خبرورزشی/ مارتین ساموئل – دیلی میل ؛ در پایان این بازی فوق العاده و شگفتانگیز، یورگن کلوپ دست در دست بازیکنان لیورپول رو به جمعیت حاضر در آنفیلد ایستادند و با یکدیگر سرود «هرگز تنها قدم نخواهی زد» را خواندند. کلوپ حتماً با خودش فکر میکرد این همان لحظهای است که او از روز اولی که پا به مرسیساید گذاشت برای رسیدن به آن تلاش کرده، همین روحیه، همین با هم بودن، همین عملکرد، همین عشق و همین احساس. همه چیز در این لحظه خلاصه میشد. همه چیزهایی که او میخواست در انتهای بازی برایش به واقعیت تبدیل شده بودند. البته که هنوز هم راهی طولانی در پیش است.
ناراحتی احتمالی لیورپولیها بابت از دست رفتن قهرمانی در آخرین هفته لیگ برتر که یکشنبه برگزار میشود و در آن منچسترسیتی با یک امتیاز بیشتر شانس اول قهرمانی است، هم در این لحظات چندان مهم به نظر نمیرسید. لیورپول حالا برای چیزی فراتر از لیگ میجنگد. آنها در دومین فینال متوالی لیگ قهرمانان حاضر میشوند، اما این بار حریفشان باتجربهترین تیم اروپا نیست. حتی اگر این فصل لیگ برای منچسترسیتی باشد، لیگ قهرمانان میتواند به لیورپول برسد یعنی هم فصل منچسترسیتی باشد و هم فصل لیورپول.
لیورپول شایستهترین تیم برای قهرمانی است. آنها همانقدر شایسته این برد بودند که در بازی رفت در نوکمپ هم شایسته باخت با سه گل نبودند. اول اینکه آنها بهترین مهاجمان خود یعنی محمد صلاح و روبرتو فیرمینو را در اختیار نداشتند و دوم اینکه بازیکنی مثل اندرو روبرتسون که یکی از پدیدههای این فصل به حساب میآید را نیز نداشتند و همانطور که چلسی با خوسه بوسینگوا و رایان برتراند در خط هافبک خود قهرمانی در اروپا را به دست آورد، لیورپول هم بارسلونا را با بازیکنانی مثل دیووک اوریگی، ژردان شکیری، واینالدوم و جیمز میلنر در هم کوبید و به فینال رسید.
چه نمایشی بود. لیورپول فقط از نظر بدنی برتر از بارسلونا نبود، آنها از نظر تکنیکی، تاکتیکی و در نهایت ذهنی بر حریف خود غلبه کردند. بارسلونا از نظر خیلیها بزرگترین تیم اروپاست، اما در مرسیساید یک جوان ۲۰ ساله انگلیسی آنها را مغلوب کرد. ترنت الکساندر آرنولد وقتی بارسلوناییها هنگام گل چهارم ایستاده بودند، داشت درست فکر میکرد و با تصمیم خود حرکتی انجام داد که در سراسر جهان تصویر آن پخش شد و از طرف دیگر لیورپول را هم به فینال مادرید رساند؛ چه هوشی، چه دقتی.
دیووک اوریگی دو تا از مهمترین گلهای تاریخ باشگاهش را به ثمر رساند و در حالی که در شرایط عادی انتخاب پنجم برای خط حمله تیمش به حساب میآید ناگهان تصویرش روی جلد اکثر رسانههای ورزشی معتبر دنیا رفت. لیورپولیها سهشنبه شب، بهترین شب را در تاریخ رقابتهای اروپایی برای باشگاهشان رقم زدند و این خود گویای همه چیز است.
ناراحتی احتمالی لیورپولیها بابت از دست رفتن قهرمانی در آخرین هفته لیگ برتر که یکشنبه برگزار میشود و در آن منچسترسیتی با یک امتیاز بیشتر شانس اول قهرمانی است، هم در این لحظات چندان مهم به نظر نمیرسید. لیورپول حالا برای چیزی فراتر از لیگ میجنگد. آنها در دومین فینال متوالی لیگ قهرمانان حاضر میشوند، اما این بار حریفشان باتجربهترین تیم اروپا نیست. حتی اگر این فصل لیگ برای منچسترسیتی باشد، لیگ قهرمانان میتواند به لیورپول برسد یعنی هم فصل منچسترسیتی باشد و هم فصل لیورپول.
لیورپول شایستهترین تیم برای قهرمانی است. آنها همانقدر شایسته این برد بودند که در بازی رفت در نوکمپ هم شایسته باخت با سه گل نبودند. اول اینکه آنها بهترین مهاجمان خود یعنی محمد صلاح و روبرتو فیرمینو را در اختیار نداشتند و دوم اینکه بازیکنی مثل اندرو روبرتسون که یکی از پدیدههای این فصل به حساب میآید را نیز نداشتند و همانطور که چلسی با خوسه بوسینگوا و رایان برتراند در خط هافبک خود قهرمانی در اروپا را به دست آورد، لیورپول هم بارسلونا را با بازیکنانی مثل دیووک اوریگی، ژردان شکیری، واینالدوم و جیمز میلنر در هم کوبید و به فینال رسید.
چه نمایشی بود. لیورپول فقط از نظر بدنی برتر از بارسلونا نبود، آنها از نظر تکنیکی، تاکتیکی و در نهایت ذهنی بر حریف خود غلبه کردند. بارسلونا از نظر خیلیها بزرگترین تیم اروپاست، اما در مرسیساید یک جوان ۲۰ ساله انگلیسی آنها را مغلوب کرد. ترنت الکساندر آرنولد وقتی بارسلوناییها هنگام گل چهارم ایستاده بودند، داشت درست فکر میکرد و با تصمیم خود حرکتی انجام داد که در سراسر جهان تصویر آن پخش شد و از طرف دیگر لیورپول را هم به فینال مادرید رساند؛ چه هوشی، چه دقتی.
دیووک اوریگی دو تا از مهمترین گلهای تاریخ باشگاهش را به ثمر رساند و در حالی که در شرایط عادی انتخاب پنجم برای خط حمله تیمش به حساب میآید ناگهان تصویرش روی جلد اکثر رسانههای ورزشی معتبر دنیا رفت. لیورپولیها سهشنبه شب، بهترین شب را در تاریخ رقابتهای اروپایی برای باشگاهشان رقم زدند و این خود گویای همه چیز است.