به گزارش خبرورزشی ، جوکوویچ، نادال و فدرر با توجه به ثباتی که در سالیان اخیر داشته دوباره مدعیان اصلی کسب قهرمانی در ویمبلدون هستند ولی طبق آمار منتشر شده الان ۱۷ سال است که کسی به غیر از ۴ نفر اول جدول رده‌بندی کلی دستش به جام قهرمانی ویمبلدون نرسیده است. در بخش مردان، در طول ۱۷ سال گذشته، همیشه یکی از ۴ نفری که در رتبه یک تا چهار جدول برترین‌ها بوده‌اند این جام را از آنِ خود کرده‌اند. در واقع بعد از آن شگفتی بزرگ!
ماجرای شگفتی بزرگ هم خواندنی است؛ سال ۲۰۰۱ تنیس‌باز اهل کرواسی یعنی گوران ایوانیسوویچ با توجه به رنکینگ ۱۲۵ دنیا بودن نتوانست سهمیه اصلی ورود به گرنداسلم ویمبلدون را بگیرد. مسئولان برگزار‌کننده این رقابت‌ها به او وایلد کارت (سهمیه اعطایی) دادند تا بتواند در این تورنمنت هم کسب تجربه کند. در عین شگفتی اما، گوران خودش را به بازی فینال این رقابت‌ها رساند! شگفتی وقتی کامل‌تر شد که او در بازی نهایی توانست از سد پاتریک رفتر، مرد شماره ۳ وقت تنیس دنیا بگذرد و جام را مال خود کند. این شگفتی آنقدر ناب بوده که بعد از آن هیچ وقت دنیای تنیس چنین چیزی به خودش ندیده است.
بعد از آن اتفاق، اما در ویمبلدون، دیگر کسی نتوانسته جام قهرمانی را از دست ۴ تنیس‌باز برتر دنیا در بیاورد. البته به غیر از قهرمانی لیتون هیوئیت در سال ۲۰۰۲، این تورنمنت اتفاق مهم دیگری هم به خودش دیده و اینکه فقط در طول ۱۶ سال اخیر، ۴ نفر توانسته‌اند قهرمان این تورنمنت شوند. رافا نادال (۲۰۰۸ و ۲۰۱۰)، اندی ماری (۲۰۱۳ و ۲۰۱۶)، نواک جوکوویچ (۲۰۱۱، ۲۰۱۴، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۸) و البته راجر فدرر (۲۰۰۳، ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۲، ۲۰۱۷). حالا با نگاهی دقیق‌تر به این آمار مشخص می‌شود که کار بقیه تنیس‌باز‌ها برای بوسه زدن بر جام خوشرنگ ویمبلدون کار بسیار دشواری است.
فدرر به دنبال نهمین جام
از جمع این ۴ نفر جادویی حالا فعلاً اندی ماری خارج از گود است؛ او به دلیل مصدومیت رقابت‌های تک‌نفره را از دست داده و فقط در تنیس دو نفره مشغول بازی است. می‌ماند همان مثلث معروف که سلطه‌شان هم همچنان بر دنیای تنیس ادامه دارد؛ نواک، رافا و راجر در رولان گروس هم رقابت بسیار سختی با همدیگر داشتند که در نهایت رافا نادال توانست جام قهرمانی را به دست بیاورد. حالا، اما از آنجا که رافا در بازی روی زمین‌های چمنی مهارت بازی روی زمین‌های خاکی را ندارد خیلی‌ها بخت اصلی را به نواک جوکوویچ، مرد شماره یک تنیس دنیا می‌دهند. بحثی منطقی که البته کارش را در تقابل با راجر فدرر، بخت شماره دو قهرمانی این رقابت‌ها، سخت و دشوار می‌کند. اگرچه خیلی سخت است که تصور شود جام قهرمانی از دست این سه نفر خارج شود ولی باید به انگیزه‌ها هم نگاه شود؛ فدرر که سلطان بازی روی زمین‌های چمن است بعد از مدت‌ها خاموشی بالاخره توانست سال ۲۰۱۷ دوباره جام قهرمانی را بالای سر ببرد. او با هشت قهرمانی رکورددار است و در مجموع هم با ۲۰ قهرمانی در گرنداسلم‌ها پرافتخارترین؛ ولی رافا و نواک جوکوویچ به شدت در پی تعقیب او هستند و هر لحظه ممکن است عنوان پرافتخارترین را از چنگش دربیاورند. همین موضوع شاید انگیزه‌ای مضاعف به فدرر بدهد تا برای رسیدن به نهمین قهرمانی اش در این تورنمنت تلاش کند. کاری که البته اگر بخواهد رقمش بزند ابتدا باید در نیمه‌نهایی از سد رافا نادال و سپس در فینال از سد جوکوویچ عبور کند.
ماجرای شگفتی بزرگ هم خواندنی است؛ سال ۲۰۰۱ تنیس‌باز اهل کرواسی یعنی گوران ایوانیسوویچ با توجه به رنکینگ ۱۲۵ دنیا بودن نتوانست سهمیه اصلی ورود به گرنداسلم ویمبلدون را بگیرد. مسئولان برگزار‌کننده این رقابت‌ها به او وایلد کارت (سهمیه اعطایی) دادند تا بتواند در این تورنمنت هم کسب تجربه کند. در عین شگفتی اما، گوران خودش را به بازی فینال این رقابت‌ها رساند! شگفتی وقتی کامل‌تر شد که او در بازی نهایی توانست از سد پاتریک رفتر، مرد شماره ۳ وقت تنیس دنیا بگذرد و جام را مال خود کند. این شگفتی آنقدر ناب بوده که بعد از آن هیچ وقت دنیای تنیس چنین چیزی به خودش ندیده است.
بعد از آن اتفاق، اما در ویمبلدون، دیگر کسی نتوانسته جام قهرمانی را از دست ۴ تنیس‌باز برتر دنیا در بیاورد. البته به غیر از قهرمانی لیتون هیوئیت در سال ۲۰۰۲، این تورنمنت اتفاق مهم دیگری هم به خودش دیده و اینکه فقط در طول ۱۶ سال اخیر، ۴ نفر توانسته‌اند قهرمان این تورنمنت شوند. رافا نادال (۲۰۰۸ و ۲۰۱۰)، اندی ماری (۲۰۱۳ و ۲۰۱۶)، نواک جوکوویچ (۲۰۱۱، ۲۰۱۴، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۸) و البته راجر فدرر (۲۰۰۳، ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۲، ۲۰۱۷). حالا با نگاهی دقیق‌تر به این آمار مشخص می‌شود که کار بقیه تنیس‌باز‌ها برای بوسه زدن بر جام خوشرنگ ویمبلدون کار بسیار دشواری است.
فدرر به دنبال نهمین جام
از جمع این ۴ نفر جادویی حالا فعلاً اندی ماری خارج از گود است؛ او به دلیل مصدومیت رقابت‌های تک‌نفره را از دست داده و فقط در تنیس دو نفره مشغول بازی است. می‌ماند همان مثلث معروف که سلطه‌شان هم همچنان بر دنیای تنیس ادامه دارد؛ نواک، رافا و راجر در رولان گروس هم رقابت بسیار سختی با همدیگر داشتند که در نهایت رافا نادال توانست جام قهرمانی را به دست بیاورد. حالا، اما از آنجا که رافا در بازی روی زمین‌های چمنی مهارت بازی روی زمین‌های خاکی را ندارد خیلی‌ها بخت اصلی را به نواک جوکوویچ، مرد شماره یک تنیس دنیا می‌دهند. بحثی منطقی که البته کارش را در تقابل با راجر فدرر، بخت شماره دو قهرمانی این رقابت‌ها، سخت و دشوار می‌کند. اگرچه خیلی سخت است که تصور شود جام قهرمانی از دست این سه نفر خارج شود ولی باید به انگیزه‌ها هم نگاه شود؛ فدرر که سلطان بازی روی زمین‌های چمن است بعد از مدت‌ها خاموشی بالاخره توانست سال ۲۰۱۷ دوباره جام قهرمانی را بالای سر ببرد. او با هشت قهرمانی رکورددار است و در مجموع هم با ۲۰ قهرمانی در گرنداسلم‌ها پرافتخارترین؛ ولی رافا و نواک جوکوویچ به شدت در پی تعقیب او هستند و هر لحظه ممکن است عنوان پرافتخارترین را از چنگش دربیاورند. همین موضوع شاید انگیزه‌ای مضاعف به فدرر بدهد تا برای رسیدن به نهمین قهرمانی اش در این تورنمنت تلاش کند. کاری که البته اگر بخواهد رقمش بزند ابتدا باید در نیمه‌نهایی از سد رافا نادال و سپس در فینال از سد جوکوویچ عبور کند.
