خبرورزشی/ کارن فیروزی؛ ژوزه مورینیو، سرمربی مشهور دنیای فوتبال و سابق باشگاه یونایتد روز گذشته گفتوگوی بسیار مفصلی با روزنامه اکیپ داشته و در آن درباره موضوعات مختلف و متنوعی صحبت کرده است. در زیر فقط خلاصهای از این گفتوگوی بلند را از نظر میگذرانید.
* شما اخیراً دو بار به فرانسه آمده اید و بازی تیم لیل را دیده اید. چه چیزی در لیگ یک فرانسه است که شما را جذب خودش کرده است؟
من دوستانی در لیل دارم و به همین خاطر رفتن به این شهر کار بسیار سادهای است. قبلاً برای شوخی گفتهام که به خانهام در لیل میروم. البته این جمله را برای رفتن به ورزشگاه تاتنهام یا آرسنال هم گفتهام: بعضی وقتها برای دو ساعت! البته به خاطر آشنایی با فوتبالی که من شناخت زیادی از آن ندارم هم به لیل رفتم.
* لیل یک بازیکن به اسم نیکلا پپه دارد که در این فصل توجه زیادی را به خودش جلب کرده است. او در زمره بازیکنانی قرار میگیرد که شما بخواهید برای باشگاه بعدی تان بخرید؟
من که هنوز نمیدانم باشگاه بعدیام کجاست! ولی همه میدانند او بازیکن توانمند و آیندهداری است.
* به نظرتان در این فصل همسطح امباپه یا نیمار نشان داده است؟
تقریباً همه بازیها را بازی کرده و برای تیمش تأثیرگذار بوده است ولی وقتی صحبت از نیمار و امباپه میشود یعنی اینکه شما دارید درباره دو تا از بهترین بازیکنان دنیا حرف میزنید. فکر میکنم اگر امباپه سه بازی محروم نمیشد میتوانست امسال بهترین گلزن اروپا شود. نیمار هم با مصدومیتی که داشت فصل را نصفه تمام کرد. همانطور که گفتم این بازیکنان ابعاد دیگری دارند. موضوعی که الان درباره کیلیان وجود دارد این است که باید دید او تا کجا میتواند پیش برود، چون بسیار جوان است و هنوز جا برای پیشرفت دارد. این موضوعی بسیار مهم است.
* سال ۲۰۱۲ شما در گفتوگو با ما گفتید پاریس دچار یک حالت غیرمعمول است؛ گفتید یک پایتخت بزرگ اروپایی است بدون اینکه باشگاه بزرگی داشته باشد. این روزها نظرتان درباره پیاسجی چیست؟
باشگاهی است که با در اختیار گرفتن بازیکنانی جهانی، بعد بینالمللی پیدا کرده است. آنها هنوز در اروپا دستاوردی نداشتهاند که خودش موضوع مهمی است. این دقیقاً همان چیزی است که درباره مربیان هم میگویم: تو میتوانی توانایی زیادی داشته باشی ولی اگر به پایان دوران حرفهایات نزدیک شده باشی و هیچ جام اروپایی نبرده باشی یعنی یک چیزی در کارنامهات کم است. حالا پاریسنژرمن در همین مرحله است: آنها همه چیز را در فرانسه بردهاند مثل کاری که یووه در ایتالیا کرده یا بایرن در آلمان. این باشگاه فرمانده فوتبال فرانسه است ولی درست پشت سر تیمهای بزرگ اروپایی قرار میگیرد.
* سری به چند ماه قبل بزنیم. حذف پاریسنژرمن برابر منچستریونایتد در لیگ قهرمانان اروپا را چطور توضیح میدهید؟
نمیخواهم درباره اش حرف بزنم. دلیلش را میدانم ولی همیشه نباید آنالیزهایم را به صورت عمومی اعلام کنم. درباره منچستریونایتد نمیخواهم حرفی بزنم. حس میکنم نیازی ندارم درباره اش حرف بزنم، چون زمان خودش همه چیز را توضیح میدهد: نیازی نیست مربی سابق درباره اش حرف بزند. برای یونایتد برتری برابر پاریسنژرمن کمی «خارج از دسترس» بود حتی با وجود برتری ما برابر یوونتوس در مرحله گروهی. دلیل شکست پاریس را هم تا حدودی میدانم؛ شاید کمی مشکلات تاکتیکی و روحی وجود داشت.
* شما مدام به قطر سفر میکنید تا برای شبکه تلویزیونی بیاین اسپرتس کارشناسی کنید. در آن کشور با مسئولان پاریسنژرمن صحبت هم کردهاید؟
نه، وقتی به قطر میروم فقط با آدمهایی که در ارتباط با شبکه هستند حرف میزنم.
* پاریسنژرمن همان باشگاهی است که شما دوست دارید این روزها مربی اش باشید؟
غیرممکن است. نمیتوانی هدایت تیمی را به عهده بگیری که خودش سرمربی دارد. باید با باشگاهی حرف بزنم که درهایش باز باشد.
* حالا اگر پاریسنژرمن شما را سرمربی کرد چه چیزی را در این باشگاه عوض میکنید؟
این یک فرضیه است. فکر نمیکنم اخلاقی باشد که به این سؤال پاسخ بدهم.
* فکر میکنید پاریس ساختار بهتری در مقایسه با منچستریونایتد دارد؟
نمیدانم. من منچستریونایتد را میشناسم؛ میدانم باشگاهی با یک تاریخ باورنکردنی است. آنها جاهطلبی زیادی دارند که با گذشته و پتانسیل کنونی تیمشان همخوانی دارد. ۹ یا ۱۰ ماه پیش گفتم که بعد از بردن ۸ عنوان قهرمانی در لیگ، دوم شدن با منچستریونایتد شاید بزرگترین موفقیت من بود. حالا مردم درک میکنند چه چیزی میگویم.
* حالا که صحبت از یونایتد شده بگویید ممکن است در این باشگاه هم مثل مثلاً زمانی که در پورتو بودید، مربیگری کرد؟
نه. الان دیگر تمرینی که آن روزها من در پورتو برگزار میکردم را انجام نمیدهم ولی در پورتو رفاقت بیشتری در کل ساختار دیده میشد. اگر قرار باشد رابطهها فقط مربی- بازیکن یا بازیکن- مربی باشد، شرایط خوب پیش نمیرود. باید همه به یک چیز فکر کنند.
* این همان چیزی بود که شما در منچستریونایتد نداشتید؟
درباره منچستریونایتد فقط میخواهم دو چیز بگویم: اول اینکه زمان خودش حرف زده. دوم اینکه مشکلات هنوز پابرجاست.
* فکر میکنید قربانی پل پوگبا شدید؟
نه، نه.
* یعنی مشکل، بازیکنان نبودند؟
مشکلات هنوز هستند. شما میتوانید تصور کنید بازیکنان هستند، ساماندهی باشگاه است، جاهطلبی یا هر چیز دیگری. فقط میگویم نمیتوانم به این سؤالتان پاسخ بله دهم تا بعد شما بپرسید آیا پوگبا تنها مسئول این شرایط بود یا نه.
* مشکلی که شما در یونایتد با آنتونی مارسیال داشتید شبیه همان مشکلی بود که در رئالمادرید با کریم بنزما داشتید؟
با کریم مشکلی نداشتم. فقط میخواستم به بازیکنی که استعداد و توانایی زیادی داشت کمک کنم تا از لحاظ روحی به خودش بیاید و بتواند به بالاترین سطح فنی اش برسد. میخواستم کریم یک قاتل واقعی و یک مهاجم نوک تأثیرگذار شود. کار کردن با کریم را خیلی دوست داشتم.
* ولی با آنتونی مارسیال چی؟
آنتونی پسری با مسئولیتهای متفاوت است. چیزی که میتوانم درباره اش بگویم این است که امیدوارم به بعدی که او را در مسیر تواناییهای واقعی اش میگذارد، برسد.
* در پورتو شما نامهای به بازیکنانتان نوشتید و در آن پروژه تان را برایشان توضیح دادید. الان هنوز هم چنین کاری میکنید؟
نه، یک گروه در واتساپ تشکیل میدهم! دنیا تغییر کرده و آدم باید خودش را با شرایط وفق دهد. این چیزهای خوبی است که تکنولوژی برایمان به ارمغان آورده است.
* و چیزهای بدش چیست؟
اینکه دیگر نمیتوانید مثل ۲۰ سال پیش در رختکن حرف بزنید. مثلاً پایان یک بازی یا یک جلسه تمرینی دیگر بازیکنان نمیایستند تا ۲۰ دقیقه، نیم ساعت با رفقایشان حرف بزنند. دیگر فقط با یک کلیک همه را میبینند؛ خانواده، اطرافیان.
* این روزها کنترل کردن رختکن سختتر شده است؟
به غیر از تکنولوژی دنیا از نظر بشری هم تغییر کرده است. دیگر برای یک بازیکن خیلی سخت است که تمام فکر و ذکرش را روی فوتبال بگذارد و این ایده را در کله اش فرو کند که فوتبال مهمترین چیزِ زندگی اش است. بازیکنان امروزی خیلی حق دارند ولی ما مربیان هم حق داریم به آنها گوشزد کنیم که بالاخره شما هم یکسری وظایف دارید.
* و اینکه چه نظری درباره سندروم سال سوم مربیگری تان دارید؟
در چلسی، سال سوم، من در لیگ پشت سر یونایتد تیم دوم جدول بودم و در نیمهنهایی لیگ قهرمانان اروپا در ضربات پنالتی به لیورپول باختیم. همان سال جامحذفی و اتحادیه را بردیم. برای سال سوم نتیجه بدی نبود! در رئال ما سال سوم، در نیمهنهایی لیگ قهرمانان اروپا باختیم، در فینال جامحذفی هم به اتلتیکو بازی را واگذار کردیم و در لیگ به عنوان دومی رسیدیم. بد نبود! و سرانجام سومین سال حضورم در یونایتد: سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را گرفتیم. در گروه سختی که یوونتوس و والنسیا در آن حضور داشتند صعود کردیم و در لیگ حق با شماست، نتایج خوبی نگرفتیم (میخندد؛ در زمان اخراج مورینیو، یونایتد ششم جدول بود).
* الان فکر میکنید یورگن کلوپ و پوچتینو متفاوتترین مربیان دنیا هستند، درست شبیه چیزی که شما سال ۲۰۰۴ بودید؟
آنها تیم دارند، بازیکن دارند، ساختار دارند و مربیان بسیار خوبی هستند. من فصل گذشته که لیگ اروپا را بردم، چه چیز خاصی داشتم که امروز ندارم؟
* به نظرتان قویترین تیم این فصل لیگ قهرمانان اروپا کدام تیم بود؟
تیم شگفتیساز آژاکس بود. وقتی آژاکس برابر رئال و بعد برابر یوونتوس بازی کرد گفتم بردن این تیم کار سادهای نیست. با این حال برای بردن لیگ قهرمانان اروپا باید توانایی استراتژیک هم داشت. تیم تو میتواند پدیده جام باشد ولی لحظهای فرا میرسد که استراتژی بالاتر از هر چیزی قرار میگیرد. اسمش یک چیز بیشتر نیست: سرمربی. این دید استراتژیک را بعضی از مربیان ندارند. فصل گذشته بعد از ۵ دقیقه بازی برابر آژاکس در فینال لیگ اروپا گفتم: خیالتان راحت. منچستر به راحتی قهرمان میشود. چون آژاکس تیمی است که قابلیت سازگاری را ندارد میتواند در لندن و مادرید برنده شود ولی نمیتواند قهرمان شود.
* گواردیولا به تازگی بیست و ششمین جام قهرمانی اش را هم به دست آورد. یکی بیشتر از شما. این موضوع ناراحتتان میکند؟
نه، نه. یادآوری میکند که من چه کسی هستم؛ مردی که ۲۵ جام گرفته است. وقتی با پورتو و اینتر لیگ قهرمانان را بردم، اگر میماندم فصل بعدش سوپرکاپها را هم میبردم، جام جهانی باشگاهها هم همینطور، سوپرکاپهای داخلی را هم میبردم و احتمالاً الان ۳۰ یا ۳۱ جام داشتم. شاید هم من زیادی روی عدد و ارقام تمرکز نکردهام (لبخند میزند).