خبرورزشی/ شهراد باغستانی؛ ویرجیل فان‌دایک پس از اینکه کمک بزرگی به لیورپول کرد تا 97 امتیاز در فصل 2019-2018 لیگ برتر انگلیس کسب کند، با وجود قهرمان نشدن بهترین بازیکن لیگ نام گرفت. مدافع هلندی لیورپول در گفت‌وگو با خبرنگار نشریه «گاردین» در حاشیه اردوی تیمش در ماربِیا اسپانیا درباره روش بازی‌اش، بیماری سخت خودش، آن شب دیوانه‌کننده برابر بارسلونا و جام‌هایی که می‌توانند در آینده نزدیک ببرند، صحبت کرده است که آن را در ادامه می‌خوانید.

عصبی نیستم!

زیر نور آفتابِ اسپانیایی، ویرجیل فان‌دایک جوری درباره کلمات فکر می‌کند مثل اینکه تنش ایجاد شده یا عصبی است، البته همراه با کمی لبخند. فان‌دایک از سوی اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای بعد از حضور قدرتمندش در قلبِ دفاع لیورپول که باعث شد 97 امتیاز در لیگ برتر بگیرند و تنها با یک امتیاز قهرمانی را از دست بدهند، به‌عنوان بهترین بازیکن فصل انتخاب شد. فقط یک امتیاز کمتر از منچسترسیتی داشتند و این باعث شد انتظارشان برای قهرمانی در لیگ به 30 سال برسد. برتری برابر اسپرز و قهرمان شدن در اروپا برای ششمین مرتبه باعث خواهد شد این فصل برای فان‌دایک فصلی قابل‌توجه باشد. شکست بعد از شکستِ فصل قبل در فینال هم یک ناامیدی دوچندان خواهد بود. این دو نتیجه تضاد زیادی خواهد داشت، اما باعث نمی‌شود فان‌دایک تحت فشار قرار بگیرد. او می‌گوید: «من هیچ‌وقت عصبی نمی‌شوم.» تأکید فان‌دایک باعث می‌شود شک و تردید درباره او از بین برود. در هلند او بازیکنی بود که بسیاری از مربیان تصور نمی‌کردند بهترین مدافع جهان شود. مسیر طولانی و سخت سپری شد، اما در آن فان‌دایک آرامش داشت، مثل آن چیزی که در زمین هست. «با تجربه، عصبانیتی وجود ندارد. وقتی من اولین بازی‌ام برای لیورپول برابر اورتون در ژانویه 2018 را انجام داد بیشتر هیجان‌زده بودم تا عصبی. من خودم را با آرامشم آن روز شگفت‌زده کردم.» فان‌دایک درباره آن روزی می‌گوید که در نخستین بازی‌اش در دربی برابر KOP گلزنی کرد، در حالی که همه فکر می‌کردند برچسب 75 میلیون پوندی و گران‌ترین مدافع جهان او را تحت فشار قرار خواهد داد.

آمار دفاعی لیورپول هم به طرز قابل‌توجهی تغییر کرد و این فصل فقط 22 گل دریافت کردند که بهترین آمار دفاعی‌شان در لیگ برتر بود. فان‌دایک درباره شرایط فعلی‌اش هم بیان می‌کند: «این روزا بیشتر از اینکه عصبی باشم هیجان دارم. حتی قبل از فینال لیگ قهرمانان فصل قبل برابر رئال‌مادرید من به‌هیچ‌عنوان عصبی نبودم. خیلی آرام بودم. چیزی است که در تمام این سال‌ها آموختم و خیلی بابت آن خوشحال هستم. اگر عصبی باشید پیش خودتان فکر می‌کنید که من نمی‌خواهم این اشتباه را انجام دهم یا توپ را دفع کنم، اما با این کار کیفیت خودتان را محدود می‌کنید. در طول سال‌ها من ذهنیتم را پرورش دادم که مهم‌ترین چیز در زندگی‌ام است.»

از رستوران تا ترکیب خرونینخن

فان‌دایک رؤیاپردازی درباره فینال لیگ قهرمانان اروپا را به یاد می‌آورد، وقتی پسری در شهر بردا هلند با پدری هلندی و مادری سورینامی بود. با این حال ویرجیل یک فوتبالیست هلندی شبیه یوهان کرویف افسانه‌ای نبود. او در خرونینخن مسیر دیگری را در فوتبال انتخاب کرد، مسیری که معمولاً بازیکن‌هایی که در آکادمی آژاکس انتخاب نمی‌کنند. فان‌دایک همچنین با هم‌تیمی‌اش ترنت الکساندر آرنولد تفاوت زیادی دارد. ترنت در 20 سالگی دومین فینال خودش در لیگ قهرمانان را تجربه خواهد کرد در حالی که ویرجیل در 20 سالگی در تلاش برای رسیدن به ترکیب خرونینخن بود. همچنین 2 شب در هفته به‌عنوان ظرف‌شور در رستوران کار می‌کرد. آیا او با دوران سخت کنار آمده است؟ «بله، من فکر می‌کنم مثال خوبی برای این بود که هرگز تسلیم نشوید. برای رؤیاهای‌تان تلاش کنید. هر قدم در دوران حرفه‌ای من کار سختی بود. من همه‌چیزم را داده‌ام اما هنوز چیزهایی برای به‌دست آوردن از هر منظر دارم. شاید آن اتفاق‌ها در زمان درست افتاده بودند. شاید به این معنا بود که آن‌ها شانسی با من نداشتند. به‌عنوان یک بازیکن جوان در آکادمی برای یک باشگاه وسط جدولی قدم بعدی این است که به یکی از 4 تیم برتر برود که برنامه من هم بود، اما هیچ‌گاه اتفاق نیفتاد.» مارک اووِرمارس پیشنهاد جذب فان‌دایک برای آژاکس را داد اما توسط او رد شد: «این اتفاقات رخ می‌دهد. آن مایک فان‌دِر‌هورن که الان برای سوآنزی بازی می‌کند را انتخاب کردند. آن زمان خیلی خوب بازی می‌کرد. الان آسان است درباره اگرها صحبت کنیم.» فان‌دایک پس از آن آرام ننشست و به خرونینخن پیوست. «من خیلی چیزها را سریع می‌خواستم. وقتی به خرونینخن رفتم با تیم زیر 23 ساله‌ها شروع کردم و روی نیمکت هم بودم. پیش خودم می‌گفتم "اینجا چه اتفاقی می‌افتد؟" پیش دیک لوکین سرمربی تیم رفتم و با او بحث کردم. اما از آن دوران خیلی آموختم. من به‌عنوان یک انسان بزرگ شدم.» فان‌دایک درباره آن زمان در تیم خرونینخن ادامه می‌دهد: «این اولین بار بود که یاد گرفتم با خودم پیمان ببندم که از مسیرم خارج نشوم. با دوچرخه به تمرین می‌رفتم. فصل بعد هم همین اتفاق رخ داد. خوشبختانه به‌سختی کار کردم و پیشرفت کردم و هنوز هم با لوکین کسی که حالا سرمربی تیم اِمن است ارتباط دارم. او یک مربی فوق‌العاده است و بهترین عملکرد را از من گرفت. او من را تحت‌فشار قرار داد برای اینکه می‌دانست کمی تنبل هستم. ذهنیت من را می‌دانست که فقط پیروز شدن در چالش‌ها بود. لوکین به من فشار آورد و برخی اوقات هم من را عصبانی می‌کرد. سخت بود، اما نتیجه داد. قبل از پایان فصل اولین بازی‌ام برای تیم اول باشگاه را انجام دادم. از دیک خیلی سپاسگذارم.»

آن بیماری وحشتناک

در سال 2011 فان‌دایک دو هفته را به‌دلیل مشکل آپاندیس در بیمارستان گذراند و زندگی‌اش در خطر بود. «نمی‌خواهم در مورد آن صحبت کنم.» خیلی آرام این را می‌گوید و پس از لحظه‌ای مکث ادامه می‌دهد: «ساده نبود. دوره‌ای بود که من برای اولین بار در زندگی‌ام دنبال خودم می‌گشتم. با بازیکن‌های دیگر زندگی می‌کردم و اگر جوان باشید فکر می‌کنید همه‌چیز ساده است. ما فقط تمرین می‌کردیم. ما اصلاً آشپزی هم نمی‌کردیم و برای غذا خوردن جاهای مختلف می‌رفتیم. بعد از اینکه خیلی غذاهای بدی خوردم آپادندیسم تحت‌تأثیر قرار گرفت. زمان خیلی سختی بود. درباره غذاها چیزهای زیادی آموختم و باید به هر موقعیتی که در آن هستیم ارزش بدهیم.» او برای 10 روز نمی‌توانست حتی راه برود و مادرش را هم نمی‌توانست رها کند: «وقتی چیزی مثل این اتفاق می‌افتد باید درباره آن زیاد فکر کنید و امروز من قدردان هرچیزی هستم که دارم. می‌دانم زندگی چیزی فراتر از فوتبال است. ما خانواده داریم و این همه‌چیز درباره خوشبختی و سالم بودن است.»

تأثیر سلتیک

فان‌دایک 62 بازی برای خرونینخن انجام داد، اما دوران حرفه‌ای‌اش وقتی شروع شد که به سلتیک رفت. او می‌خندد و درباره فرهنگ متفاوت در گلاسکو صحبت می‌کند: «من خیلی خوب انگلیسی حرف می‌زدم، اما لهجه اسکاتلندی واقعاً متفاوت بود. یادم می‌آید مردم صحبت می‌کردند و من فقط با تکان دادن سر "بله" می‌گفتم. اما رفتن به سلتیک برای من فوق‌العاده بود حتی اگر شرایط مشابهی در هلند وجود داشت. باشگاه‌های بزرگ‌تر توانایی‌هایم را زیر سؤال می‌بردند چراکه فکر می‌کردند فوتبال در اسکاتلند استاندارد نیست. من سخت تلاش کردم و همیشه به خودم اعتماد داشتم. هواداران سلتیک هم شگفت‌انگیز هستند. آن‌ها برای باشگاه‌شان می‌میرند. این چیزی است که باعث می‌شود عاشق طرفداران واقعی باشم. این دقیقاً دلیل پیوستنم به لیورپول است.»

برد دیوانه‌کننده برابر بارسا

او ممکن است اعصاب خودش را کنترل کند، اما ذهنش یا آدرنالینش وقتی درباره بازی برگشت برابر بارسلونا در آنفیلد صحبت می‌کند قابل کنترل نیست. «خیلی نتوانستم بخوابم، شاید فقط دو ساعت. این واقعاً دیوانه‌کننده بود. از لحظه‌ای که وارد ورزشگاه شدیم احساس کردیم می‌تواند شب خاصی باشد. وقتی دیووک اوریگی گل زودهنگام را زد باور کردیم. همه‌چیز آن شب عالی بود. مثل این نبود که ما فقط شانس داریم. ما واقعاً مستحق آن بودیم برای اینکه کسی نمی‌تواند بگوید تیمی که 3-0 برابر بارسلونا باخته می‌تواند چنین کاری انجام دهد. مسی می‌خواهد گل بزند و اگر آن‌ها گل می‌زدند تقریباً غیرممکن بود. اما ما این کار را انجام دادیم. شما واقعاً نمی‌توانید آن را توصیف کنید. امیدوارم بتوانیم کارمان را به‌خوبی به پایان برسانیم تا خاطره بزرگ‌تری ثبت کنیم.» اسپرز هم شرایط مشابهی برابر آژاکس داشت. فان‌دایک درباره حریف‌شان در فینال لیگ قهرمانان هم می‌گوید: «من این را هم نمی‌توانستم باور کنیم، اما بعد از آن گفتم که آن‌ها هم می‌توانند به خودشان افتخار کنند.» هواداران تاتنهام هم امیدوار به قهرمانی هستند، در حالی که لیورپولی‌ها مطمئن هستند قهرمان می‌شوند. فان‌دایک در این باره توضیح می‌دهد: «در لیورپول همیشه فشار هست، اما ما باید از آن لذت ببریم. ما شانس خوبی برای قهرانی داریم، اما یک بازی بزرگ پیش‌روی‌مان است. آن‌ها نشان داده‌اند که هرگز تسلیم نخواهند شد. ما هم باید آماده باشیم.»

رحیم انتخاب من بود

ویرجیل فان‌دایک جایزه بهترین بازیکن فصل لیگ برتر به انتخاب اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای را برد. خودش به استرلینگ رأی داد که در این باره هم می‌گوید: «من فکر می‌کردم رحیم استرلینگ یا برناردو سیلوا جایزه را ببرند. برناردو برجسته بود و یک شخصیت خوب است. بارها با او صحبت کرده‌ام. او می‌خواهد بازیکن مهمی برای سیتی در سال‌های آینده باشد. اما رحیم قدم بزرگی برداشت و دلیل این بود که انتخاب من شد. من می‌توانستم به 4 یا 5 بازیکن دیگری سیتی هم رأی بدهم برای اینکه خیلی خوب بودند. آن‌ها هم می‌توانستند به 4 یا 5 بازیکن ما رأی بدهند. شاید ترنت، سادیو یا جینی.»

3 قهرمانی

در پایان بازی فینال لیگ قهرمانان اروپا تساوی وجود ندارد و این پایان برای بازنده‌ها سخت خواهد بود، به‌خصوص اگر بازنده لیورپول باشد که فصل خوبش را بدون جام به پایان می‌رساند. فان‌دایک درباره اتفاق‌های احتمالی فینال لیگ قهرمانان هم اظهار داشت: «دردناک خواهد بود اگر ببازیم، اما این پایان دنیا نخواهد بود. تنها چیزی که می‌توانیم انجام دهیم این است که همه توان‌مان را بگذاریم تا پشیمان نشویم اگر حریف تیم بهتری باشد. ما درباره شکست خوردن فکر نمی‌کنیم یا درباره اینکه چگونه با از دست دادن قهرمانی لیگ برتر با کمتر از یک امتیاز و بعد از آن قهرمانی در لیگ قهرمانان.» فان‌دایک در پایان به نکته جالبی اشاره می‌کند: «من جایی خواندم که اگر قهرمان لیگ قهرمانان شویم دو بازی بعدی جام خیریه انگلیس و سوپرجام اروپا خواهد بود. ما می‌توانیم 3 جام در 3 بازی بعدی ببریم. این چیزی است که برایش تلاش خواهیم کرد.»