۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

ناصر محمدخانی گفت: ایمان داشته باشید که من درباره شخصیت ورزشی و خانوادگی و اجتماعی خود و خانواده خودم بسیار حساس هستم و مقابل هر مساله‌ای که بخواهد به این ارزش‌های شخصی لطمه بزند با تمام وجود خواهم ایستاد.

به گزارش خبرورزشی، به زودی فیلم یادم تورا فراموش اکران می شود، فیلمی که کد‌هایی از زندگی ناصر محمدخانی را در دل خود دارد. با ناصرمحمدخانی به گفت‌وگو نشستیم که مشروح آن در ادامه می‌خوانید: 

پرسپولیسی که برانکو را ندارد و پرسپولیسی که باید دوران تازه‌ای از حیاتش را آٰغاز کند چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟
برانکو پرسپولیس را به دوران خوب فوتبالش برگرداند. در تاریخ پرسپولیس ۳ قهرمانی متوالی سابقه نداشته است و با برانکو بود که به این اعتبار رسیدیم. خودت بهتر می‌دانی که ما باید قهرمان سال قبل از این ۳ قهرمانی هم می‌شدیم که تنها تفاضل گل واشتباهات داوری محروممان کرد.

اما شما هم که در دوران فوتبالتان در دهه ۶۰ از این قهرمانی‌ها کم نداشتید.
بله، اما آن وقت‌ها که لیگ نداشتیم. ما در دهه ۶۰ بی نظیر بودیم. از سال ۶۰ تا ۷۰ ما روی هم تنها ۹باخت داشتیم که البته از این ۹باخت من تنها برابر وحدت تهران و استقلال در سال ۶۲ و ملوان در سال ۶۹ وتیم‌های وحدت واستقلال و آرارات در سال ۷۰ باختم. یعنی من از سال ۶۰ تا ۷۰ تنها ۵ بار با پرسپولیس باختم وتنها یک بار اخطار گرفتم!

کمی درباره کالدرون حرف بزنیم بعد برویم سراغ بحث‌های دیگر…
باشه خوبه… درباره کالدرون باید گفت که من نه تمرینات او را دیده ام و نه سبک کارش را مرور کرده ام. اگر می‌خواهی درباره او بپرسی بگذار مسابقات لیگ به هفته ششم برسد آن وقت برایت خواهم گفت که کار او بهتر است یا کار برانکو…

روز اول حضور برانکو در پرسپولیس یا روز اول حضور کالدرون در این تیم …پرسپولیس در کدام مقطع خوشبخت‌تر بود؟
برانکو که آمد با توجه به شناختی که یک دوره از حضورش در فوتبال ایران داشتم خوشحال بودم و ایمان داشتم که پرسپولیس بعد از ۸-۷ سال بعد روز‌های خوبی را تجریه خواهد کرد، اما حالا به این فکر هستم که آیا کالدرون میتواند تیم پر قدرت امروز را حفظ کند و آیا می‌تواند حافظ میراث برانکو باشد؟ آن روز دوست داشتم که برانکو منجی پرسپولیس باشد، اما امروز امیدوارم تیم پرقدرت پرسپولیس حفظ بماند.

برخورد شخصی در این سال‌ها با برانکو داشتید؟
بله چند بار... ایشان هر وقت من را می‌دید، با صمیمیت کامل برخورد می‌کرد. یک بار گفت اگر تو و دوستانت در سال‌های دهه ۸۰ (میلادی) نبودید امروز من اینجا نبودم! البته بار اول وقتی مترجم در حال معرفی من به برانکو بود محمود خان خوردبین آمد و من را معرفی کرد وگفت این بازیکن سال‌ها بهترین بازیکن تیم ما بوده است و یکی از اطرافیان هم سریع آمد و دو سه - ویدئو از من به او نشان داد و وقتی برانکو گل‌های من را در این ویدئوی کوتاه دید، در آغوشم کشید وبعد از آن هر وقت من را می‌دید میگفت سوپر گل!

حالا برویم سراغ تیم امسال کالدرون ومقایسه اش بکنیم با تیم برانکو
من اعتقاد دارم که تیم امروز از لحاظ انسانی تیم قویتری است. به هر حال وحید امیری و احمدزاده و کنعانی زادگان در ۳ خط مختلف وضعیت تیم را بهتر کرده اند، اما بد هم نبود رفیعی و مصلح می‌ماندند تا رقابت در پست‌ها بیشتر باشد، کلا هم بگویم که تیم بزرگ ما تیمی است که با نبودن یکی دو بازیکن تغییری در ارزش فنی اش پیش نخواهد آمد. برانکو پارسال قبل از فصل امیری و محرمی و احمدزاده و مسلمان را از دست داد. ماهینی وانصاری هم مصدوم شدند. در این شرایط او تیم را به فینال رساند. یعنی میخواهم بگویم درباره مقایسه تیم جایگاه فنی افراد کمتر از توان تیمی وارزش‌های تاکتیکی تاثیر گذار است. شاید اگر برانکو در تیم مانده بود میگفتم تیم صددرصد قهرمان می‌شود، چون تیم ما قویتر از پارسال شده و رقبایی مثل سپاهان و استقلال از سال گذشته قویتر نشده اند.

اما من باز هم درباره بضاعت فنی وانسانی سوال دارم و میخواهم بگویم تصور دارم در خط حمله قوی‌تر نشده ایم.
بله امروز علی علیپور تنها مهاجم تخصصی در تیم است و امین اسدی و مهدی بیات و امیر روستایی بازیکنانی هستند که شاید همین امروز نتوانند زوجی شایسته با علی پور بسازند، اما به هر حال در طول فصل این امکان وجود دارد که روستایی مهاجمی در سطح روز‌های اول طارمی وعلیپور باشد که تقریبا همزمان با هم به تیم پرسپولیس آمدند، با این حال باز هم میگویم تیمی در حد پرسپولیس نباید با امید این که شاید از روستایی مهاجمی بزرگ به فوتبال ایران معرفی شود فصل را سپری کند وپیشنهاد من این است که علیپور و ترابی زوج خط حمله تیم ما باشند.

در خطوط دیگر چطور؟ اصلا بهترین تیم ۱۱نفره‌ای که شما در ذهنتان برای ابتدای فصل پرسپولیس دارید، البته در شرایطی که نتوانیم مهاجمی درجه اول استخدام کنیم، چه نفراتی حاضر هستند؟
بیرانوند درون دروازه، شیری و شجاع و سیدجلال و انصاری در دفاع، کمال و نوراللهی و نعمتی و امیری در خط میانی و ترابی در کنار علیپور در خط حمله، ما در این شرایط نیمکت قدری داریم که رویش کنعانی زادگان و محمد نادری و رادوشویچ و عالیشاه و احمدزاده و روستایی و ربیع خواه و… می‌نشینند.

اما فرشاد احمدزاده و وحید امیری هم سابقه بازی در خط حمله را داشته اند وحتی عالیشاه هم می‌تواند مهاجم باشد، نعمتی هم همینطور….
در ۲طرف خط میانی نعمتی وامیری به نظرم بهتر از همه هستند و کمال و نوراللهی هم در خط میانی باید باشند چون بهترین گزینه‌ها هستند. فرشاد احمدزاده فاقد خصوصیات کامل حضور در خط حمله است و وحید امیری هم مورد نیاز شدید در خط میانی است. اگر بخواهیم گزینه برای حضور در کنار علیپور را معرفی کنیم، مهدی ترابی و امیری و نعمتی بهترند و به جز این ۳ نفر مهاجمانی مثل روستایی را به احمدزاده برای خط حمله ترجیح می‌دهم.

درباره رقیب حرف زدید و گفتید تیم‌ها باید در هر پست در کنار بهترین‌های خود یک رقیب بزرگ هم داشته باشند، اما در زمان خودتان تصور دارم فوتبال ما فاقد یک رقیب خوب برای خودت بود.
لطف دارید، اما باید بی تعارف بگویم من نیازی به رقیب برای بهتر شدن نداشتم و فوتبال در هر جای دنیا در هر مقطعی واجد حضور نفراتی مثل علی پروین‌ها ومحرمی‌ها و پنجعلی‌ها و عابدزاده‌ها و… است که بی رقیب هستند.

دوست دارم بهترین بازی‌های خودتان را برای پرسپولیس تعریف کنید.
بازی برابر استقلال در خرداد ماه سال ۶۵ و ماجرای برد ۳ بر صفر با تیتر فرار‌های ۸ برای سه گل و ۳گلی که در سال ۶۲ به شاهین زدم تا باخت ۲ بر یک را تبدیل به برد  ۵بر ۲ کنیم و برد‌های سال ۶۳ که در ۳ بازی برابر دریانوردان و راه آهن و شاهین ۸ گل زدم وبرخی بازی‌های سال ۶۲ که ۱۶ گل در ۱۷بازی این سال زدم و….

کدام مدافعان از دست شما بیشتر خاطره‌های تلخ دارند؟
اتفاقا چند روز قبل محمدرضا شکورزاده دوست عزیز و قدیمی خودم را دیدم که به علیدوستی و یکی دو نفر از رقبای سابق می‌گفت ما بدشانس بودیم که در تمرینات راه آهن همیشه باید روبروی راه آهن بازی میکردم ودر تیم‌های بانک ملی وشاهین واستقلال هم که بازی میکردم یار روبروی من همین جناب ناصر محمدخانی بود که به معنای تمام کلمه بدبختم کرد! و علیدوستی ویکی دو نفر که بودند با خنده گفتند ناصر حداقل ۵۰ دفاع را در فوتبال ایران از سبک کارش بدبخت کرده است و تو تنها نیستی!
 
این ماجرای فیلم سینمایی یادم تور را فراموش چیست؟ بعد از فیلم خشم وهیاهو که کار هومن سیدی بود می‌گفتند که ناصر محمدخانی از شبهناکی برخی تشابهات در داستان فیلم با ماجرای تلخش ناراحت بوده است و…
البته من کاری به فیلمی که هنوز روبروی پرده نیامده قاعدتا ندارم و دوست ندارم در این باره امروز صحبتی باشد، اما ایمان داشته باشید که من درباره شخصیت ورزشی و خانوادگی و اجتماعی خود و خانواده خودم بسیار حساس هستم و مقابل هر مساله‌ای که بخواهد به این ارزش‌های شخصی لطمه بزند با تمام وجود خواهم ایستاد، به هر حال بعد از این همه سال میدانم چه بدی بکنم وچه برخوردی با هتاکی‌ها وبداخلاقی‌ها وشیطنت‌ها داشته باشم.

تمرینات پیشکسوتان پرسپولیس چطور است؟
البته موقتا تعطیل شده است، اما در این تمرینات به خاطر زمین نه چندان مناسبش زانویم آسیب دیده است.

در آستانه ۶۰ سالگی راستی راستی ۶۰ساله هستی یا این که خودت را جوانتر می‌بینی؟
۶۰سال؟ هرگز…فوتبالیستی مثل ناصر محمدخانی هیچ وقت از ۵۰ عبور نخواهد کرد! من با این اندام و تلاشی که برای تراش دادن چربی هایم داشته ام برای ۶۰ساله شدن خیلی جوان هستم.

عرفان وعلی، فوتبالیستی که خواستی نشدند چرا؟
اگر علی، علاقه عرفان را داشت قطعا از بهترین‌ها می‌شد، اما او ۳ مشکل داشت، یکی انگیزه بسیار کم، دومی بازخورد اندک حضورش در تیم الاهلی قطر در رسانه‌های ایران و سومی مصدومیت شدیدی که برایش به وجود آمد. او در تیم الاهلی بازی میکرد بدون این که نقشی در بازی کردنش داشته باشم، چون اصلا من بازیکن تیم نادی القطر بودم نه الاهلی که کسی بخواهد بگوید به خاطر ارتباطات من شرایط بازی در این تیم را پیدا کرده باشد. من در دوران حضورم در قطر برای آن‌ها چنان عزیز و بزرگ بودم که ۳ سال گل من به تیم الاهلی جزو تیتراژ ابتدایی برنامه بود، اما حضور علی، ارتباطی به این مسائل نداشت.

والا رضا چطور؟ او می تواند آنی که خودت دوست داری بشود؟
بله، همین حالا هم وقتی فیلم گل‌های قدیمی من پخش میشد با چشمان گرد نگاه میکند و وقتی فیلم تمام میشود گریه میکند (صدای گریه والا رضای یک ساله می‌آید و ناصر می‌گوید همین حالا فیلم کلیپ گل‌هایم تمام شد) فکر کنم او برخلاف علی و عرفان فوتبالیست بزرگی شود.

منبع: روزنامه پیروزی

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی