به گزارش خبرورزشی، درباره آخرین شرایط پرونده اتهامش به دوپینگ که از سوی اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری مطرح شد، اظهار داشت: باید مدارک و مستندات مورد نظر برای تبرئه‌ام را جمع‌آوری و پس از هماهنگی با فدراسیون پزشکی ورزشی، آن‌ها را برای اتحادیه جهانی ارسال کنم. اگر این مستندات مورد قبول آن‌ها باشد، مشکل حل می‌شود و دیگر هیچ اتهامی متوجه من نیست، اما اگر این اتفاق رخ ندهد، یک رده بالاتر می‌روم و وکیل می‌گیرم.
وی ادامه داد: اتحادیه جهانی در حکمی که صادر کرده، فقط یک نظر داده و از احتمال صحبت کرده، در واقع کار خودشان هم در این موضوع زیر سوال است. وقتی که در زمان گرفتن تست دوپینگ، هم آزمایش خون و هم ادرار منفی بوده، نباید موضوع دوپینگ پس از ۱.۵ سال اعلام می‌شد. فعلاً که دست‌مان به جایی بند نیست، چون طرف مقابل در سوئیس است و ما اینجا هستیم. گرفتن وکیل که در مرحله دوم است، برایم هزینه زیادی دارد. واقعاً مانده‌ام که اگر مستنداتم مورد قبول قرار نگیرد، باید چه کاری انجام دهم.
کاپیتان تیم ملی دوچرخه‌سواری که فعلاً تعلیق است، عنوان کرد: یک طرف این ماجرا آبروی ۲۴ ساله‌ام است که زیر سؤال رفته و باید از آن دفاع کنم. اگر قرار بود دوپینگ کنم، در سال‌های گذشته که در تیم‌ها و تور‌های حرفه‌ای رکاب می‌زدم و به لحاظ مالی هم برایم توجیه داشت، این کار را انجام می‌دادم، نه در شرایط کنونی که اواخر دوران ورزشم است و به لحاظ مالی هم هیچ توجیهی برایم ندارد. واقعاً دو سال است که می‌خواهم دوچرخه‌سواری را کنار بگذارم، اما دیدم که دست کادر فنی بسته است و تعداد نفراتی که بتوانند مفید باشند، در حد خوبی نیستند.
سهرابی در پاسخ به این سوال که آیا با وجود اعلام خبر تعلیقش، هنوز روحیه مناسب برای تمرین کردن را دارد یا خیر؟ گفت: بله، فقط تمرین می‌کنم که روحیه‌ام حفظ شود. برای مثال روز گذشته (جمعه) ۱۵۰ کیلومتر رکاب زدم. از همه کسانی که می‌توانند به هر شکلی به من در این پرونده کمک کنند، درخواست کمک می‌کنم تا آبروی ۲۴ ساله‌ام در دوچرخه‌سواری را حفظ کنم.
وی در پاسخ به این سوال که هزینه‌های گرفتن وکیل چقدر می‌شود؟ تصریح کرد: فکر می‌کنم نزدیک به ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیون هزینه داشته باشد. امیدوارم مدارکم مورد قبول قرار بگیرد، اما اگر این اتفاق رخ نداد، باید حساب و کتاب کنم و ببینم گرفتن وکیل با این هزینه بالا برایم توجیه و ارزش ندارد یا خیر.
رکابزن کشورمان گفت: از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۹ هر سال نزدیک به ۱۰ بار تست داده‌ام و هیچ وقت جواب مثبت نبوده است. حالا به نظر شما چرا باید دست به چنین کاری آن هم در اواخر دوران ورزشم بزنم؟
سهرابی با انتقاد از یکی از شبکه‌های صداوسیما اظهار داشت: اینقدر که در یکی از شبکه‌های تلویزیونی خبر دوپینگم زیرنویس شده، درباره نتایج و مدال‌هایم این کار انجام نشده است. بعد از ۲۴ سال حضور در دوچرخه‌سواری واقعاً تاسف می‌خورم که در داخل کشورم به جای حمایت دست به تخریبم می‌زنند. همه این‌ها در حالی است که هنوز چیزی قطعی نیست و فقط در مرحله اتهام است، یعنی اتحادیه جهانی اگر مدارکی از دوپینگ من داشت، همانند سایر رکابزنان خارجی به طور دقیق زمان و نوع ماده مصرفی را اعلام می‌کرد.
وی با انتقاد از شرایط دوچرخه‌سواری در داخل ایران گفت: هر مشکلی که در حال حاضر در دوچرخه‌سواری وجود دارد، از داخل کشور خودمان است. آن‌هایی که دیگر در فدراسیون حضور ندارند و کنار رفته‌اند، به اتحادیه جهانی ایمیل می‌زنند تا دوچرخه‌سواری ایران را نابود کنند. در نامه‌ای که آمده، عنوان شده بیش از ۲۰۰ ایمیل از ایران برای اتحادیه جهانی ارسال شده که در داخل کشور از دوپینگی‌ها حمایت می‌شود. اتحادیه جهانی شاید به تعدادی از این ایمیل‌ها کاری نداشته باشد، اما وقتی تعداد آن‌ها به بیش از ۲۰۰ عدد می‌رسد، قطعاً شک می‌کند. نتیجه این موضوع نیز آن می‌شود که دیگر از ایران برای حضور در مسابقات و تور‌های بین‌المللی دعوت به عمل نمی‌آید. درباره اقدامی که از داخل کشور می‌شود، مستندات هم وجود دارد.
سهرابی خاطرنشان کرد: واقعاً افسوس می‌خورم از اینکه می‌بینم به خاطر افتخاراتی که کسب کرده‌ام، یکبار هم تصویرم روی صفحه اول روزنامه نرفت، اما یک روزنامه در استانم به واسطه خبر دوپینگ، تصویرم را روی جلد می‌برد.
وی در پایان گفتگیش عنوان کرد: درخصوص پرونده‌ام نه تنها فدراسیون جهانی با احتمال در این باره صحبت کرده، بلکه حتی نمونه B هم وجود ندارد. یعنی همه راه‌ها را بر روی من بسته‌اند. باید تا چند روز آینده مدارک و مستنداتم را آماده ارسال به اتحادیه جهانی کنم. اگر هم کسی در این مسیر از من حمایت و پشتیبانی کند، تشکر می‌کنم. از فدراسیون دوچرخه‌سواری و همچنین پزشکی ورزشی بابت حمایت‌ها در چند روز گذشته متشکرم و امیدوارم همه چیز به خوبی و خوشی حل شود.