به گزارش خبرورزشی، شما حتماً استقامت یوفا در زمانی که باید عذرخواهی کند را تحسین خواهید کرد. تصمیم اهدای میزبانی فینال لیگ اروپای 2019 به شهر باکو پایتخت آذربایجان در ماه سپتامبر 2017 گرفته شد، تنها چند هفته پس از اینکه دولت این کشور را متهم به پولشویی بزرگ کردند.
پولشویی آذربایجان
در اتهام پولشوییِ آذربایجان، اطلاعات بانکی نشان میداد بین سالهای 2012 تا 2014 حدود 2 میلیارد پوند تحت پولشویی قرار گرفته است. همچنین افشا شد 13 عضو پارلمان شورای اروپا که هدایا یا رشوههایی در همین باره گرفته بودند، اخراج شدند. سازمانی که سال 1947 برای ترویج دموکراسی و حمایت از حقوق بشر و حکمیت قانون تأسیس شده بود. هدایا هم زمانی داده شده بود که شورای اروپا گزارشی درباره این فساد و علیه سیاستمداران آذربایجان تهیه میکرد. «الهام علیاف» از سال 2003 رئیسجمهور آذربایجان شده و سال 2018 هم برای سومین مرتبه رأی آورد، در حالی که 86 درصد آراء را به خودش اختصاص داد که چشمگیر بود. ظاهراً در کشور آذربایجان متعاقد شدهاند رئیسجمهوری بهتر از او وجود ندارد. رژیمِ علیاف مخالف آزادی مطبوعات و بهخصوص سازمان «گزارشگران بدون مرز» است. در شاخص آزادی مطبوعات، این کشور در رده 166 در کنار کشورهایی مثل بحرین و گینهاستوایی قرار گرفته است. سازمان «گزارشگران بدون مرز» در این باره اعلام کرده: «رئیسجمهور الهام علیاف از سال 2014 تا کنون جنگی بیرحمانه علیه منتقدان رسانهای خودش را آغاز کرده است. روزنامهنگاران و وبلاگنویسان مستقل به دلایل پوچ زندانی میشوند.»
عجایبِ یوفا
با این حال هیچکدام از مواردی که گفته شد ارتباطی با یوفا و فوتبال ندارند، پس چرا نباید فینال دومین تورنمنت باشگاهی اروپا در باکو برگزار شود؟ یوفا نمیتواند از اتفاقات سیاسی جلوگیری کند، اما در مسابقات این سازمان غیرانتفاعی یکی از تیمهایی که به فینالی که در آذربایجان برگزار میشود، رسیده تیمی است که از بازیکنی ارمنستانی بهره میبرد. کشورهای آذربایجان و ارمنستان بهدلیل اختلاف بر سر ارتفاعات قرهباغ هیچ ارتباط دیپلماتیکی با یکدیگر ندارند، اگرچه مقامات آذربایجانی گفتهاند اجازه خواهند داد هنریخ مخیتاریان با تیم آرسنال به باکو سفر کند، اما باشگاه لندنی هنوز نگران امنیت بازیکن خودش است. به این معنی که یکی از بازیکنان درجه یک آرسنال تقریباً حساسترین مسابقه فصل را از دست خواهد داد. یوفا بهخوبی از عمق تنشهای بین آذربایجان و ارمنستان آگاه است. چندی پیش هم گزارشی منتشر شد مبنی بر اینکه در 30 سال گذشته دولت آذربایجان به تخریب سیستماتیک میراث ارمنی در کشور خودش پرداخته، از جمله کوههای محافظت شده یونسکو و بناهای تاریخی و در مقایس بزرگتر شهر باستانی پالمیرا در صحرای سوریه. با همین آگاهی از مشکلات بین آذربایجان و ارمنستان، یوفا امنیت مسابقات رودرروی این دو تیم را تأمین میکند. اما مسئله شگفتانگیز این است که اگر ارمنستان جواز حضور در یورو 2020 را کسب کند، باکو میزبان 4 دیدار این تیم تا فینال خواهد بود! تصمیم یوفا مبنی بر برگزاری فینال لیگ اروپا در شهر باکو یک کودتای تبلیغاتی برای رژیم آذربایجان بود. سازمان رسانهای این کشور هم در بیانیهای رسمی پس از گرفتن میزبانی، برگزاری فینال لیگ اروپا در آذربایجان را یک فرصت دیگر برای نشان دادن تواناییهایشان برای انجام مسابقاتی در سطح جهانی دانست.
بلیتِ کم و تعجب لندنیها
متأسفانه آخرین مشکل زمانی رخ داد که هواداران آرسنال و چلسی متوجه شدند هرکدام فقط 13 هزار بلیت برای فینال دارند، در حالی که ورزشگاه محل برگزاری فینال 68 هزار نفری است. دلیل اختصاص دادن تنها 13 هزار بلیت هم این است که فرودگاه آذربایجان نمیتواند در آن زمان پذیرای مسافر بیشتری باشد. یوفا هم در این باره واکنش نشان داد و اعلام کرد بلیت بیشتری برای هواداران دو تیم اختصاص داده و در این باره مسئول نیست. بلیتها خیلی گران هستند و محل برگزاری مسابقه نسبت به لندن دور است. شاید خیلی از هواداران نه وقت دیدن این فینال از نزدیک را داشته باشند و نه پولش را. شاید آنها هم مثل مخیتاریان فینال را از دست بدهند.
باکو بد است، قبول کنید
با در نظر گرفتن همه جوانب باید گفت باکو انتخاب بدی برای میزبانی فینال لیگ اروپا است. اصلِ تعویض سال به سال ورزشگاه میزبان خوب است، اما یوفا میتواند بعد از مشخص شدن فینالیستها ورزشگاهی انتخاب کند که به کشور هردو تیم فینالیست نزدیک باشد، که البته این مورد هم میتواند نقصهایی داشته باشد. شاید همیشه میزبانی به کشورهای اروپای غربی برسد، چراکه قدرتمندترین و ثروتمندترین تیمهای قاره در این مناطق قرار دارند. از سال 1999 زمانی که فینال رفت و برگشتی از بین رفت، فقط 5 فینال از 21 فینالِ جام یوفا یا لیگ اروپا در اروپای شرقی برگزار شد و هیچکدام در اسکاندیناوی برگزار نشده است. در لیگ قهرمانان اروپا هم از سال 1991 به بعد هیچ تیمی از اروپای شرقی فینالیست نشده است و از سال 2005 به بعد هم فینالیستها همیشه از اسپانیا، انگلیس، ایتالیا و آلمان بودهاند. اگر تیمهایی از کشورهای اروپای شرقی نمیتوانند فینالیست شوند، میتوانند انتظار داشته باشند حداقل هرازگاهی در یک فینال میزبانی کنند. انتظاری که عادلانه است، اما دلایل غلطی پشت آن وجود دارد.