خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ واقعیت ماجرا این است ما طلوع را دوست داریم و دلمان لک می‌زند برای روزی که در عرصه فوتبال، دوباره طلوع کنیم؛ اما نمی‌دانیم چرا این غروب لعنتی تمام نمی‌شود تا طلوع ما این قدر به تعویق نیفتد؟
درست از روزی که کارلوس کی‌روش از فوتبال ایران رفت، وعده طلوع دادیم و قرار بود با زیدان، مورینیو یا نهایتا یورگن کلینزمن در فوتبال آسیا و جهان طلوع کنیم اما چه شد که به مارک ویلموتس رسیدیم و طلوع نکردیم بماند!
ما که عاشق هر نوع طلوع با هر کیفیت وحشتناکی بودیم، وقتی آن بی‌معرفت بزرگ ویلموتس قراردادش را فسخ و تیم ملی دسته گل ما را درب و داغان کردیم از طلوع خود هیچ حرفی نزدیم و از وعده‌ای که داده بودیم سخنی به میان نیاوردیم؛ انگار نه انگار، این ما نبودیم که به مردم وعده طلوع داده بودیم!
وصف طلوع ما در عرصه فوتبال به قدری جهانی شد که حالا در باشگاه ها هم نمی‌توانیم درست و حسابی طلوع کنیم. از یک‌سو با شکایت‌های سنگین سرمربیان خارجی استقلال و پرسپولیس مواجه شده‌ایم، از سوی دیگر مربی ایتالیایی استقلال را نمی‌توانیم برای بازگشت قانع کنیم.
یعنی از هر طرفی که می‌خواهیم در فوتبال طلوع کنیم، یک غروب دلگیری هست که اجازه هیچ‌گونه طلوعی را نمی‌دهد؛ ما فقط به وقت توئیت کردن یاد طلوع‌های اتفاق نیفتاده خود می‌افتیم و دوباره وعده طلوع می‌دهیم!
