به گزارش خبرورزشی، معاون فرهنگی وزارت ورزش که سال های سال رئیس انجمن نویسندگان و عکاسان ورزشی ایران است سرانجام بابت حرف های عجیب رئیس فدراسیون فوتبال به حرف آمد.
 عبدالحمید احمدی درباره نشست کمیسیون فرهنگی گفت: موضوع جلسه پیشگیری کاهش خشونت در ورزشگاهها و گزارش اقدامات انجام شده از سوی وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون فوتبال و سایر نهادهای ذی ربط بود. بخشی از صحبت های آقای تاج رییس فدراسیون فوتبال در این جلسه راجع به مقررات انضباطی لیگ نوزدهم به صورت تقطیع شده در رسانه ها منعکس شد که واکنش همکاران رسانه ای را به همراه داشت.
معاون فرهنگی وزیر ورزش و جوانان گفت :طبعا این جانب به عنوان معاون وزیر و رییس انجمن ورزشی نویسان ایران در مقام توضیح یا پاسخ درباره سخنان رییس فدراسیون فوتبال نبوده و نیستم لکن این که ادعا شده موارد مطرح شده راجع به محرومیت خبرنگاران همراه با تایید از سوی اینجانب بوده است به هیچ وجه صحیح نبوده و نه در جلسه فوق و نه در هیچ موقعیت دیگر با محرومیت خبرنگاران و اصحاب رسانه همراه و هم رأی نبوده ام.
احمدی درباره حمایت های معاونت فرهنگی از مجموعه وزین رسانه های ورزشی کشور گفت :
به گواه همکاران و برای نظم بخشیدن و تسهیل حضور همکاران رسانه ای در مجموعه رویدادهای ورزشی داخلی و خارجی انجام شده در سالیان اخیر و ساماندهی وضعیت رسانه ای لیگ برتر فوتبال و به ویژه لیگ نوزدهم تمام سعی و تلاش خود را بکار گرفته ام و امیدوارم با همکاری فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ این مهم با توجه به تصمیمات اتخاذ شده در جلسات متعدد هفته های اخیر در جهت تأمین شرایط بهتر کاری برای همکاران رسانه ای محقق شود.
وی در پایان با تاکید بر حق نقد و سئوال برای رسانه ها گفت: امیدوارم در اظهارنظرها و نقدها که حق مسلم اهالی رسانه است از دایره حق و انصاف خارج نشویم و همواره بر مدار آن حرکت کنیم که بطور قطع رضایت خلق و خالق را به همراه خواهد داشت.

*خبرورزشی: انجمن ورزشی نویسان ما که مهمترین حضور ملموس آن، تسلیت گفتن به خبرنگاران بابت از دست دادن نزدیکانشان است، این بار هم در یک شاهکار ویژه دیگر، شاهد توضیحات آقای رئیس بود.

سوالی که ذهن ما را مشغول کرده اما این است وقتی آقای تاج با همان لحن تحکم آمیز برای رسانه های ورزشی خط و نشان می کشید، احمدی که بغل دست ایشان نشسته بود چرا سکوت کرد؟ نگاه کردن آقای تاج در آن لحظه، چه معنایی داشت؟ این انجمن تخصص اصلی اش همین است که هست؛ سکوت در قبال مهمترین اتفاقات ورزش ایران و دفاع نکردن از حق مسلم روزنامه نگارانی که در راه اعتلای ورزش، تلاش کرده اند.