به گزارش خبرورزشی، دیروز سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس در خصوص اینکه شما بار‌ها گفته‌اید جونیور گزینه نهم ما بود ولی فکر نمی‌کنید اگر این بازیکن این صحبت را بشنود در روحیه او تأثیر بگذارد، گفت: «من خودم قبلاً بازیکن بودم و اگر چنین حرفی در مورد من زده شود در هر بازی که به زمین می‌روم ۴ گل می‌زنم! فوتبال حرفه‌ای یعنی همین که شما خودت را با شرایط وفق بدهی.»
این حرف‌ها ما را به یاد یک پرسپولیسی قدیمی انداخت؛ علی دایی! یکی از جذابیت‌های زندگی ورزشی علی دایی، افتادن و برخاستن‌های مکرر اوست. لحظات سختی که در جریان هر یک از آن‌ها تصور می‌شد کار او تمام است، اما این‌گونه نبود و او هر بار با اقتدار بازگشت.
همه هم می‌دانستند یکی از ویژگی‌های علی دایی که او را نسبت به بسیاری از همکارانش متمایز می‌کند شکست‌ناپذیر بودن علی دایی است. این داستان همیشگی اسطوره فوتبال ایران بوده است؛ اینکه تحت فشار افکار عمومی قرار بگیرد و به ناگاه ثابت کند با همه ستاره‌ها فرق می‌کند. این ویژگی از زمان بازیگری دایی تا دوران سرمربیگری او ادامه داشته و همواره بعد از یک سقوط دوباره اوج می‌گیرد.
علی دایی از جمله بازیکنانی بود که پس از انتقاد رسانه‌ها، مردم و حتی همبازیان خودش و پیشکسوتان جری‌تر شده و با گلزنی و موفقیت جواب همه را می‌داد یا به قول خودش دهان همه را می‌بست! این ویژگی بازیکنان بزرگ است و گابریل کالدرون به اعتقاد ما جونیور براندائو را اشتباه گرفته است! مهاجمانی در سطح علی دایی می‌توانند فشار‌ها را تحمل کرده و حتی از آن به عنوان ابزاری برای موفقیت بیشتر خود استفاده کنند.
اما جونیور براندائو از این جنس مهاجمان نیست. او نه از لحاظ روحی و روانی توانایی‌های علی دایی را دارد و نه فنی! برخاستن و گل زدن پس از فشار‌های زیاد خاصیت مهاجمان بزرگ بوده و جونیور براندائو فاقد آن است. مهاجمی که سوابق گلزنی روشنی نداشته و در لیگ ضعیف بلغارستان هم گلزنی نکرده چگونه می‌خواهد برگردد و گل بزند؟ حالا ۴ گل پیشکش!
