خبرورزشی/ مهری رنجبر؛ وضعیت اردوی المپیکی حسن تفتیان رکورددار ۱۰۰ متر ایران اصلاً خوب نیست، خوب که نه حتی گریه‌دار است. او در مشهد بدون امکانات اولیه تمرین می‌کند تا هفت ماه دیگر در توکیو با رقبایش مسابقه دهد. دونده المپیکی امکاناتش را در سطح مسابقات استانی هم نمی‌داند. تفتیان که در هوای آلوده نباید تمرین کند، اما برای اینکه فرصت را از دست ندهد، با کپسول اکسیژن تمرین می‌کرد.

تو قرار بود آذر ماه برای تمرین به فرانسه بروی، چرا هنوز مشهد هستی؟
هنوز خبری از مجوز شورای برون‌مرزی نیست. در حالی که قرار بود من آذر برای تمرین به فرانسه بروم، اما هنوز مشهد هستم. من در این شرایط خیلی ضرر می‌کنم. واقعاً روز‌ها به سرعت رد می‌شوند و من هم به‌رغم پیگیری دستم به جایی بند نیست. اگر قرار باشد منِ المپیکی همه انرژی‌ام را برای پیگیری کارهایم بگذارم دیگر به تمرین نمی‌رسم. معمولاً ورزشکار المپیکی برنامه اش را به فدراسیون می‌دهد که یا قبول می‌شود یا نه، من هم اوایل آبان برنامه‌هایم را داده‌ام که سرپرست فدراسیون هم قول حمایت صد درصد را داد. من دو اردوی برون‌مرزی برای قهرمانی جهان داخل سالن داشتم که حتی اولین آن هم انجام نشد.

تو با این هوای آلوده چطور تمرین می‌کنی؟
اصلاً شرایط خوبی نیست. سخت است و حتی تمرین در بعضی روز‌ها به صلاح نیست، اما وقتی می‌بینم روز به روز به المپیک نزدیک می‌شوم، نمی‌توانم دست روی دست بگذارم. خیلی روز‌ها من با کپسول اکسیژن تمرین می‌کنم. در واقع موقع استراحت برای تنفس بهتر از کپسول اکسیژن استفاده می‌کنم که هم خنده‌دار است و هم ناراحت‌کننده. دروغ نگفته‌ام اگر بگویم امکانات اولیه را هم ندارم. من حتی روی خیلی از اتفاقات هم سرپوش می‌گذارم. تدارکات اردوی من المپیکی حتی در حد مسابقات استانی هم نیست. تمرین تک و تنها بدون مربی، که البته یکسری عدم هماهنگی‌ها و برنامه‌ریزی هم شرایط را سخت‌تر می‌کند.

یعنی تو الان با برنامه اونتانن گای تمرین نمی‌کنی؟
نه. فدراسیون با او قرارداد ندارد که بخواهد به من برنامه تمرین بدهد. البته من در جلسه‌ای با صالحی‌امیری خواستم تا به‌خاطر المپیک ویژه‌تر نگاه کند. چراکه همه رقبایم امکانات عجیب و غریبی دارند، اما من حداقل‌ها را هم ندارم. او و عرب قول حمایت همه‌جوره را دادند، اما متأسفانه در اردو خبری نیست. من حالا باید یکسری تمریناتم را انجام دهم و دو، سه ماه قبل از المپیک فایده ندارد، اما حالا فقط زمان را از دست می‌دهیم.

پس برنامه تمرینی را از کجا می‌آوری؟
طبق تجربه خودم و مسائلی که یاد گرفته‌ام خودم تمرین می‌کنم. وضعیتی که افتضاح است. هرکسی به باشگاه می‌رود اولین کارش مربی است، اما نمی‌دانم چرا ما که المپیکی هستیم، تکلیف مربی‌ام مشخص نیست. با اینکه استادیوم امام رضا (ع) تجهیزات و امکانات خوبی برای تمرینات بدنسازی دارد، اما من متأسفانه رکن اصلی تمرین، یعنی مربی را ندارم.

پس تو در قهرمانی آسیای داخل سالن شرکت نمی‌کنی؟
من در برنامه‌ام جایی برای قهرمانی آسیا ندارم. چند مسابقه تدارکاتی اروپایی دارم که فعلاً مشخص نشده است. من قرار بود برای قهرمانی جهان آماده شوم، حالا هم فرصت زیادی ندارم، دو ماه و ۱۰ روز، باید برای این رقابت‌ها آماده شوم تا با نتیجه خوب وارد فاز تمرین جدی و اصلی‌ام برای المپیک شوم.