۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

نیمار در جدیدترین مصاحبه‌اش با مجله FourFourTwo درباره چگونگی تبدیل شدن به ستاره‌ای که امروز هست صحبت کرده است.

خبرورزشی/ کارن فیروزی؛ فوق‌ستاره برزیلی پاری‌سن‌ژرمن در شماره جدید مجله FourFourTwo درباره چگونگی تبدیل شدن به بازیکنی که امروز هست صحبت کرده و از تأثیر فوتسال بر زندگی حرفه‌ای اش حرف زده است. نیمار در این گفت‌وگو چند توصیه مهم هم به بازیکنان جوانی دارد که می‌خواهند فوتبالیست‌های حرفه‌ای شوند.

*چطور فوتبال خیابانی به تو کمک و از طرفی محافظت کرد تا تبدیل به چنین بازیکنی شوی؟
راستش به من کمک زیادی کرد تا بتوانم سرعت بازی‌ام را بالا ببرم. البته به هوش فوتبالی‌ام که نزد همه برزیلی‌هاست هم کمک شایانی کرده است. یادم می‌آید بچه که بودم، صبح خیلی زود از خواب بیدار می‌شدم و کاری به غیر از فوتبال نمی‌خواستم انجام دهم، حتی با وجود اینکه می‌دانستم باید به مدرسه بروم. به محض اینکه از مدرسه هم برمی‌گشتم، توپ فوتبالم را برمی‌داشتم و سریع از خانه بیرون می‌زدم. می‌رفتم و با دوستانم تا پاسی از شب بازی می‌کردم. به نظرم در آن سن، هیچ چیزی برایم مهم‌تر از فوتبال نبود.

*آیا مربی‌هایت هم تشویقت می‌کردند که بروی و در کوچه و خیابان فوتبال بازی کنی؟
نه کاملاً برعکس بود. مربیانم می‌ترسیدند که من مصدوم شوم و روز تمرین یا مسابقه را از دست بدهم. ولی خب، آن‌ها هم هیچ وقت نتوانستند مانع من شوند!

*کدام مربی بیشترین تأثیر را در دوران حرفه‌ای‌ات داشته است؟
شانس این را داشته‌ام با مربیان فوق العاده زیادی کار کنم؛ آن‌هایی که نقش زیادی در بهبود فوتبال من داشته‌اند و هرکدام به شیوه‌ای متفاوت به من کمک کرده‌اند، ولی خب، مربی‌ای که بیشتر تأثیر را از او گرفتم لیما بود (بازیکن سابق سانتوس و فلومیننزه برزیل). وقتی نوجوان بودم مربی‌ام بود. ارتباط بسیار خوبی با او داشتم.

*از شروع دوران حرفه‌ای‌ات در سانتوس و در سن ۱۷ سالگی چه چیزی به یاد داری؟ چه خاطره‌ای از آن روز‌ها داری که جلوی تماشاگران راه می‌رفتی و آن‌ها اسمت را فریاد می‌زدند؟
آن اوایل واقعاً اصلاً نمی‌دانستم باید چه کاری کنم! نمی‌دانستم باید لبخند بزنم، برایشان دست بزنم، دست تکان دهم یا اینکه واقعاً باید جدی باشم. وقتی آدم هنوز جوان است شرایط برایش سخت‌تر است ولی اولین بازی‌ام را در پاکائمبو برگزار کردم و برای همیشه در ذهنم می‌ماند.

*تو جوان بسیار ماهری بودی. چطور تبدیل به این بازیکنی که امروز هستی، شدی؟
وقتی داشتم بزرگ می‌شدم فوتسال تأثیر زیادی روی فوتبالم گذاشت. بازی بسیار مهیجی است و واقعاً به تکنیک، سرعت واکنش و قابلیت دریبل زدن در فضای محدود، به من کمک زیادی کرد. فکر می‌کنم فوتسال در زندگی یک بازیکن فوتبال موضوعی حیاتی و اساسی است.

*چرا فوتسال؟
خب، چون تو مجبور هستی سریع فکر و حرکت کنی. اگر یک ثانیه را هدر بدهی توپ را از تو می‌گیرند. بازی بسیار پرجنب و جوشی است و در بارسلونا خیلی به درد خورد. وقتی ما بازی می‌کنیم فضای زیادی وجود ندارد پس باید خیلی سریع واکنش نشان داد. هیچ تردیدی نیست که فوتسال کمک زیادی در دوران حرفه‌ای‌ام به من کرده است. فوتسال یکی از بزرگترین عشق‌های زندگی من است. قبلاً خیلی دوست داشتم فوتسال بازی کنم ولی متأسفانه ۱۳ یا ۱۴ سالگی مجبور شدم آن را کنار بگذارم و به عنوان یک بازیکن فوتبال به کارم ادامه بدهم.

*بهترین خاطره‌ای که از آن دوران زندگی‌ات داری چیست؟
یادم می‌آید تازه هفت سالم شده بود که توانستم اولین جایزه انفرادی‌ام را به دست بیاورم. برای یک بچه حس بسیار فوق العاده‌ای داشت. من داشتم برای پورتوگزا یکی دیگر از باشگاه‌های سانتوس سیتی بازی می‌کردم. در آن تورنمنت فوتسال تیم ما سوم شد و من ۲۳ گل زدم.

*عبور از فوتسال به فوتبال کار خیلی سختی بود؟
نه زیاد. من فوتبال را از سن ۱۱ سالگی شروع کردم و تا ۱۴ سالگی هم هر دو تایش را بازی می‌کردم. بعد کار به جایی رسید که نمی‌توانستم هم فوتسال بازی کنم و هم فوتبال. باید از بین این دو، یکی را انتخاب می‌کردم. طبیعتاً من فوتبال را انتخاب کردم. دوران جالبی بود؛ هنوز هم پدرم را یادم می‌آید که بازی‌های فوتسال من را نگاه می‌کرد و درباره شیوه بازی‌ام توصیه‌هایی به من می‌کرد، حتی زمانی که خیلی کوچک بودم. پدرم همیشه حضور داشت و همه کار‌هایی که انجام می‌دادم را دنبال می‌کرد.

*الگوی فوتسالی تو کیست؟
قاعدتاً باید فالکائو باشد. یکی از ورزشکارانی است که برای من منبع الهام است. ما ارتباط بسیار خوبی با هم دارم. او در زمره آدم‌هایی است که وارد زندگی‌ات می‌شود و می‌خواهی آن‌ها را کنار خودت نگه داری. با این حال، فارغ از اینکه دوست من است بازیکن فوق العاده‌ای است. بهترین بازیکن فوتسال تاریخ.

*چه توصیه‌ای برای بازیکنان فوتبال خیابانی داری که می‌خواهند روزی تبدیل به فوتبالیست‌های حرفه‌ای شوند؟
توصیه کردن به جوان‌ها کار خیلی سختی است. شما جوانان بسیار زیادی را می‌بینید که پتانسیل دارند ولی به دلایل مختلف به اهدافی که در سر دارند، نمی‌رسند. خیلی ناراحت‌کننده است وقتی چنین چیز‌هایی رخ می‌دهد ولی بعد از تجربه‌ای که خودم داشته‌ام، اگر همان رؤیایی را داشته باشند که من زمان بچگی داشتم، پس باید یکسری وظایف‌شان را انجام دهند. آن‌ها باید در هر لحظه‌ای متمرکز باشند و هرگز حواس پرتی نکنند. ضمن اینکه همیشه باید به خانواده‌شان نزدیک باشند. باید به افراد خانواده اعتماد کنند. خب موضوع مهم دیگر اینکه باید دوستان نزدیک‌تان را هم دور خودتان داشته باشید. این یکی دیگر از موضوعات مهم است. در زمین همیشه هرچه در توان دارید بگذارید و خیلی سخت تمرین کنید. از هرچیزی که به شما یک شانس می‌دهد نهایت استفاده را ببرید.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی