خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ تیم ملی ایران برای یک بازی حساس و نفسگیر مقابل بحرین آماده میشود و امروز آخرین تمرین خود را در مرکز تیمهای ملی انجام داده است. بازی با بحرین که پیشتر برای فوتبال ایران مشکلاتی ایجاد میکرد و در چند سال گذشته چندبار با نتایج قابل توجه مقابل ایران تسلیم و بازنده بود به این راحتی نیست؛ حتی برای تیمی که به کامبوج ۱۴ گل زده؛ چرا که هر بازی در مقدماتی جام جهانی شرایط خاص خودش را دارد.
در این وضعیت ویژه که باید همهجوره مراقب تیم ملی باشیم اما عدهای از کارشناسان همچنان با نقدهای سادهلوحانه خود، کیروش را قاطی ماجرا میکنند. واقعا دوست داریم بدانیم اینجا کیروش چکاره است و چرا باید به هر بهانهای پای او در میان باشد؟
کارشناسانی که سالها تیم ملی ایران را در اختیار داشتند و بسیار هم قابل احترام هستند میگویند «حالا که در بازی با کامبوج گلهای زیادی به ثمر رساندیم، افسوس دیدار با اسپانیا و پرتغال را میخوریم. ما در جام جهانی روسیه میتوانستیم این تیمها را شکست بدهیم!»؛ سادهلوحانه بودن تحلیلهایی از این دست به سادگی همین دلایل ابتدایی است. استدلالهایی که با تکواژههای آبرفته، روی صفحات مانیتور غش میکنند! در روزهایی که همه یادشان هست قبل از جام جهانی ۲۰۱۸، زمین و زمان از قرعه ترسناک ایران به وحشت افتاده بودند کسی تصور تساوی مقابل یاران رونالدو را نداشت، پس حالا چه شده که باخت ۱ - صفر برابر اسپانیا و تساوی با پرتغال برای بعضیها به حسرت و آه و افسوس تبدیل شده است؟
اصلا گیریم که اسپانیا و پرتغال را باید میبردیم و با ادعایی شگفتآورتر از نقدهای همین کارشناسان دانا، ایران باید قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ میشد؛ حالا که آن جام به تاریخ پیوسته و سرمربی تیم ملی ایران ویلموتس است چرا این دوستان با بردهای تیم ملی کیفور نمیشوند؟
وقتی تار و مار کردن کامبوج با ۱۴ گل، ظن برخی را به سمت شاهکار صورت نگرفته تیم ملی در جام جهانی روسیه میبرد، دور از انتظار نیست که یک تساوی ناقابل و احتمالی همین تیم با ویلموتس، نظر بهاصطلاح کارشناسانی را عوض کند که پیش از این در آرزوی شکست تیم ملی و زمین خوردن سرمربیاش بودند...
نمیدانیم آنها تا چه زمانی قرار است با توهم کارلوس کیروش زندگی کنند. ظاهرا باید یکی این به خوابزدهها را به سختی بیدار کند و به آنها بگوید بلند شوید دوستان! تیم ملی دیگری امروز داریم که سرمربیاش مارک ویلموتس است؛ اینقدر گذشته را شخم نزنید و همه چیز را به قضاوت تاریخ بسپارید؛ ممنون!