خبرورزشی/ مجید ابونوری؛ از آقای ویلموتس ممنونم که کار را به «اما» و «اگر» نکشاند. رک و پوست کنده، آب پاکی را ریخت روی دست‌مان! به ما فهماند که اگر از این مرحله هم جان سالم به در ببریم، به جام جهانی «۲۰۲۲» صعود نمی‌کنیم! این یک پیش‌بینی نیست، خود واقعیت است!
آرامش کو؟ کجاست؟
آرامشی که سال‌ها به آن دل بسته بودیم، به طرز هولناکی مغشوش شد! مدت‌های مدیدی بودکه با چنین پیشامدی روبه‌رو نشده بودیم. یادمان رفته بود چگونه می‌توان، دو بازی پشت‌سر هم را باخت و بد هم باخت!
آژیر قرمز
وضعیت «قرمز» است. آژیر خطر به صدا درآمده و ظاهراً آخرین نفس‌ها با ناتوانی از بینی‌مان خارج می‌شود! موضوع خیلی اضطراری است. نتیجه خود گویای عمق فاجعه است!
سوت بازی که به صدا درآمد، حقیقتی برای‌مان آشکار شد؛ بازیکنان‌مان از «نا» رفته و «خشکیده» بودند! حالا به خوبی دیده می‌شد که پاهای‌شان قابلیت حمل توپ و بازی کردن را ندارد و تماشای این صحنه‌ها برای‌مان خوشایند نبود!
شجاعی؟
لحظه‌ای به ذهن‌تان خطور نکند، ۱۰ نفره شدن‌مان، راه پیروزی عراق را هموار کرد! این همان آدرس غلط است، چه با مسعود، و چه بدون کاپیتان شجاعی، ما باز هم بازنده بودیم! بی‌تعارف قبل از اخراج کاپیتان هم ۱۰ نفره بودیم.
خیابانی
خوشحالم شخصی غیر از «کی‌روش» روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته بود، وگرنه «جواد خیابانی» و چنین گزارشی محال بود!
عراق جاخوش کرد
در گروهی که ایران حضور دارد، عراق صدرنشین است و جایش خوش!
بازیکنانش در روز بی «زور» ایران، خوش درخشیدند. از «بشار رسن» نیمکت‌نشین در پرسپولیس، تا «صفا هادی» که با ۲۱ سال سن، نشان داد چه هافبک دفاعی ایده‌آلی است و چه خوب می‌تواند بین دفاع و حمله توازنی بی‌نظیر ایجاد کند.
کی‌روش کجایی؟
چه بخواهیم و چه نخواهیم، فوتبال ایران، به بعد و قبل «کی‌روش» تقسیم شده است! باید بپذیریم میراثی که او برجای گذاشت، چقدر «زود» خاکستر شد!
فرگوسن بزرگ وصف جالبی از او دارد؛ کی‌روش درخشان بود... بله، واقعاً درخشان بود.
ویلموتس و یک سؤال ساده
یک سؤال؛ در دو دیداری که با شکست، زمین مسابقه را ترک کردیم، آیا ایده‌ای از ویلموتس دیده‌اید؟ ظاهراً افکارش «پاک پاک» است!
در بازی با بحرین، در پرسینگ حریف در جلو، عقب و میانه زمین ناهماهنگ بودیم...
در بازی با بحرین، با ارفاق سه، چهار شوت به سمت دروازه-نه داخل چهارچوب- زدیم...
در بازی با بحرین، در دو، سه نوبت توپ را به پشت محوطه جریمه آوردیم و بعد، توپ و خویش را به امان خدا رها کردیم...
در بازی با بحرین، «خام» بودیم و تا پایان بازی به «پختگی» نرسیدیم...
راستی در بازی با عراق چگونه بودیم؟!
آرامش کو؟ کجاست؟
آرامشی که سال‌ها به آن دل بسته بودیم، به طرز هولناکی مغشوش شد! مدت‌های مدیدی بودکه با چنین پیشامدی روبه‌رو نشده بودیم. یادمان رفته بود چگونه می‌توان، دو بازی پشت‌سر هم را باخت و بد هم باخت!
آژیر قرمز
وضعیت «قرمز» است. آژیر خطر به صدا درآمده و ظاهراً آخرین نفس‌ها با ناتوانی از بینی‌مان خارج می‌شود! موضوع خیلی اضطراری است. نتیجه خود گویای عمق فاجعه است!
سوت بازی که به صدا درآمد، حقیقتی برای‌مان آشکار شد؛ بازیکنان‌مان از «نا» رفته و «خشکیده» بودند! حالا به خوبی دیده می‌شد که پاهای‌شان قابلیت حمل توپ و بازی کردن را ندارد و تماشای این صحنه‌ها برای‌مان خوشایند نبود!
شجاعی؟
لحظه‌ای به ذهن‌تان خطور نکند، ۱۰ نفره شدن‌مان، راه پیروزی عراق را هموار کرد! این همان آدرس غلط است، چه با مسعود، و چه بدون کاپیتان شجاعی، ما باز هم بازنده بودیم! بی‌تعارف قبل از اخراج کاپیتان هم ۱۰ نفره بودیم.
خیابانی
خوشحالم شخصی غیر از «کی‌روش» روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته بود، وگرنه «جواد خیابانی» و چنین گزارشی محال بود!
عراق جاخوش کرد
در گروهی که ایران حضور دارد، عراق صدرنشین است و جایش خوش!
بازیکنانش در روز بی «زور» ایران، خوش درخشیدند. از «بشار رسن» نیمکت‌نشین در پرسپولیس، تا «صفا هادی» که با ۲۱ سال سن، نشان داد چه هافبک دفاعی ایده‌آلی است و چه خوب می‌تواند بین دفاع و حمله توازنی بی‌نظیر ایجاد کند.
کی‌روش کجایی؟
چه بخواهیم و چه نخواهیم، فوتبال ایران، به بعد و قبل «کی‌روش» تقسیم شده است! باید بپذیریم میراثی که او برجای گذاشت، چقدر «زود» خاکستر شد!
فرگوسن بزرگ وصف جالبی از او دارد؛ کی‌روش درخشان بود... بله، واقعاً درخشان بود.
ویلموتس و یک سؤال ساده
یک سؤال؛ در دو دیداری که با شکست، زمین مسابقه را ترک کردیم، آیا ایده‌ای از ویلموتس دیده‌اید؟ ظاهراً افکارش «پاک پاک» است!
در بازی با بحرین، در پرسینگ حریف در جلو، عقب و میانه زمین ناهماهنگ بودیم...
در بازی با بحرین، با ارفاق سه، چهار شوت به سمت دروازه-نه داخل چهارچوب- زدیم...
در بازی با بحرین، در دو، سه نوبت توپ را به پشت محوطه جریمه آوردیم و بعد، توپ و خویش را به امان خدا رها کردیم...
در بازی با بحرین، «خام» بودیم و تا پایان بازی به «پختگی» نرسیدیم...
راستی در بازی با عراق چگونه بودیم؟!
