خبرورزشی/ امیرعباس واسعی؛  دلایل برای باخت تیم ملی برابر عراق متعدد است؛ یکی از آن‌ها عصبانیت بازیکنان است. دیدید در بازی با بحرین سردار آزمون چگونه با بازیکنان حریف جر و بحث می‌کرد تا جایی که برخی کارشناسان داوری اذعان کردند داور با سردار آزمون مماشات کرد و اگر قرار به اجرای قانون بود باید او را اخراج می‌کرد. تکرار این رفتار را در بازی با عراق هم شاهد بودیم و این بار قرعه به نام مسعود شجاعی افتاد.
دلیل دیگر؛ تیم ملی برای بازی با عراق تنها دو، سه روز تمرین کرد! در حالی که کارلوس کی‌روش برای بازی رسمی دو، سه هفته تمرین می‌گذاشت و به همین دلیل حتی لیگ برتر را تعطیل می‌کرد. او روز‌ها پیش از بازی برای تیم ملی تمرین می‌گذاشت و حتی برای بازیکنان تمرین بدنسازی برگزار می‌کرد چرا که اعتقاد داشت بازیکنان در تمرینات تیم‌های باشگاهی تحت فشار قرار نمی‌گیرند، اما مارک ویلموتس اصلاً در ایران نیست که بخواهد خود را درگیر چنین جزئیاتی کند! او در خانه خودش زندگی عادی و روزمره‌ای دارد و مثل خارجی‌ها تنها دو، سه روز پیش از برگزاری بازی رسمی می‌آید و تمرین می‌گذارد و با کسی هم کاری ندارد و از دید همه جنتلمن هم هست! حالا این حقیقت که بازیکنان ایرانی ظرفیت برخورد حرفه‌ای را ندارند و از فوتبال فقط پول گرفتن حرفه‌ای را فهمیده‌اند، دیگر مشکل او نیست!
می‌شود برای این باخت دلایل دیگری را هم مطرح کرد. مارک ویلموتس بعد از بازی با بحرین یک روز هم در ایران نبود و بازی‌های لیگ برتر را ندید. راستی چرا علیرضا جهانبخش به تیم ملی دعوت نمی‌شود! اگر بهانه او بازی نکردن در لیگ جزیره است میلاد محمدی هم در تیمش ذخیره است. وریا غفوری هم‌اکنون یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر است، اما بهایی به او داده نمی‌شود! مارک ویلموتس آیا به دقت بازی‌های شجاع خلیل زاده را در خط دفاعی تیم پرسپولیس دیده؟ یا مثلاً عزت پورقاز در خط دفاعی سپاهان؟ وقتی سرمربی تیم ملی بازی‌های لیگ برتر را نمی‌بیند طبیعی است تصمیمات خود را براساس گفته‌های دیگران بگیرد و لیستی که مقابلش می‌گذارند! در حالی که حتی در تمرین هم نمی‌شود واقعیت را کامل دید و در فوتبال می‌گویند این بازیکن، بازیکن تمرین است یا مسابقه.
همه این‌ها به کنار؛ استراتژی تیم ملی در بازی با بحرین و عراق چه بود، بازی تهاجمی؟ قرار بود تیم ملی به گونه‌ای بازی کند که تماشاگران از بازی لذت ببرند، اما بازی دفاعی هم برای فوتبال و برای بردن لازم است! اصلاً این‌گونه فکر کردن اشتباه است. آیا تیم ملی در زمان کی‌روش فقط دفاعی بازی می‌کرد؟ اگر این‌طور بود چطور تیم ملی دو بار به جام جهانی صعود کرد و چطور در جام جهانی به پرتغال گل زد و برابر اسپانیا شانس گلزنی به دست آورد؟ مارک ویلموتس روزی که به تهران آمد گفت استراتژی من تنها ارائه بازی تهاجمی است. از همین حرف غلط معلوم بود او چه مربی‌ای است! تیمی موفق است که هر دو بخش را به اتفاق به همراه داشته باشد، هم فوتبال دفاعی و هم فوتبال تهاجمی. تیم ملی تصور می‌کند هنوز بهترین تیم آسیاست و احتمالاً فکر می‌کند بهترین تیم آسیا نیاز به دفاع کردن ندارد! نتیجه این می‌شود که بحرین و عراق روی هم سه گل به ما می‌زنند در حالی که ما در جام جهانی از سه تیم مطرح جهان یعنی مراکش، پرتغال و اسپانیا تنها دو گل خوردیم.
با همه این اوصاف باید آینده را روشن دید، چون فوتبال با امید زنده است. برطرف کردن این نقطه ضعف‌ها موجب می‌شود شرایط تیم ملی تغییر کند، اما «دوصد گفته، چون کردار نیست! به عمل کار برآید نه به حرف» و برای تغییر و بهتر شدن باید کار کرد، از همین امروز و با آستین بالا زده نه در مزرعه شخصی در اروپا!

کارشناسان پاسخ می دهند

دلیل اصلی شکست ایران مقابل عراق چه بود؟