خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ آشفتگی بعضی‌ها برای رفتن برق در ورزشگاه کرج (که مقصرش ما و شما نبودیم) و واکنش های اعتراض‌آمیز به شرایط سخت‌افزاری فوتبال ایران، کمی تا قسمتی عجیب است. آنها لابد نگران پروسه خودتحقیری در فوتبال کشور هستند و گمان می‌کنند چند انتقاد دم‌دستی و ساده از این وضعیت ناهنجار، معنایی به جز خود تحقیری ندارد!
دفاع از حقانیت این فوتبال و ایفای نقش وکیل مدافع برای این همه شلختگی و بی‌نظمی، خوب است اما نه آنقدر که در پرسوناژ دانای کل ظاهر شویم و هر آنچه نکته منفی است را در فوتبال اروپا ببینیم و برای این همه دیدنی‌های شگرف و چشم‌اندازهای وسیع، بر چشمان خود چشم‌بند بزنیم. اینجا هواپیمایی امارات نیست، شما سوار ایرباس آخرین مدل نشده‌اید و میهماندار برای‌تان چشم‌بند نیاورده تا دمی آسوده بخوابید. اینجا فوتبال ایران، سر صبح است. همه چیز را می‌شود به وضوح دید. لطفاً از خواب بیدار شوید.

از باشگاه‌هایی که پول آب معدنی ندارند و برای گرفتن چند دست لباس ورزشی باید التماس کنند؛ از همه تیم‌هایی که وصف حال‌شان را باید از کمیته‌های انضباطی فیفا پرسید؛ از مدیرانی که یک بار پای‌شان به توپ فوتبال نخورده و مدیرعامل شده‌اند؛ از افرادی که تیم ملی کشور را در مقطع زمانی معین نشانه گرفتند و برای زمین خوردنش دعا کردند؛ از خیلی چیزها بگیرید که برای نوشتن همه‌شان حال و حوصله‌ای باقی نیست؛ اینها چه معنایی دارند؟ نکند همه آنچه گفتیم غرور ملی در فوتبال است؟
در همه جای فوتبال جهان، داشتن زمین‌های استاندارد و با کیفیت حق همه تیم‌هاست. داشتن مدیرانی که الفبای فوتبال را بلدند حق مسلم مردم است. استفاده از بهترین و شایسته‌ترین امکانات در لیگ‌های برتر و حتی پایین‌تر، از نکته‌های لازم و ملزوم است. در هر کجای فوتبال، فارغ از بحث‌های پیش پا افتاده‌ای که این روزها در جریان است و پای مراجع بین‌المللی ورزشی را به اینجا باز کرده، همه مردم در کنار هم از فوتبال لذت می‌برند.
چطور با رفتن برق و اشاره‌ای ساده به این موضوع، شما با پریشان حالی دچار پدیده خود تحقیری شدید اما آنجا که فوتبال جهان با مدرن‌ترین امکانات امروز، با تمام توان پیش می‌رود غرور ملی‌تان جریحه دار نمی‌شود؟ کمی این حال و روز شما عجیب نیست؟