به گزارش خبرورزشی، حمید استیلی روزهای پرفشار و پرکاری را پشت سر میگذارد. فشار انتقادات اینستاگرامی و فضای مجازی از یکسو و سختی کار از سمت دیگر باعث شده حمید آرام و قرار نداشته باشد. این وسط، یک اتفاق هم باعث شد استیلی چند ساعتی دیرتر از ملیپوشان امید راهی دوحه شود. نیمه شب شنبه خبر رسید استیلی از پرواز تیم امید جا مانده است. پیگیری همین خبر باعث شد با او تماس بگیریم و آنچه در پی میآید، ماحصل همین گپ تلفنی است.
سرمربی تیم امید البته تأکید کرد به خاطر مشکل ویزا همراه ملیپوشان به دوحه نرفته و با اولین پرواز صبح میرود که همین هم شد و صبح در دوحه به امیدها ملحق شد.
نیمه شب مصاحبه کردن، کار متعارفی نیست، ولی حالا که پاسخگو بودید، بد نیست از شرایط تیم امید بگویید...
ما که دیگر شب و نیمه شب نداریم و در این مدت باقی مانده تا شروع بازیهای انتخابی باید بدون استراحت کار کنیم.
به این تیم خوشبین هستید که به المپیک برسد؟
من کنار این بچهها زندگی کردم. چرا نرسد؟ این بچهها لیاقتشان حضور در المپیک است. اینها حتی میتوانند فیکس تیم ملی باشند.
ولی امکاناتمان با ازبکستان، کره جنوبی و چین برابر نیست و گروه سختی هم داریم.
فدراسیون به اندازه توانش از تیم حمایت کرده و این مشکل کمبود امکانات به خاطر تحریمها و شرایط اقتصادی، فقط برای تیم امید نیست و بقیه تیمهای ما هم مشکل دارند، ولی چه میشود کرد؟ ما که نمیتوانیم جا بزنیم. باید امیدوار باشیم و از فرصتهایی مثل همین بازی با استرالیا استفاده کنیم و تیم خوبی را به رقابتهای انتخابی المپیک بفرستیم.
بازی با شهر خودرو چطور بود؟
بد نبود، بچهها کیفیت خوبی به نمایش گذاشتند.
الان بزرگترین مشکل تیم امید چیست؟
فکر میکنم حمید استیلی!
چطور؟
متأسفانه یک عده به خاطر مسائل شخصی، من را میزنند و ترکشهای این زدن به تیم امید میخورد. خواهش من از تمام آنهایی که با استیلی مشکل دارند، این است که سهم من را از تیم امید جدا کنند و من را بزنند، نه تیم امید را... این تیم چند سال دیگر حکم تیم ملی ایران را پیدا میکند. ملیپوشان فعلی که مادامالعمر بازی نمیکنند. همانطور که یک دوره، نسل ما کنار رفت و نسل بعدی آمد، در آینده هم نسل فعلی میرود و همین امیدها محور اصلی تیم ملی میشوند. حیف است این بچهها قربانی کینه شخصی بعضیها از حمید استیلی شوند.
سرمربی تیم امید البته تأکید کرد به خاطر مشکل ویزا همراه ملیپوشان به دوحه نرفته و با اولین پرواز صبح میرود که همین هم شد و صبح در دوحه به امیدها ملحق شد.
نیمه شب مصاحبه کردن، کار متعارفی نیست، ولی حالا که پاسخگو بودید، بد نیست از شرایط تیم امید بگویید...
ما که دیگر شب و نیمه شب نداریم و در این مدت باقی مانده تا شروع بازیهای انتخابی باید بدون استراحت کار کنیم.
به این تیم خوشبین هستید که به المپیک برسد؟
من کنار این بچهها زندگی کردم. چرا نرسد؟ این بچهها لیاقتشان حضور در المپیک است. اینها حتی میتوانند فیکس تیم ملی باشند.
ولی امکاناتمان با ازبکستان، کره جنوبی و چین برابر نیست و گروه سختی هم داریم.
فدراسیون به اندازه توانش از تیم حمایت کرده و این مشکل کمبود امکانات به خاطر تحریمها و شرایط اقتصادی، فقط برای تیم امید نیست و بقیه تیمهای ما هم مشکل دارند، ولی چه میشود کرد؟ ما که نمیتوانیم جا بزنیم. باید امیدوار باشیم و از فرصتهایی مثل همین بازی با استرالیا استفاده کنیم و تیم خوبی را به رقابتهای انتخابی المپیک بفرستیم.
بازی با شهر خودرو چطور بود؟
بد نبود، بچهها کیفیت خوبی به نمایش گذاشتند.
الان بزرگترین مشکل تیم امید چیست؟
فکر میکنم حمید استیلی!
چطور؟
متأسفانه یک عده به خاطر مسائل شخصی، من را میزنند و ترکشهای این زدن به تیم امید میخورد. خواهش من از تمام آنهایی که با استیلی مشکل دارند، این است که سهم من را از تیم امید جدا کنند و من را بزنند، نه تیم امید را... این تیم چند سال دیگر حکم تیم ملی ایران را پیدا میکند. ملیپوشان فعلی که مادامالعمر بازی نمیکنند. همانطور که یک دوره، نسل ما کنار رفت و نسل بعدی آمد، در آینده هم نسل فعلی میرود و همین امیدها محور اصلی تیم ملی میشوند. حیف است این بچهها قربانی کینه شخصی بعضیها از حمید استیلی شوند.