خبرورزشی/ آرتین زهرابی: دلیل ترس و واهمه فدراسیون فوتبال و باشگاه‌های ایرانی از حکم‌هایی که فیفا صادر می‌کند چیست؟

لازم نیست زیاد فکر کنیم؛ «استناد به قانون، صدور احکام بی تعارف طبق آیین‌نامه و مهمتر از همه ضمانت اجرایی فیفا»؛ همین ۳ عامل منجر به یک اتفاق ویژه می‌شود تا فیفا به عنوان ارگان رسمی فوتبال جهان، مدیریت خود را در تمام کشورها اعمال کند... همه فدراسیون‌های زیرمجموعه فیفا نیز از این حکم‌ها تبعیت می‌کنند. هیچ چاره‌ای نیست جز تمکین.
در اینجا اما چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

عده‌ای در مصاحبه‌های خود، فوتبال کشور را به متهم به فساد و تبانی می‌کنند. بعضی‌ها بازی‌های لیگ را از سوی یک تیم خاص «مهندسی‌شده» می‌دانند. در شرایطی که این ادعاها باید در محاکم قضایی فوتبال مورد بررسی قرار بگیرد، یا طرفی که اتهام زده تشویق می‌شود یا طبق معمول این موضوع از حافظه تاریخی ما زدوده خواهد شد!

در حالی که ادعای مهندسی رقابت‌های فوتبال، اتهام کوچکی نیست و بی‌تردید اگر چنین فرضیه‌ای اثبات شود، فدراسیون فوتبال با استناد به تبصره‌های موجود در آیین‌نامه می‌تواند برای خاطیان، مجازات‌های سنگینی را در نظر بگیرد. اگر فرد مدعی، حرف بی‌ربطی زده باشد باید در پیشگاه قانون پاسخ‌گو باشد، اگر موردی که او اشاره کرده واقعیت داشته باشد باید مجازات‌های متفاوتی برای خاطیان پیش‌بینی شود اما به عینه مشاهده می‌کنیم که عده‌ای در این فوتبال حرف می‌زنند و آن را به آلودگی و فساد متهم می‌کنند و آب هم از آب تکان نمی‌خورد.

وظیفه فدراسیون فوتبال چیست؟ شنیدن این همه اتهام سنگین؟ یعنی فدراسیون ما فقط در این گونه مواقع سعه صدر دارد؟ گشاده‌دستی فدراسیون فوتبال در پذیرش این اتهامات چه معنایی دارد؟ آیا هیچ ارگان و سازمانی نیست که ادعای افرادی که حرف‌های متناقضی درباره شرایط امروز فوتبال ایران زده‌اند را بررسی کند؟

اگر قوانین صریح فیفا در فوتبال ایران نیز اجرا می‌شد، آیا احدالناسی جرات می‌کرد تمام ارکان فوتبال را به فساد متهم کند یا برای حرف‌های خود به دنبال مدارک و مستندات بود؟