خبرورزشی/ آرتین زهرابی: پس از اتفاقاتی که برای عادل فردوسیپور و برنامه ۹۰ رخ داد، عده زیادی سوال میکنند چرا فقط برخی رسانهها و روزنامهنگاران ورزشی در این باره مینویسند و خود فردوسیپور هیچ واکنشی نشان نمیدهد؟ راز سکوت فردوسیپور چیست؟ آیا او نقشهای در سر دارد؟
برای رسیدن به پاسخ این سوال، لازم نیست دور خودمان بچرخیم و زیاد فکر کنیم. این معما نیست؛ بلکه یک بخش غریزی دارد با این عنوان: فردوسیپور برخلاف علاقهاش در مورد به چالش کشیدن افراد مختلف در برنامه ۹۰، خودش را هرگز در معرض پرسشها قرار نمیدهد. این حرکت او از روز نخست که وارد تلویزیون شد تا امروز ادامه داشته...
روحیه عادل در مورد خودش اصلاً «سوال و جوابی» نیست؛ فردی کمحوصله و بیتاب در تلفن حرف زدن و حتی گفتوگوهای روزمره و عادی، که به نظر میرسد فقط برای رفع تکلیف مقابل طرف قرار میگیرد تا چیزی گفته باشد؛ همین!
در محافل دوستانه هم فردوسیپور آن مرد پرحرف برنامه ۹۰ نیست. ویژگیهای شخصی و فردی فردوسیپور این است که پیرامون آنچه در ۹۰ بود و هست، در تمام این سالها سکوت اختیار کرد؛ به ویژه وقتی قضیه به خود عادل مربوط میشد، این سکوت طولانیتر و قابل تاملتر بود...
در ماجرایی به این واضحی که برای او و برنامهاش اتفاق افتاده اما چه تاکتیکی بهتر از این سکوت سراغ دارید؟ سکوت سرشار از ناگفته هاست؛ دنیایی از رمز و رازهاست... وقتی او به عنوان بهترین مجری انتخاب میشود و سپس همهچیز یکشبه بر باد میرود یعنی چه؟ فردوسیپور امروز باید درباره چه نکته مهمی حرف بزند؟ درباره چه چیزی یا چه مسالهای مصاحبه کند؟ واقعا آیا حرف خاصی هم باقی مانده است؟