به گزارش خبرورزشی ، کوهنوردان نابینا و کم بینای کشورمان دست به کار تاریخی و بزرگی زدند و یکی از قلل مهم ایران را فتح کردند.
از آنجا که مقصد سفر یکی از قلل مرتفع البرز بود، از شب قبل در هتل هرندی مستقر شدیم تا صبح زود به سمت جاده چالوس و روستای کلوان حرکت کنیم. ساعت ۵ صبح از هرندی راه افتادیم و پس از طی کردن پیچ و خمهای جاده چالوس، به روستای کلوان رسیدیم. ساعت ۸:۳۰ صبح بود که از انتهای روستا ارتفاع گرفتیم. شیب تند مسیر در ابتدای راه، عدهای را منصرف از ادامه سفر کرد. دو همنورد بینا از ادامه راه منصرف شدند. اما با درایت استاد رفیعی لیدر گروه، سه کوهنورد نابینایی هم که قصد داشتند راه را ادامه ندهند، همراه سایر اعضای تیم به سمت جان پناه قله کهار که ۳۲۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد، مشغول به حرکت شدند. پس از عبور از دامنههای سرسبز در مسیر که با بوی سبزیجات محلی به ویژه آویشنهای کوهی همراه شده بود، در ساعت ۱۲٫۲۰ دقیقه ظهر به جان پناه رسیدیم. نسیم خنک کوهستانی که بعضاً با وزش نسبتاً شدید باد نیز همراه بود، روح و جان مان را تازه میکرد. شوق رسیدن به جان پناه به ویژه برای عدهای که اولین صعود کوهنوردی خود را تجربه میکردند، آن هم در ارتفاع ۳۲۰۰ متری که از بسیاری از قلههای کشور بیشتر است، بسیار شیرین بود.
اما ۵ نفر از اعضای نابینای گروه، یک کم بینا به همراه ۴ همنورد بینا، تصمیم گرفتند به سمت قله حمله و آن را فتح کنند. هرچند صعود در آن ساعت به سمت قله میتوانست مخاطره آمیز باشد، اما این تیم ده نفره ساعت ۱۶٫۲۰ دقیقه عصر و در میان وزش بیش از ۸۰ کیلومتری باد بر روی قله، توانستند برای اولین بار، یک قله ۴ هزار متری از سلسله جبال البرز را صعود کنند.
مسعود طاهریان، سعید شمس راد، بهنام دلیر، همایون شاهمرادی، مرجان فیاض و لاله عربزاده، ۶ کوهنورد نابینا و کم بینای گروه بودند که با کمک ۴ همنورد بینا، موفق شدند قله کهار را صعود کنند.
خیلی هایشان برای اولین بار بود که یک قله ۴ هزار متری را صعود میکنند و در آن لحظه تاریخی که بر روی قله ایستادند، یکی از زیباترین لحظات عمرشان را به دل باد سپردند. بادی که نتوانست مانع از تحقق رؤیاهای شان در آخرین روز از فصل زیبای بهار شود.
صعود تاریخی که از ساعت ۸٫۳۰ صبح آغاز و ساعت ۲۲ شب پایان یافت، یکبار دیگر فعل خواستن توانستن است را به معنای واقعی کلمه صرف کرد.
این صعود نشان داد چنان چه برای تعدادی از اعضای گروه برنامههای حرفهای و جدی تری در نظر گرفته شود، آن وقت صعود به قله دماوند هم دیگر یک رؤیا نخواهد بود.