به گزارش خبرورزشی ، دانیله دِروسی، هافبک ۳۵ ساله ایتالیایی که تمام دوران فوتبالش را در رم سپری کرده، در پایان فصل و پس از اتمام قراردادش با رم، از این تیم جدا خواهد شد.
به گزارش وبسایت باشگاه رم، دانیله دِروسی در کنفرانس خبری خداحافظی خود با این باشگاه گفت: من و رم یکدیگر را انتخاب کردیم. عشق زیادی میان من و رم وجود دارد، چه در الان و چه در آینده. در آینده، با یک ساندویچ و نوشیدنی روی سکوهای المپیکو خواهم نشست تا دوستانم در درون زمین را تشویق کنم. اگر میتوانستم به عقب بازگردم، شاید چند لحظه خاص را تغییر میدادم، اما چیزی از وفاداریام به رم را تغییر نمیدادم. اگر یک چوب جادویی داشتم، چند جام دیگر را به ویترین افتخاراتم اضافه میکردم. اگر میتوانستم، نتیجه بازی لیورپول - رم را تغییر میدادم. در دوره فوتبالی هر بازیکنی حسرتهایی وجود دارد، حتی بازیکنی مثل مسی، اما بابت دوران فوتبالی که داشته ام، خدا را شکر میکنم.
دِروسی ادامه داد: چند وقت پیش متوجه شدم که باشگاه قصد دارد در خصوص من تصمیمگیری کند. من تقریباً ۳۶ سالهام و میدانم که فوتبال چگونه است. با این حال نخواستم تا در راه کورس کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا، حواسها را به سوی آیندهام پرت کنم. از مدیران بابت پیشنهاد برای پیوستن به کادر مدیریتی تشکر میکنم، از آنها ممنونم و به آنها احترام میگذارم، اما هنوز حس میکنم یک بازیکن هستم و میتوانستم یک یا دو سال دیگر هم در رم بازی کنم. اگر من مدیر رم بودم، قرارداد بازیکنی مثل دروسی را تمدید میکردم، اما موافق این نیستم که چنین تصمیمی فقط باید توسط شخص من گرفته میشد. کار باشگاه این است تا چنین تصمیماتی بگیرد. خوشحال نیستم، اما گلهای هم از باشگاه ندارم. این تصمیمی است که باید آن را بپذیرم.
دِروسی در ادامه درباره آینده حرفهایاش بعد از خداحافظی گفت: در نهایت، دوست دارم یک مربی شوم. در حال حاضر، توان مدیریتی را در خودم نمیبینم، اما در رم، چنین پستی باارزش خواهد بود. باید بروم و در خصوص مربیگری مطالعه کنم. راهی طولانی پیش روی من است. همیشه عاشق رم بوده ام. توصیه ام به هواداران این است که حامی این تیم باشند. این رم، تیم خوبی است و شایسته احترام است. اهل رم بودن، هنوز هم در این باشگاه مهم است و هنوز هم بازیکنانی، چون فلورنتسی و پلگرینی در باشگاه رم هستند که اهل همین شهر باشند. با این حال، فلورنتزی و پلگرینی نباید از من تقلید کنند بلکه باید راه خودشان را در پیش بگیرند. برای رم، فقط وجود رمانیستاها کافی نیست بلکه بازیکنان باید حرفهای باشند.