خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ علی فتحاللهزاده مدیرعامل اسبق استقلال در سلسله مصاحبههای خود پیرامون این باشگاه، هرگز علاقهاش را به بازگشت دوباره پنهان نمیکند.
او دوست دارد مدیرعامل استقلال شود و این نکته را خیلی علنی و راحت میگوید. پیام او را مسئولان مربوطه پس از صدها مصاحبه (که این روزها به تکرار مکررات تبدیل شده) لابد شنیدهاند اما هنوز برایش حکمی صادر نشده است! میدانید چرا؟ خیلی ساده است؛ چون استقلال در حال حاضر مدیرعامل دارد؛ اما با این همه فتحاللهزاده میگوید این آقایان زمانی سراغ من میآیند که بدهی استقلال ۲۰۰میلیارد شده باشد.
شگفتا! فتحاللهزاده چرا تصور میکند وزارتورزشیها در ادوار مختلف برای کار کردن با او عطش دارند؟ این شوق بیپایان برای بازگشت به استقلال پس از این همه سال حضور مداوم از کجا نشات میگیرد؟
فتحاللهزاده مدیرعامل ناشناختهای در این فوتبال نیست. او در استقلال به قدر کافی مدیریت کرد و سالها یکهتازی در ساختمان شیشهای لارستان به شهادت همین مصاحبهها، خستهاش نکرد! گمان میکنیم بابت این مدیریت مشعشع در استقلال، خیلیها از فتحاللهزاده تقدیر و تشکر کردهاند و پاداش تمام رنجهایی که او کشید، رکورد مدیرعاملی در باشگاه استقلال بود؛ حالا دیگر چه کاری برای انجام دادن باقی مانده است؟
تصورات علی فتحاللهزاده برای بازگشت دوباره به استقلال، به قصهای تازه و عجیب تبدیل شده که حتی در آینده میتواند احتمالش کم هم نباشد؛ تا جایی که او حتی تاریخ احتمالی بازگشتش را به باشگاه حدس میزند.
راز این همه علاقه را نمیدانیم اما وقتی میبینیم امیر عابدینی فوتبال را رها کرد و به گوشهای رفت، متعجبیم با وجود دردسرهای غیرقابلکتمان مدیریتی، بیپولی، خصوصی نشدن باشگاههایی مثل استقلال و هزاران مشکل لاینحل دیگر، چرا مدیرانی مانند فتحاللهزاده برای بازگشت به استقلال این همه اصرار دارند؟ آیا آنها فقط عاشق دردسر هستند و مشتاقانه میخواهند رنج بکشند؟