خبرورزشی/ سید حمید صادق زاده؛ ملوان در بازی با گل ریحان در هفته هفتم رقابت‌های فوتبال قهرمانی دسته اول باشگاه‌های کشور پنجمین شکست خود را پذیرا شد و بعد از این بازی محمد احمدزاده از تماشاگرانی که برای تشویق تیم ملوان به استادیوم آمده بودند به خاطر شکست تیم عذرخواهی کرد. در بخشی از مصاحبه محمد احمد زاده می‌خوانیم: «اگر الان به جوان‌ها میدان ندهیم امسال و سال‌های آینده ملوان و این شهر را از دست خواهیم داد و، چون این اتفاق بار‌ها در ملوان افتاده و خود من هم چندین بار این کار را انجام داده‌ام تماشاگر اعتماد می‌کند تا یک‌بار دیگر تیمی بسازیم که در عین جوانی هم اکثراً از بچه‌های خودمان باشند و هم تماشاگر از دیدن استعداد آن‌ها لذت ببرد. باید با اتحاد و همدلی به لیگ ادامه دهیم، اطمینان دارم این فصل سخت را با موفقیت و جایگاه مناسب و امیدواری به فصل آینده به اتمام خواهیم رساند.»
حیف از این ملوان و حیف از این تماشاگران. کار ملوان به جایی رسیده که به جای صعود به لیگ برتر باید به دنبال بقا در جدول بازی‌ها باشد و این کمی دردناک است. همه این‌ها به خاطر بی‌پولی ملوان است و البته کم‌توجهی به این تیم. خیلی از خوب‌های ملوان به بهانه مشکلات مالی از این تیم جدا شدند و در ادامه بازیکنانی به عضویت تیم درآمدند که دستاورد آن‌ها ۵ باخت در ۷ بازی است. البته که نمی‌شود به محمد احمدزاده خرده گرفت، چون او تیمی را هدایت می‌کند که خود در بستن آن نقشی نداشته است.
امروز اگر ملوان برای شهر اصفهان بود یا اهواز یا مشهد چنین شرایطی نداشت و با این همه استعداد و این همه پتانسیل حتماً به دنبال ماجراجویی در لیگ برتر بود. ۵ شکست در ۷ بازی نشان می‌دهد ملوان یارای بازی با تیم‌های دسته اولی را هم از دست داده است. باز جای شکرش باقی است که محمد احمد زاده هدایت تیم را بر عهده گرفته است و همان‌طور که خود گفته بالاخره تیم را بالا خواهد کشید، اما با این تیم و این توان بزرگ‌ترین کار محمد احمدزاده می‌تواند منجر به بقای تیم در جدول بازی‌ها شود. ملوان برای قد علم کردن باید پوست‌اندازی کند و از همه مهمتر باید زیر پوشش برود. ملوان امروز بیشتر شبیه یک تیم محلی و تیم دور همی است، در حالی که در فوتبال حرفه‌ای با این شرایط نمی‌شود به مبارزه حریفان رفت. حیف از تیم ملوان و حیف از این تماشاگران دوست‌داشتنی که کارشان به جایی رسیده که بقا در جدول بازی‌ها نهایت آرزویشان می‌شود.
حیف از این ملوان و حیف از این تماشاگران. کار ملوان به جایی رسیده که به جای صعود به لیگ برتر باید به دنبال بقا در جدول بازی‌ها باشد و این کمی دردناک است. همه این‌ها به خاطر بی‌پولی ملوان است و البته کم‌توجهی به این تیم. خیلی از خوب‌های ملوان به بهانه مشکلات مالی از این تیم جدا شدند و در ادامه بازیکنانی به عضویت تیم درآمدند که دستاورد آن‌ها ۵ باخت در ۷ بازی است. البته که نمی‌شود به محمد احمدزاده خرده گرفت، چون او تیمی را هدایت می‌کند که خود در بستن آن نقشی نداشته است.
امروز اگر ملوان برای شهر اصفهان بود یا اهواز یا مشهد چنین شرایطی نداشت و با این همه استعداد و این همه پتانسیل حتماً به دنبال ماجراجویی در لیگ برتر بود. ۵ شکست در ۷ بازی نشان می‌دهد ملوان یارای بازی با تیم‌های دسته اولی را هم از دست داده است. باز جای شکرش باقی است که محمد احمد زاده هدایت تیم را بر عهده گرفته است و همان‌طور که خود گفته بالاخره تیم را بالا خواهد کشید، اما با این تیم و این توان بزرگ‌ترین کار محمد احمدزاده می‌تواند منجر به بقای تیم در جدول بازی‌ها شود. ملوان برای قد علم کردن باید پوست‌اندازی کند و از همه مهمتر باید زیر پوشش برود. ملوان امروز بیشتر شبیه یک تیم محلی و تیم دور همی است، در حالی که در فوتبال حرفه‌ای با این شرایط نمی‌شود به مبارزه حریفان رفت. حیف از تیم ملوان و حیف از این تماشاگران دوست‌داشتنی که کارشان به جایی رسیده که بقا در جدول بازی‌ها نهایت آرزویشان می‌شود.
