خبرورزشی/ کارن فیروزی؛ «معلومه این اوبا دیگه کجاست؟» این را الکساندر لاکازت با صدای بلند می‌گوید؛ بچه‌های تیم آرسنال جمع شده‌اند تا مراسم عکاسی رونمایی از پیراهن جدید آرسنال را انجام بدهند ولی هنوز اوبامیانگ نرسیده است. لاکازت می‌گوید: «همیشه خودش را می‌رساند ولی کمی دیر، درست در ثانیه‌های پایانی. مسابقه هم که می‌رویم و می‌خواهیم برگردیم همین‌طوراست. اتوبوس در آستانه راه افتادن است که تازه خودش را می‌رساند». او مشغول صحبت کردن است که بالاخره سروکله اوبامیانگ در سالن پیدا می‌شود؛ «اوبا» مستقیم به طرف دوستش یعنی لاکازت می‌رود و به شوخی و خنده با هم چیز‌هایی می‌گویند. الکس ایوبی درباره‌شان می‌گویند: «دقیقاً مثل موش و گربه هستند. اینجا شرایط به اندازه کافی سخت است و بچه‌ها رقابت‌های جدی پشت‌سر می‌گذارند ولی دیوانه بازی‌های این دو نفر کمی شرایط را بهتر می‌کند و باعث می‌شود کمی بچه‌ها از شرایط سختی که دارند بیرون بیایند». این دو نفر حالا رفت‌وآمد خانوادگی با هم دارند و جوری رفتار می‌کنند که سال هاست همدیگر را می‌شناسند. فصل ۲۰۱۹-۲۰۱۸ هم ۵۰ گل از ۱۱۲ گلی که آرسنال زد را همین دو نفر زدند و با پاس گل‌های زیادی هم که دادند کمک شایانی به تیم کردند. دست آخر، اما رسیدن به عنوان پنجمی لیگ کمی کام‌شان را تلخ کرد ولی این دو در این فصل تلاش می‌کنند روز‌های شیرین‌تری را با آرسنال سپری می‌کنند. این‌ها بخشی از مقدمه FourFourTwo پیش از گفت‌وگوی دو نفره با اوبامیانگ و لاکازت بود که از نظر گذراندید. در زیر خلاصه‌ای از این گفت‌وگو اورده شده است.

 

خب دوستی شما چطور شکل گرفت؟
اوبامیانگ: چی؟ منظورت رابطه با این پسری است که اینجا کنارم نشسته؟ (هردوتایشان زیر خنده می‌زنند). فکر نمی‌کنم قبل از این رسماً با هم صحبتی کرده باشیم. ما در فرانسه در دو تیمی بازی می‌کردیم که دو رقیب بسیار سرسخت یکدیگر بودند.
لاکازت: من در لیون بازی می‌کردم و او برای سنت اتین. سال ۲۰۱۱ در یکی از بازی‌های جام اتحادیه با هم روبه‌رو شدیم و اوبا گل زد.
اوبامیانگ: لاکازت مهاجم بسیار خوبی بود ولی من هیچ کینه‌ای از او نداشتم. شاید از یکی، دو تا همتیمی‌هایش چرا ولی این لاکا پسر باحالی بود. من به آرسنال آمدم و دیدم اینجاست، دیدنش خیلی خوب بود.

 

اولین برخوردتان با یکدیگر چطور بود؟
اوبامیانگ: مثل رعد و برق (می‌خندد). ژانویه ۲۰۱۸ که به آرسنال آمدم، به سمتم آمد و گفت «امیدوارم کنار هم بازی کنیم». جواب دادم: «من هم امیدوارم». همانجا می‌دانستم می‌توانیم زوج خوبی در خط حمله شکل بدهیم و گل‌های زیادی بسازیم.
لاکازت: از اینکه اوبا به تیم ما آمده بود خیلی خوشحال بودم، چون می‌دانستم چه مهاجم به دردبخوری است. از آن دست بازیکنانی بود که من برای بازی کردن کنار امثال آن‌ها به آرسنال آمده بودم. ان روز‌های اول بقیه می‌گفتند «هی، این پسر آمده جای تو را بگیرد» ولی همیشه می‌دانستم می‌توانیم کنار هم بازی کنیم.

 

و در زمین شرایط برایتان چطور پیش رفت؟
اوبامیانگ: ما هر دو مهاجم نوک هستیم و برایمان بهتر بود که با دو مهاجم بازی کنیم. خیلی کم پیش می‌آید تیم‌های امروزی با دو مهاجم نوک بازی کنند و فکر می‌کنم این مورد دستاورد خوبی برای آرسنال در مقایسه با بقیه تیم‌ها داشته است. مطمئناً این مربی است که تصمیم می‌گیرد می‌خواهد چنین کاری کند یا نه ولی ما دوست داریم این‌طوری بازی کنیم.
لاکازت: درک خوبی از بازی همدیگر داریم. ما درباره زمین مسابقه با هم زیاد صحبت می‌کنیم و این مورد وقتی قرار است مسابقه شروع شود کمک زیادی می‌کند. می‌دانم در سرش است چه کار کند، حرکت‌هایش را می‌شناسم و او هم همین چیز‌ها را درباره من می‌داند. هی، یالا، اوبا...
اوبامیانگ: بزرگترین قدرتی که دارم سرعتم است. لاکازت... وااو. او توانایی زیادی دارد. خیلی قدوقواره درشتی ندارد ولی قدرت زیادی دارد و به راحتی کسی نمی‌تواند از او توپ‌گیری کند. خیلی قوی است ولی هنوز چیز‌هایی است که باید در آن پیشرفت کنیم.

 

شما به طور بسیار واضحی با هم صمیمی هستید. این مورد چطور به شما در شکل دادن یک زوج گلزن کمک می‌کند؟
لاکازت: همه چیز خیلی زود سپری شد؛ می‌دانستم از آن پسر‌هایی است که می‌توانم با او بیرون بروم، چون ما چندتا دوست مشترک داشتیم. وقتی به تیم ما آمد سعی کردم به او کمک کنم تا اینجا ساکن شود
اوبامیانگ: این‌طور نیست که انگار جدانشدنی باشیم ولی همدیگر را زیاد می‌بینیم. معمولاً با هم بیرون می‌رویم تا شام بخوریم. خانواده‌هایمان خیلی خوب همدیگر را می‌شناسند.

 

کمی هم درباره خوشحالی ویژه تان بعد از گلزنی حرف بزنید که با هم دست می‌دهید...
لاکازت: (می‌خندد) داستان خاصی پشتش نیست. همین طوری فی البداهه بعد از اینکه مقابل کاردیف گلزنی کردیم پیش آمد.
اوبامیانگ: راستش این خوشحالی خیلی معمولی شکل گرفت؛ به همدیگر نگاه کردیم و بعد با هم دست دادیم. نمی‌دانم معنی اش شاید می‌تواند احترام باشد. به هرحال الان دیگر تبدیل به خوشحالی بعد از گل‌مان شده است.

 

در مجموع، فصل برایتان چطور بوده است؟
لاکازت: خوب. مربی‌ای جدید با رویکردی جدید داشتیم و فکر می‌کنیم بهتر از فصل قبلش بازی کردیم.
اوبامیانگ: واقعیت این است که بردن جام ارزش و اهمیت زیادی دارد. آرسنال باشگاه بزرگی است و تاریخچه طولانی در بردن جام‌های مهم دارد. حالا وقتش رسیده ما هم جامی چیزی ببریم. سال‌های گذشته قهرمانی در جام‌حذفی بوده ولی الان امیدواریم دست‌مان به چیز‌های مهمتری برسد.

 

بازگشت به عرصه لیگ قهرمانان اروپا چقدر برای آرسنال مهم است؟
اوبامیانگ: این موضوع باید هدف هر فصل آرسنال باشد. وقتی تو به تمرین می‌رسی این چیزی است که همه بازیکنان دارند به آن فکر می‌کنند. ما تشنه این هستیم که یکبار دیگر سرود لیگ قهرمانان اروپا را بشنویم.
لاکازت: باشگاهی مثل آرسنال باید هر فصل در لیگ قهرمانان اروپا حضور داشته باشد ولی حالا باید اول سهمیه‌مان برای فصل بعد را قطعی کنیم.

 

و اینکه کدام یک از شما در حرکات موزون بهتر هستید؟
لاکازت: راستش را بخواهید فکر می‌کنیم هر دو تقریباً شبیه به هم باشیم. ما با هم مسابقه حرکات موزون یا چنین چیزی نداریم ولی هر بار اوبا در رختکن چندتا حرکت می‌زند. (الکس ایوبی وارد گفت‌وگو می‌شود و می‌گوید: اوبامیانگ قطعاً بهتر است... اوبامیانگ و لاکازت هر دو زیر خنده می‌زنند).
اوبامیانگ: خب خیلی ممنون الکس (می‌خندد) من هم فکر می‌کنم در این مورد به هم شبیه هستیم. همین الکسی که دیدید هم کارش در این زمینه خوب است ولی من همیشه روی یکسری از حرکاتم تمرین دارم.