خبرورزشی/ آرتین زهرابی: مجری تلویزیون ما عالی است، درست همانی که می خواستیم؛
قبل از شروع بازی، بین دو نیمه و پس از پایان مسابقه، از سرمربی تیم ملی حمایت می کنند؛ آنچه می خواستیم همین بود. خدا کند همیشه به آرزوهایمان همین طوری برسیم.
به این می گویند مجری تلویزیون؛ یک نمونه و الگوی فوق العاده. حرف ما این بود که در کوران رقابت های جام جهانی نباید، روی اعصاب ملی پوشان بارفیکس رفت و سرمربی تیم ملی را به هر بهانه ای فیتیله پیچ کرد. مگر این را نمی گفتیم؟
حرف ما همیشه این بود که در جام ملت های آسیا، وقتی تیم ملی بازی های حساسی در پیش دارد نباید برای احساساتی کردن مردم، یک مجری پر سابقه زار زار اشک بریزد و بابت رفتار عادی سرمربی در یک بازی، هر آنچه به ذهنش می رسد را روی آنتن زنده بگوید.
حرف ما همیشه این بود؛ می گفتیم تیم ملی ایران متعلق به دوستداران یک مربی نیست، این تیم مال همه است، مال همه ایرانی ها. متعلق به شما مجری عزیز...
قبلا نتوانستیم این مسائل ساده را تفهمیم کنیم، در نتیجه هر روز دچار بحث و مناقشه می شدیم اما امروز هر چقدر هم از آن طرف بام افتاده باشید باز خوشحالیم که هنگام یک بازی حساس ملی، سرمربی تیم ملی را به در و دیوار نمی کوبید و روی اعصاب بازیکنان، اره برقی نمی کشید!
خوشحالیم گل به خودی کره جنوبی، برای شما ارزش همان گل به خودی دیدار با مراکش را پیدا کرد. خودمانیم، یادتان می آید که آن برد را چقدر لوث کردید اما امروز همه چیز فرق می کند؛ حماسه، حماسه است؛ چه گل به خودی باشد یا هر گل گلاب دیگری...
چقدر مسروریم سرانجام متوجه شدید این تیم ملی شما هم هست؛ حالا هر چقدر دوست دارید بین دو نیمه و بعد از بازی و هنگام پخش تیتراژ پایانی، سرمربی سابق را متلک باران کنید. اصلا هر چه دل تنگتان می خواهد بگویید.
او که دیگر نیست تا واژه های آنچنانی و این مدیحه سرایی های تازه را بشنود. شما لطفا از تیم ملی حمایت کنید. چون سرانجام متوجه شدید تیم ملی متعلق به کی روش و ویلموتس نیست. این تیم مردم ایران است. به جمع حامیان تیم ملی خوش آمدید...
قبل از شروع بازی، بین دو نیمه و پس از پایان مسابقه، از سرمربی تیم ملی حمایت می کنند؛ آنچه می خواستیم همین بود. خدا کند همیشه به آرزوهایمان همین طوری برسیم.
به این می گویند مجری تلویزیون؛ یک نمونه و الگوی فوق العاده. حرف ما این بود که در کوران رقابت های جام جهانی نباید، روی اعصاب ملی پوشان بارفیکس رفت و سرمربی تیم ملی را به هر بهانه ای فیتیله پیچ کرد. مگر این را نمی گفتیم؟
حرف ما همیشه این بود که در جام ملت های آسیا، وقتی تیم ملی بازی های حساسی در پیش دارد نباید برای احساساتی کردن مردم، یک مجری پر سابقه زار زار اشک بریزد و بابت رفتار عادی سرمربی در یک بازی، هر آنچه به ذهنش می رسد را روی آنتن زنده بگوید.
حرف ما همیشه این بود؛ می گفتیم تیم ملی ایران متعلق به دوستداران یک مربی نیست، این تیم مال همه است، مال همه ایرانی ها. متعلق به شما مجری عزیز...
قبلا نتوانستیم این مسائل ساده را تفهمیم کنیم، در نتیجه هر روز دچار بحث و مناقشه می شدیم اما امروز هر چقدر هم از آن طرف بام افتاده باشید باز خوشحالیم که هنگام یک بازی حساس ملی، سرمربی تیم ملی را به در و دیوار نمی کوبید و روی اعصاب بازیکنان، اره برقی نمی کشید!
خوشحالیم گل به خودی کره جنوبی، برای شما ارزش همان گل به خودی دیدار با مراکش را پیدا کرد. خودمانیم، یادتان می آید که آن برد را چقدر لوث کردید اما امروز همه چیز فرق می کند؛ حماسه، حماسه است؛ چه گل به خودی باشد یا هر گل گلاب دیگری...
چقدر مسروریم سرانجام متوجه شدید این تیم ملی شما هم هست؛ حالا هر چقدر دوست دارید بین دو نیمه و بعد از بازی و هنگام پخش تیتراژ پایانی، سرمربی سابق را متلک باران کنید. اصلا هر چه دل تنگتان می خواهد بگویید.
او که دیگر نیست تا واژه های آنچنانی و این مدیحه سرایی های تازه را بشنود. شما لطفا از تیم ملی حمایت کنید. چون سرانجام متوجه شدید تیم ملی متعلق به کی روش و ویلموتس نیست. این تیم مردم ایران است. به جمع حامیان تیم ملی خوش آمدید...
