به گزارش خبرورزشی، در سال‌های گذشته خیلی از تیم‌ها به تبعیت از تیم ملی با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی می‌کردند و متأسفانه در این تاکتیک بازی دفاعی تیم ملی و باشگاه‌ها بیشتر از بازی تهاجمی به چشم می‌آمد. این یک حقیقت است که سیستم مورد اشاره یک سیستم دفاعی نیست. به واقع یک سیستم شناور است که هم می‌توان با آن دفاعی بازی کرد و هم تهاجمی.
با حضور مارک ویلموتس در تهران و در رأس کادر فنی تیم ملی این سیستم بایگانی شد و تیم ملی در مصاف با سوریه و کره‌جنوبی و در بازی‌های دوستانه با سیستم ۲-۴-۴ بازی کرد. بعد از این دو بازی سرمربی تیم ملی در نشستی با مربیان تیم‌های ملی پایه از آن‌ها هم خواست این فلسفه را دنبال کنند تا وقتی بازیکنی از تیم نوجوانان به تیم جوانان و از تیم امید به تیم بزرگسالان می‌آید با تاکتیک و فلسفه جدید روبه‌رو نشود.
به نظر می‌رسد این حضور و توصیه مارک ویلموتس تأثیرات خود را رفته رفته روی تیم‌ها می‌گذارد به طوری که تیم جوانان در مصاف با تیم دسته اولی گل ریحان با سیستم ۲-۴-۴ بازی کرد و به نتیجه مساوی ۲-۲ دست یافت آن‌هم در روزی که داور سه پنالتی برای تیم حریف گرفت و تیم جوانان چند بازیکن اصلی خود را در اختیار نداشت.
البته بازی دفاعی تیم‌های باشگاهی در سال‌های اخیر یک دلیل عمده دیگر هم داشت. اینکه امنیت شغلی از بین رفته است و مربیان ابتدا به گل نخوردن فکر می‌کنند و بعد گل زدن، اما واقعیت این است که فوتبال دفاعی تیم را تا جایی پیش می‌برد و برای موفقیت‌های بزرگ باید گل زد و گل زدن با بازی تهاجمی به دست می‌آید.
از همه مهم‌تر برای فوتبال خلاق ایران بازی تهاجمی به مراتب بهتر از بازی تدافعی است. اعتقاد دیگر تیم‌ها از جمله تیم جوانان به فلسفه مارک ویلموتس به این خاطر است که همه دیدند تیم ملی در بازی با کره‌جنوبی با سیستم ۲-۴-۴ نزدیک به ۱۶ موقعیت روی دروازه حریف ایجاد کرد. در حالی که با سیستم ۱-۳-۲-۴ تعداد موقعیت‌هایی که می‌توان روی دروازه حریف ایجاد کرد به مراتب کمتر است؛ و این اتفاق را باید به فال نیک گرفت چراکه فوتبال ما بعد از خوب دفاع کردن در حال آموختن خوب حمله کردن است.
با حضور مارک ویلموتس در تهران و در رأس کادر فنی تیم ملی این سیستم بایگانی شد و تیم ملی در مصاف با سوریه و کره‌جنوبی و در بازی‌های دوستانه با سیستم ۲-۴-۴ بازی کرد. بعد از این دو بازی سرمربی تیم ملی در نشستی با مربیان تیم‌های ملی پایه از آن‌ها هم خواست این فلسفه را دنبال کنند تا وقتی بازیکنی از تیم نوجوانان به تیم جوانان و از تیم امید به تیم بزرگسالان می‌آید با تاکتیک و فلسفه جدید روبه‌رو نشود.
به نظر می‌رسد این حضور و توصیه مارک ویلموتس تأثیرات خود را رفته رفته روی تیم‌ها می‌گذارد به طوری که تیم جوانان در مصاف با تیم دسته اولی گل ریحان با سیستم ۲-۴-۴ بازی کرد و به نتیجه مساوی ۲-۲ دست یافت آن‌هم در روزی که داور سه پنالتی برای تیم حریف گرفت و تیم جوانان چند بازیکن اصلی خود را در اختیار نداشت.
البته بازی دفاعی تیم‌های باشگاهی در سال‌های اخیر یک دلیل عمده دیگر هم داشت. اینکه امنیت شغلی از بین رفته است و مربیان ابتدا به گل نخوردن فکر می‌کنند و بعد گل زدن، اما واقعیت این است که فوتبال دفاعی تیم را تا جایی پیش می‌برد و برای موفقیت‌های بزرگ باید گل زد و گل زدن با بازی تهاجمی به دست می‌آید.
از همه مهم‌تر برای فوتبال خلاق ایران بازی تهاجمی به مراتب بهتر از بازی تدافعی است. اعتقاد دیگر تیم‌ها از جمله تیم جوانان به فلسفه مارک ویلموتس به این خاطر است که همه دیدند تیم ملی در بازی با کره‌جنوبی با سیستم ۲-۴-۴ نزدیک به ۱۶ موقعیت روی دروازه حریف ایجاد کرد. در حالی که با سیستم ۱-۳-۲-۴ تعداد موقعیت‌هایی که می‌توان روی دروازه حریف ایجاد کرد به مراتب کمتر است؛ و این اتفاق را باید به فال نیک گرفت چراکه فوتبال ما بعد از خوب دفاع کردن در حال آموختن خوب حمله کردن است.
