خبرورزشی/ شهراد باغستانی؛ داستان فصل 2019-2018 لیگ‌های معتبر اروپایی هم به پایان رسید، بهتر است بگوییم به جز انگلیس و آلمان در 3 لیگ دیگر خیلی پیش از رسیدن به تیتراژ پایانی، داستان تمام شده بود. البته اگر نبرد بر سر اروپایی شدن و سقوط را حساب نکنیم! آیا پایان سریال این 5 لیگ از همان ابتدا به قول سینمایی‌ها اسپویل شده است؟!
فرانسه؛ برای ما چیزی ندارد که جذب آن شویم. شاید فقط معرفی چند ستاره جوان یا حواشی نیمار و درخشش‌های امباپه نگاه‌ها را به سمت خودش بکشاند. وقتی 14 هفته ابتدایی لیگ یکی پس از دیگری پاری‌سن‌ژرمن با 3، 4 یا 5 گل پیروز می‌شود و به کوچک و بزرگ رحم نمی‌کند آخر داستان مشخص است. چند تیم زخمی فقط به دنبال التیام دردهای‌شان هستند. پاریسی‌های پولدار هم از خیلی وقت پیش نوک قله رفته‌اند و پرچم‌شان را آنجا فرو کرده‌اند. چه زمانی سلطنت پاریسی‌ها پایان می‌پذیرد؟ وقتی باز هم یک تیم جوان و یکدست مثل موناکو از راه برسد؟ اتفاقی که شاید هر دهه یک مرتبه رخ بدهد.
ایتالیا؛ قرار بود با حضور کریستیانو رونالدو شاهد فصل جذاب‌تری باشد، اما سرزمین چکمه هم سند لیگ فوتبالش را به نام بانوی‌پیر زده. قرار نیست ارث این بانوی متمول به تیم دیگری برسد. لیگی که زمانی مثل انگلیس تیم‌های بزرگی داشت که نمی‌توانستیم بین آن‌ها قهرمان را حدس بزنیم، حالا 8 سال است فقط یک قهرمان دارد و آن‌هم یوونتوس است. آن‌قدر این تیم پرستاره است و در ایتالیا رقیب ندارد که بسیاری کارِ آلگری را زیر سؤال می‌برند و اعتقاد دارند هرکسی هدایت یووه را برعهده داشت قهرمان می‌شد. ناپولی کمی آن‌طرف‌تر دست و پا می‌زند به جام برسد، اما مثل اینکه سراب می‌بینند.
اسپانیا؛ تبدیل شده به لیگ کاتالان‌ها. ایالت کاتالونیا هنوز نتوانسته از اسپانیا جدا شود، اما تیم فوتبال‌شان بر کل سرزمین ماتادورها حکمرانی می‌کند. در 11 فصل، 8 مرتبه جام سنگین و بزرگِ لالیگا را بالای سر برده‌اند و شاید وقتی خودشان بخواهند این جام را تقدیم رئال‌مادرید یا اتلتیکومادرید کنند. پایتخت‌نشین‌ها در آرزوی جایگاهی هستند که کاتالان‌ها حاضر به ترک آن نیستند. به نظر می‌رسید لالیگا حداقل لیگی دوقطبی باشد، اما آمار نشان می‌دهد رئال‌مادرید هم سال‌های قبل هرچقدر متخصص لیگ قهرمانان بوده در لالیگا با قهرمانی غریبه است. حداقل در لالیگا رئالی‌ها هر فصل امیدوارند با کهکشانی‌های‌شان جای بارسا را بگیرند.
آلمان؛ هم لیگی دارد که حرف و حدیث درباره‌اش زیاد بوده. می‌گویند بایرنی‌ها ستاره‌های تیم‌های دیگر را می‌خرند تا خودشان در بوندس‌لیگا فرمانروایی کنند. اگرچه این اعتقاد کمی دور از واقعیت است چراکه برای مثال بعد از جدایی لواندوفسکی دورتموند مهاجم‌های خوب دیگری مثل اوبامیانگ و آلکاسر را در اختیار گرفت. یا اینکه شالکه با حضور گورتسکا هم مدعی نبود. در هر صورت این فصل بوندس‌لیگا جذاب شد و اگر برای هفتمین فصل متوالی بایرن قهرمانی را جشن گرفت تقصیر دورتموند است. اگر در نیم‌فصل دوم آن‌قدر امتیاز از دست نمی‌دادند محال بود بایرن حتی با رسیدن به روزهای خوب هم جای آن‌ها را بگیرد. شاید فصل بعد حکومت مونیخی‌ها تمام شود.
انگلیس؛ تنها لیگی که همیشه جذابیت‌های خاصی داشته و خواهد داشت. حتی اگر قهرمان چند هفته زودتر از پایان لیگ مشخص شود شاید نام جدیدی داشته باشد. اما برای نخستین مرتبه در یک دهه اخیر یک تیم قهرمانی‌اش را تکرار کرد که البته خودش هم اتفاق جالبی بود. در این بین یک نگرانی هم وجود دارد، گواردیولا راهِ قهرمان شدن در انگلیس را خوب یاد گرفته و شاید تیم او هم دیگر از تخت سلطنت لیگ برتر پایین نیاید. در هر صورت بیگ‌سیکس همیشه لیگ برتر را جذاب می‌کند، چه مدعی باشند و چه نباشند. فراموش نکنید لیگ برتر یک قهرمان پنهان هم داشت؛ لیورپول که با 97 امتیاز و پشت سر گذاشتن فصلی خارق‌العاده حسرت جام گرفتنش 30 ساله شد.
