به گزارش خبرورزشی، تیم ملی فوتبال ایتالیا با برتری دو بر صفر برابر یونان، دوباره اعتبار از دست رفتهاش در فوتبال اروپا و البته فوتبال دنیا را به دست آورده و حالا مردم این کشور به خوبی میدانند کسی که برایشان آبروداری کرده روبرتو مانچینی سرمربی جدیدشان است.
وضعیت فوتبال ایتالیا این اواخر دقیقاً شبیه به کسی شده بود که یکی از نزدیکترین دوستانش را از دست داده و حال و روز خوشی ندارد؛ این دوست خوب، اما همان سرمربی مد نظر لاجوردیپوشان بود که از راه رسید و حالا این تیم را راهی رقابتهای یورو کرده که قرار است تابستان سال آینده برگزار شود. روبرتو مانچینی، سرمربی جدید ایتالیا خیلی زود فاجعه نرسیدن این تیم به جام جهانی ۲۰۱۸ را سروسامان داده و دوباره از این تیم، یک مدعی در سطح بینالمللی ساخته است.
نوامبر ۲۰۱۷ ایتالیا در بازی پلی آف مرحله انتخابی جام جهانی در میلان میزبان سوئد بود؛ وقتی آن دیدار با نتیجه صفر-صفر به پایان رسید فاجعه به بار آمد؛ نتیجه خبر میداد که ایتالیا از رسیدن به جام جهانی باز مانده؛ آنهم برای اولین بار بعد از سال ۱۹۵۸؛ تیمی که ۴ عنوان قهرمانی در دنیا داشت، حتی جواز حضور در رقابتهای جام جهانی را هم بهدست نیاورد. آن زمان خیلیها در فوتبال ایتالیا صحبت از «آخرالزمان» میکردند و این اسم برای آن فاجعه، جنبه بینالمللی پیدا کرد. اولین قربانی آن فاجعه هم کسی نبود به غیر از جان پیرو ونتورا، سرمربی وقت ایتالیا. او خیلی زود از کادر سرمربیگری این تیم اخراج شد. البته فقط سرمربی مقصر حذف ایتالیا از مرحله انتخابی جام جهانی نبود؛ آن روز میگفتند از آنجا که خارجیهای زیادی در سری A بازی میکنند و فرصت به حضور بازیکنان ایتالیایی نمیرسد طبیعتاً این تیم ضعیف شده است. سن آنهایی هم که از نسل قبلی مانده بودند بالا رفته بود و آنهم دلیل دیگری برای ناکامی تلقی میشد.
باوجود فاکتورهای زیادی که در راه حذف ایتالیا از مرحله انتخابی جام جهانی عنوان میشد مردی از راه رسید و در عرض کمتر از دو سال دوباره اعتبار از دست رفته را برگرداند. مانچینی هدایت ایتالیا را به دست گرفت و حالا این تیم را با اقتدار تمام راهی رقابتهای یورو ۲۰۲۰ کرده؛ او از ۷ بازی در مرحله انتخابی یورو موفق شده ۷ برد به دست بیاورد و رکورد خیرهکنندهای برای خودش داشته باشد. کسی که به جای ونتورا هدایت تیم زخمخورده ایتالیا را به دست گرفت خیلی زود توانست مرهم را پیدا کند و دوباره لبخند را بر لب فوتبال این کشور بنشاند.
۱۷ ماه و فقط دو باخت
از زمانیکه روبرتو هدایت ایتالیا را به دست گرفته به نظر میرسید تیمی قادر به شکست دادن آنها نیست. آمار نشان میدهد ایتالیا در طول ۱۷ ماه با روبرتو مانچینی فقط دو بار شکست خورده؛ یکی برابر پرتغال، تیمی که قهرمان اروپا شده و دیگری هم در ژوئن ۲۰۱۸ مقابل فرانسه، تیمی که قهرمان جام جهانی شده بود. این دو شکست در فاصله تقریبی یک هفته برای مانچینی و ایتالیا رقم خورد. با این حال روبرتو با اتکا به اعضای کادر باتجربه اش در ایتالیا، بازیکنانی مثل بونوچی، کیلینی، جورجینیو و وراتی که بالاخره سطح بازی اش در تیم ملی فراتر از انتظارها شد، توانست سبک و استایل جدیدی به فوتبال ایتالیا بدهد: پرس از بالا، بازی مستقیم و تکیه بر بازیسازیهای ماهرانه ورانی و جورجینیو. البته از همه مهمتر مانچینی در این زمان نشان داد راه کار کردن با ستارههای جوان فوتبال ایتالیا را هم بلد است. او در کنار باتجربههای تیمش از جوانان هم استفاده کرد تا زمینه برای تغییر نسل آهسته در فوتبال این کشور فراهم شود. زانیولو یکی از سردمداران جوانی است که سپتامبر ۲۰۱۸ توسط مانچینی به تیم ملی ایتالیا دعوت شد. بعد از این بازیکن ۲۰ ساله، نوبت به مویزه کین ۱۹ ساله، کیزا ۲۱ ساله و بارلا ۲۲ ساله رسید. حالا تونالی ۱۹ ساله، اورسولینی ۲۲ ساله، باستونی ۲۰ ساله، کاستروویلی ۲۲ ساله و پینامونتی ۲۰ ساله هم از راه رسیدهاند و برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی ایتالیا بیتابی میکنند. «مهمترین مسئله برای من الان شناخت بازیکنان است. خیلی دارم تلاش میکنم تا زمینه ورود و هماهنگی آنها با دیگر اعضای تیم ملی را فراهم کنم.» این بخشی از صحبتهای روبرتو مانچینی درباره پوستاندازی نرم تیم ملی ایتالیاست.
ایتالیا تا کجا پیش میرود؟
سرمربی سابق اینتر و منچسترسیتی درباره طرحهایی که برای تیم ملی ایتالیا دارد میگوید: «ما همین حالا در رقابتهای لیگ ملتها توانستیم فوتبال متفاوتی را به نمایش بگذاریم و بازی به بازی بهتر شدیم. البته این بهتر شدن بهخاطر حضور بازیکنان است، چون آنها واقعاً بازیکنان باکیفیتی هستند.» شاید وقتی آن صحبتها مطرح شد همه تصور میکردند ظرفیت ایتالیای جدید همینقدر است ولی حالا با نمایشی که این تیم در راه رسیدن به بازیهای یورو ۲۰۲۰ داشته مشخص میشود که آنها سطح دیگری از فوتبال را هم تجربه کرده و به پختگی لازم برای حضور در رقابتهای مهمتر رسیدهاند. شاید حالا نگرانی ایتالیاییها این باشد که آیا تیمشان توان رقابت کردن با تیمهای بزرگ اروپایی در تورنمنتهای مهمتر را دارد یا نه؟ مانچینی خودش اینطوری پاسخ میدهد: «سطح تیم ما از سطح بهترین تیمهای اروپایی فاصله زیادی ندارد.»