خبرورزشی/ فرخ حسابی؛ نیکو کواچ سرمربی بایرنمونیخ، شکست ۵ بر یک تیمش مقابل فرانکفورت را شاهد بود تا سنگینترین شکست یک دهه اخیر بایرنمونیخ در دوران کاری او ثبت شود و بایرنمونیخ هم چهار امتیاز با صدر جدول بوندسلیگا فاصله بگیرد. بایرنمونیخ با وجودی که در لیگ قهرمانان اروپا نتایج خوبی گرفته، اما در بوندسلیگای آلمان مشکلات زیادی دارد، مشکلاتی که کواچ مقصر همه آنها نبود، اما این مربی خودش هم باعث بدتر شدن شرایط شد و به خودش هم رحم نکرد!
بعد از شکست باورنکردنی برابر تیم سابقِ کواچ، خبرنگار شبکه تلویزیونی ZDF از او پرسید، این شکست چه تأثیری در آینده کاری شما دارد؟ کواچ با لحن تندی جواب داد: «احساس من مهم نیست، باید این سؤالات را از آنهایی که تصمیمگیرنده هستند، بپرسید.»
سران بایرن هم که همگی فوتبالی بودهاند با تصمیمشان کواچ را غافلگیر کردند، چرا که میدانستند بایرن با مربی کروات خودش هم عملکرد چندان خوبی در لیگ این فصل از خود نشان نداده است. اولی هوینس، رئیس باشگاه و بزرگترین حامی کواچ در هیئت رئیسه باشگاه که قرار است تا دو هفته دیگر اعلام بازنشستگی کند هم برابر حفظ این مربی نتوانست مقاومت کند.
تاوان
برای این باخت میتوان دلایلی را ذکر کرد، از جمله اخراج زودهنگام بواتنگ که لطمه زیادی به روند حرکتی بایرن زد، اما این ضربه نباید و نمیتوانست اینقدر سنگین باشد که قهرمانی سریالی فوتبال آلمان اینچنین دست و پا بسته و ناتوان نشان دهد. هفت قهرمانی متوالی این تیم در لیگ همیشه به این دلیل بوده که آنها توانایی فراوانی در کنترل بازی و پیدا کردن راهی برای فرار از شکست در بدترین شرایط داشتهاند، اما این ویژگی در بایرن فعلی از بین رفته و جای خود را به آسیبپذیری و تسلیم بودن، داده است. بوخوم، المپیاکوس و پادربورن، تیمهایی بودند که پیش از این بازی، شاگردان کواچ را به دردسر انداخته بودند و در نهایت بار کج به منزل نرسید و بایرن تاوان اشتباهات مداومش را این بار یک جا در این بازی داد.
تصمیم
نیکو کواچ مدام با تصمیمات اشتباه، کار را برای خودش سختتر کرد. در فرانکفورت، تعادل در خط میانی بایرن از دست رفته بود. تیاگو، کوتینیو، کیمیش، مولر و گنبری قابلیتهای زیادی دارند، اما هیچکدام از آنها توپگیر نیستند و همگی بازیکن هجومی به حساب میآیند. خاوی مارتینس که سالهاست کار توپگیری و بازی خراب کردن را به خوبی در بایرن انجام میدهد، روی نیمکت نشست، جایی که حالا مدت زیادی است به آن عادت کرده است.
تسلیم
نیمکت، جایی است که توماس مولر هم مدتها بود روی آن جا خوش کرده بود، اما کواچ بالاخره مقابل فشارهایی که از طرف خود مولر، مدیرانی از مجموعه باشگاه و بخشی از هواداران وارد میشد، تسلیم شد و مولر را به زور به ترکیب تیمش اضافه کرد و در همان سمتی او را به کار گرفت که کوتینیو بازی میکند. این دو بازیکن هیچکدام به اینکه در کنارهها حرکت کنند علاقه ندارند و به سمت داخل حرکت میکنند، به همین دلیل بایرن در کنارهها هم ضعیف شده بود و کینگزلی کومن و گنبری قابلیتهای همیشگی خود را نشان نمیدادند.
ضعف
اینها نشانههایی از ضعف کواچ در مواجهه با فشار و سیاستهایی است که در بایرن وجود دارد و این فشارها به نظر میرسد بهمراتب بزرگتر و بیشتر از ظرفیت کواچ بودند. در کنار انتظارات فراوانی که در این پست مهم وجود دارد، بازی قدرت در این باشگاه هم تمامناشدنی است. بردن دوگانه قهرمانی، جایگاه هر مربی را در باشگاهش تضمین میکند، اما در مورد کواچ این قضیه صدق نکرد.
قضاوت در مورد کواچ با بیانصافیهایی نیز همراه بوده، چراکه او بدشانسیهایی در جریان بازیها داشته و مصدومیتها نیز در این فصل تیم او را خسته کردهاند، با این وجود واقعیت این است که کواچ نتوانست به تیمش هویت دهد و شجاعت و جسارت لازم نیز به جز در معدود بازیهایی، در روند حرکتی بایرن دیده نشد. بیش از هر فرد دیگری، کواچ باید دلیل اتفاقات فعلی و برکناریاش از بایرن را در ضعفهای خودش جستوجو کند و در تصمیمات اشتباهی که گرفت. او بیرحمترین فرد نسبت به خودش در باشگاه بایرنمونیخ بود.
بعد از شکست باورنکردنی برابر تیم سابقِ کواچ، خبرنگار شبکه تلویزیونی ZDF از او پرسید، این شکست چه تأثیری در آینده کاری شما دارد؟ کواچ با لحن تندی جواب داد: «احساس من مهم نیست، باید این سؤالات را از آنهایی که تصمیمگیرنده هستند، بپرسید.»
سران بایرن هم که همگی فوتبالی بودهاند با تصمیمشان کواچ را غافلگیر کردند، چرا که میدانستند بایرن با مربی کروات خودش هم عملکرد چندان خوبی در لیگ این فصل از خود نشان نداده است. اولی هوینس، رئیس باشگاه و بزرگترین حامی کواچ در هیئت رئیسه باشگاه که قرار است تا دو هفته دیگر اعلام بازنشستگی کند هم برابر حفظ این مربی نتوانست مقاومت کند.
تاوان
برای این باخت میتوان دلایلی را ذکر کرد، از جمله اخراج زودهنگام بواتنگ که لطمه زیادی به روند حرکتی بایرن زد، اما این ضربه نباید و نمیتوانست اینقدر سنگین باشد که قهرمانی سریالی فوتبال آلمان اینچنین دست و پا بسته و ناتوان نشان دهد. هفت قهرمانی متوالی این تیم در لیگ همیشه به این دلیل بوده که آنها توانایی فراوانی در کنترل بازی و پیدا کردن راهی برای فرار از شکست در بدترین شرایط داشتهاند، اما این ویژگی در بایرن فعلی از بین رفته و جای خود را به آسیبپذیری و تسلیم بودن، داده است. بوخوم، المپیاکوس و پادربورن، تیمهایی بودند که پیش از این بازی، شاگردان کواچ را به دردسر انداخته بودند و در نهایت بار کج به منزل نرسید و بایرن تاوان اشتباهات مداومش را این بار یک جا در این بازی داد.
تصمیم
نیکو کواچ مدام با تصمیمات اشتباه، کار را برای خودش سختتر کرد. در فرانکفورت، تعادل در خط میانی بایرن از دست رفته بود. تیاگو، کوتینیو، کیمیش، مولر و گنبری قابلیتهای زیادی دارند، اما هیچکدام از آنها توپگیر نیستند و همگی بازیکن هجومی به حساب میآیند. خاوی مارتینس که سالهاست کار توپگیری و بازی خراب کردن را به خوبی در بایرن انجام میدهد، روی نیمکت نشست، جایی که حالا مدت زیادی است به آن عادت کرده است.
تسلیم
نیمکت، جایی است که توماس مولر هم مدتها بود روی آن جا خوش کرده بود، اما کواچ بالاخره مقابل فشارهایی که از طرف خود مولر، مدیرانی از مجموعه باشگاه و بخشی از هواداران وارد میشد، تسلیم شد و مولر را به زور به ترکیب تیمش اضافه کرد و در همان سمتی او را به کار گرفت که کوتینیو بازی میکند. این دو بازیکن هیچکدام به اینکه در کنارهها حرکت کنند علاقه ندارند و به سمت داخل حرکت میکنند، به همین دلیل بایرن در کنارهها هم ضعیف شده بود و کینگزلی کومن و گنبری قابلیتهای همیشگی خود را نشان نمیدادند.
ضعف
اینها نشانههایی از ضعف کواچ در مواجهه با فشار و سیاستهایی است که در بایرن وجود دارد و این فشارها به نظر میرسد بهمراتب بزرگتر و بیشتر از ظرفیت کواچ بودند. در کنار انتظارات فراوانی که در این پست مهم وجود دارد، بازی قدرت در این باشگاه هم تمامناشدنی است. بردن دوگانه قهرمانی، جایگاه هر مربی را در باشگاهش تضمین میکند، اما در مورد کواچ این قضیه صدق نکرد.
قضاوت در مورد کواچ با بیانصافیهایی نیز همراه بوده، چراکه او بدشانسیهایی در جریان بازیها داشته و مصدومیتها نیز در این فصل تیم او را خسته کردهاند، با این وجود واقعیت این است که کواچ نتوانست به تیمش هویت دهد و شجاعت و جسارت لازم نیز به جز در معدود بازیهایی، در روند حرکتی بایرن دیده نشد. بیش از هر فرد دیگری، کواچ باید دلیل اتفاقات فعلی و برکناریاش از بایرن را در ضعفهای خودش جستوجو کند و در تصمیمات اشتباهی که گرفت. او بیرحمترین فرد نسبت به خودش در باشگاه بایرنمونیخ بود.