خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ همان طور که بارها نوشته ایم تکیه زدن بر صندلی عادل فردوسی پور حتی با تغییر دکوراسیون هم ممکن نیست. حتی کپی برداری از نحوه اجرای تاک شوهای فردوسی پور نیز نیاز به یک مهارت ویژه دارد.
خود فردوسی پور پس از 20 سال اجرای بی وقفه به یک مجری پر توان و با تجربه تبدیل شد؛ توقع این که دیگران از روی دست او یک برنامه را به طور کلی کپی کنند و موفق هم شوند، بدون شک بیهوده است.
این کپی پیست تا آنجا پیش رفت که نریشن های برنامه 90، سال ها کار مزدک میرزایی بود اما امروز این وظیفه در یک سلیقه کاملا خاص و جالب به جواد خیابانی سپرده شد؛ دوشنبه شب هایی کاملا متفاوت نسبت به تمام این سال ها!
گستره فوتبال محدودیت ندارد و شما در این ورزش با افراد و مدیران مختلفی سر و کار دارید؛ بعضی ها مثل امیر حسین فتحی مدیرعامل باشگاه استقلال درون گرا هستند و از رفتن به دل ماجرا پرهیز می کنند. عده ای مثل سعید آذری، اصفهانی شیرین زبان و البته حاضر جواب هستند و از هر کنایه و متلکی، بی تفاوت عبور نمی کنند.
مساله شناخت این آدم ها، فرهنگ و جنس فوتبالی آنهاست که فردوسی پور در برنامه 90، هنرش را داشت و با آگاهی و تسلط کامل به مصاف مدیران و تصمیم سازان فوتبال می رفت. در هر مبارزه ای هم معمولا دست خالی و بی غنیمت برنمی گشت.
حالا تصور کنید یک مجری کم تجربه مثل میثاقی می خواهد در ثانیه ای کوتاه به سعید آذری طعنه ای به اصطلاح ملایم بزند؛ پاسخ آذری به قدری غافلگیر کننده و حاضر جوابی او آن قدر خلق الساعه است که آقای مجری نمی داند چگونه باید برنامه را جمع کند.
جمع کردن لحظه ای یک مناظره چند دقیقه ای هم هنر یک مجری است؛ توانمند بودن عادل فردوسی پور، فقط به آن تکه های ناب در گزارش هایش نبود؛ او 90 را با همان هنری که خدمت شما عرض کردیم اداره می کرد.
هنوز فوتبال ایران چند ماه است برنامه 90 ندارد که این گونه سعید آذری مدیرعامل سابق باشگاه ذوب آهن در دو بخش مختلف، نام عادل را در برنامه ای می برد که مدیرانش خیلی تمایل به این کار ندارند!
واکنش آقای مجری به اسم فردوسی پور هم جالب است؛ می شنود و می گذرد، گویی آن حق رشد مد نظر آقای آذری شوخی بود؛ خیلی هم جدی بود برادر، شوخی نگیر!