا بازنده باشد. از یاد نبریم که او در هر دو تورنمنت به نیمه‌نهایی رسیده است. این نتایج به نظر وحشتناک می‌رسند ولی همه می‌دانند که نتایج به اندازه کافی مثبت است. می‌توانم درک کنم با کار‌هایی که رافا کرده انتظارات از او زیاد است ولی هنوز چند تورنمنت زمین خاکی باقی مانده که او بخواهد بازی کند که البته آخرین‌شان رولان گروس است. به نظرم در گرنداسلم رولان گروس او و جوکوویچ مدعیان اصلی هستند به‌ویژه اینکه بازی‌ها هم ممکن است ۵ سته شوند.
* به نظرتان نتیجه‌ای که در این مسترز ۱۰۰۰ مادرید رقم بخورد تأثیری روی آینده دارد؟
به نظرم بیشتر از نادال و جوکوویچ، این هفته برای بازیکنان دیگر مثل زفرف، واورینکا، نیشیکوری و دل پوترو اهمیت دارد. این موضوع شامل حال دومنیک تیم نمی‌شود، چون همه می‌دانیم که او این روز‌ها آماده است. از همین حالا می‌شود حدس زد مدعیان اصلی برای قهرمانی در پاریس چه بازیکنانی هستند.
* شما به همراه نادال و جوکوویچ در ۱۵ فصل گذشته بر دنیا تنیس سلطنت کرده اید و به نظر می‌رسد این سلطنت تمامی هم ندارد. به نظر شما مزیت‌ها و ضرر‌های این موضوع در ورزش تنیس چیست؟
می‌شود از دو منظر به این موضوع نگاه کرد. ما سه نفر به علاوه اندی ماری و استن واورینکا به بقیه تنیس‌باز‌ها اجازه ندادیم گرنداسلم و مسترز‌های ۱۰۰۰ زیادی ببرند و یا اینکه بخواهند شماره یک دنیا شوند. از طرفی حضور من مثل حضور جوکوویچ و نادال برای این رشته مثبت بوده، چون هرکدام موضوعات متفاوتی را رو کرده‌ایم. ما شخصیت‌های متفاوتی داریم. استایل خاص خودمان را داریم. یاد گرفته‌ایم با رسانه‌ها تعامل داشته باشیم و فشار و استرس‌ها را هضم کنیم. فکر می‌کنم دیدن ما سه تا، هواداران را به وجد می‌آورد. البته در همین زمان‌ها تغییراتی هم دیده‌ایم مثل قهرمانی کارن خاچانوف در برسی، درخشش سیسیپاس در استرالیا و البته برتری تیم در ایندیانا ولز که روی زمین‌های خاکی برگزار می‌شد...
* سه تا تورنمنت دیگر روی زمین‌های خاکی برگزار می‌شود که همگی هم مهم هستند: مونت‌کارلو، بارسلونا و رم. چرا شما تورنمنت مادرید را برای بازی روی زمین‌های خاک رس انتخاب کردید؟
به نظرم منطقی است که از این تورنمنت شروع کنم، چون زمان کافی برای ریکاوری جهت حضور در رولان گروس را دارم. مادرید تورنمنت بزرگی است و من سازماندهی این رقابت‌ها را دوست دارم. ضمن اینکه در گذشته هم اینجا موفقیت‌هایی به دست آورده‌ام. جواب ساده‌ترش می‌شود اینکه تورنمنت مادرید روی زمین‌های خاکی برگزار می‌شود و من دوست داشتم دوباره تجربه بازی روی این زمین‌ها را به دست بیاورم.
* شما برای رقابت‌های هفته دیگر در مسترز رم هم ثبت نام کرده اید. این بدان معنی است که امیدی ندارید در رقابت‌های مادرید به جمع ۴ نفر پایانی برسید؟
در رقابت‌های مسترز ۱۰۰۰ اسم شما خودبه خود وارد فهرست می‌شود. به هر حال هر مشکلی از جمله مصدومیت ممکن است پیش بیاید که آدم نتواند یک تورنمنت را تا انتها سپری کند. حضور در مسترز رم، یکی از اهداف من بوده، چون نمی‌دانم قرار است این هفته در تورنمنت مادرید چه اتفاقی برایم بیفتد پس باید فکر جایگزین می‌بودم. برنامه من برای بازی روی زمین‌های خاکی بین مادرید تا پاریس هدف‌گذاری شده است.
* الان ۳۷ ساله هستید و در ماه اوت ۳۸ سال‌تان می‌شود. هنوز احساس جوانی می‌کنید؟
بله، احساس می‌کنم خیلی جوان هستم. حداقل بچه‌هایم که من را این‌طوری می‌بینند.
* در چه مواردی سن واقعی تان را در تنیس حس می‌کنید؟
خب معمولاً وقتی مصدومیتی برایم پیش می‌آید. واقعیت این است که دیگر خیلی سخت می‌شود درمانش کرد. قبلاً برای یک مصدومیت یا یک بیماری، یک روز استراحت کافی بود ولی حالا برای همان مصدومیت و بیماری بین سه تا یک هفته زمان نیاز است تا خوب شوی. البته مزیتی هم که دارد این است که الان دیگر آن‌قدر پخته شده‌ای که کار‌هایی را که ممکن است به تو صدمه بزند و مصدومت کند انجام ندهی. حالا دقیقاً می‌دانم چه وقت‌هایی باید بازی کنم و چه وقت‌هایی نباید بازی کنم.
* وقتی شما در یک تورنمنت که روی زمین‌هایی با سطح سفت یا روی چمن برگزار می‌شود بازی می‌کنید، همیشه در زمره مدعیان قهرمانی آن تورنمنت قرار می‌گیرید. این احساس که برای بازی کردن روی زمین‌های خاکی چنان فشاری حس نمی‌کنید یا حداقل کمتر حس می‌کنید، احساس عجیبی است؟
چنین موضوعی به‌ویژه درباره امسال صدق می‌کند. مرا کمی به یاد اتفاقاتی می‌اندازد که بعد از اوپن استرالیا در سال ۲۰۱۷ رخ داد. نه من، نه شما و نه هیچ‌یک از اعضای تیمم نمی‌دانستیم قرار است در آینده چه اتفاقی بیفتد. حالا هم ممکن است تورنمنت خوبی از آب دربیاید یا اینکه هیچ اتفاق درخوری در آن رخ ندهد. ممکن است که من اصلاً نتوانم نتیجه لازم را بگیرم ولی امیدوارم حداقل چندمرحله‌ای بازی کنم. هدفم از حضور در تورنمنت مادرید و البته تورنمنت پاریس این است که برنده شوم. انتظار زیادی از خودم ندارم، چون خیلی وقت است روی زمین‌های خاکی بازی نکرده‌ام. اینکه عملاً قرار است دوباره بازی روی این زمین‌ها را تجربه کنم حس خوبی است ولی خودم به‌شخصه نمی‌توانم فکر کنم قرار است نتایج ایده‌آلی در این تورنمنت‌ها برایم رقم بخورد. چیزی که می‌خواهم بگویم این است که من آماده بازی کردن هستم ولی نمی‌دانم این میزان آمادگی در چه حدی است.
* امسال به نظر می‌رسد شرایط بازی روی زمین‌های خاکی کمی متفاوت باشد، چون رافا نادال این اواخر چندان سرحال نشان نداده و نواک جوکوویچ هم ورزشکاری که در اوپن استرالیا نشان داده نبوده است...
فکر نمی‌کنم این موضوع تأثیر زیادی داشته باشد. شماره یک و شماره دو تنیس دنیا چه افرادی هستند؟ اگر می‌بینید رافا در دو تورنمنت قبلی قهرمان نشده به این خاطر نبوده که قصدش باشد در مونت‌کارلو و بعد در بارسلونا بازنده باشد. از یاد نبریم که او در هر دو تورنمنت به نیمه‌نهایی رسیده است. این نتایج به نظر وحشتناک می‌رسند ولی همه می‌دانند که نتایج به اندازه کافی مثبت است. می‌توانم درک کنم با کار‌هایی که رافا کرده انتظارات از او زیاد است ولی هنوز چند تورنمنت زمین خاکی باقی مانده که او بخواهد بازی کند که البته آخرین‌شان رولان گروس است. به نظرم در گرنداسلم رولان گروس او و جوکوویچ مدعیان اصلی هستند به‌ویژه اینکه بازی‌ها هم ممکن است ۵ سته شوند.
* به نظرتان نتیجه‌ای که در این مسترز ۱۰۰۰ مادرید رقم بخورد تأثیری روی آینده دارد؟
به نظرم بیشتر از نادال و جوکوویچ، این هفته برای بازیکنان دیگر مثل زفرف، واورینکا، نیشیکوری و دل پوترو اهمیت دارد. این موضوع شامل حال دومنیک تیم نمی‌شود، چون همه می‌دانیم که او این روز‌ها آماده است. از همین حالا می‌شود حدس زد مدعیان اصلی برای قهرمانی در پاریس چه بازیکنانی هستند.
* شما به همراه نادال و جوکوویچ در ۱۵ فصل گذشته بر دنیا تنیس سلطنت کرده اید و به نظر می‌رسد این سلطنت تمامی هم ندارد. به نظر شما مزیت‌ها و ضرر‌های این موضوع در ورزش تنیس چیست؟
می‌شود از دو منظر به این موضوع نگاه کرد. ما سه نفر به علاوه اندی ماری و استن واورینکا به بقیه تنیس‌باز‌ها اجازه ندادیم گرنداسلم و مسترز‌های ۱۰۰۰ زیادی ببرند و یا اینکه بخواهند شماره یک دنیا شوند. از طرفی حضور من مثل حضور جوکوویچ و نادال برای این رشته مثبت بوده، چون هرکدام موضوعات متفاوتی را رو کرده‌ایم. ما شخصیت‌های متفاوتی داریم. استایل خاص خودمان را داریم. یاد گرفته‌ایم با رسانه‌ها تعامل داشته باشیم و فشار و استرس‌ها را هضم کنیم. فکر می‌کنم دیدن ما سه تا، هواداران را به وجد می‌آورد. البته در همین زمان‌ها تغییراتی هم دیده‌ایم مثل قهرمانی کارن خاچانوف در برسی، درخشش سیسیپاس در استرالیا و البته برتری تیم در ایندیانا ولز که روی زمین‌های خاکی برگزار می‌شد...
