به گزارش خبرورزشی، بازیکنان زیادی در تعطیلات زمستانی قرارداد خود را با تیم‌های شهرستانی فسخ کرده‌اند! فسخ این قرارداد‌ها قانونی بوده به این خاطر که بندی در قرارداد داشته‌اند، در صورت عدم دریافت ۵۰ تا ۶۰ درصد قرارداد می‌توانند راهی تیم‌های دیگر شوند. اولین بازیکنانی که قرارداد خود را فسخ کردند بازیکنان نساجی بودند. بازیکنانی، چون رضا علیاری که به گل‌گهر پیوست و میلاد سرلک و حسن جعفری هم از نساجی راهی شهرخودرو شدند و به تازگی سوشا مکانی هم قرارداد خود را با تیم نفت مسجدسلیمان فسخ کرده و ارسلان مطهری هم از ذوب‌آهن راهی استقلال شد.
البته هستند بازیکنان دیگری که در تعطیلات زمستانی قرارداد خود را با تیم‌های شهرستانی فسخ کرده و راهی تیم‌های جدید شدند. این بزرگ‌ترین ضربه به تیم‌های شهرستانی است. آن‌ها نتوانستند بازیکنان خوب را جایگزین کنند. این هم طبیعی است به این خاطر که کمتر تیمی حاضر می‌شود در تعطیلات زمستانی بازیکن خوب خود را به تیمی دیگر منتقل کند.
اساساً چرا باید چنین بندی در قرارداد تیم‌های شهرستانی گنجانده شود؟ این بازیکنان می‌گویند اگر ۵۰ تا ۶۰ درصد قرارداد خود را دریافت نکنیم می‌توانیم قرارداد خود را فسخ کنیم و راهی تیم‌های دیگر شویم. این شرط‌ها در حالی در قرارداد‌ها قید می‌شود که بازیکنان استقلال و پرسپولیس هم تا نیم‌فصل این مقدار پول نگرفته بودند. هیچ بازیکنی بر اساس قانون نمی‌تواند به دلیل عدم دریافت مطالبات خود اردوی تیم را ترک کند و راهی تیم جدید شود. قانونگذار این اجازه را به بازیکن می‌دهد، پایان فصل در صورت عدم دریافت مطالبات به کمیته تعیین وضعیت شکایت کند.
متأسفانه تیم‌های شهرستانی در ابتدای فصل و در قرارداد‌هایی که با بازیکنان می‌بندند منافع بازیکن را لحاظ می‌کنند نه منافع باشگاه را! شاید به این دلیل که آدم‌هایی در رأس کادر حقوقی قرار می‌گیرند که حضورشان کوتاه‌مدت است، اما در تیم‌های حرفه‌ای افراد هیچ نقشی در قرارداد‌ها ندارند و سیاست باشگاه به گونه‌ای است که در قرارداد‌ها منافع باشگاه لحاظ می‌شود نه منافع بازیکن.
تیم نساجی با از دست دادن مهره‌های خوب در نیم‌فصل در دور برگشت چه خواهد کرد؟ آیا نفت مسجدسلیمان می‌تواند دروازه‌بانی، چون سوشا مکانی جذب کند؟ یا دیگر تیم‌های شهرستانی، چون ماشین‌سازی و ذوب‌آهن که با فسخ قرارداد روبه‌رو شده‌اند می‌توانند شرایط تیم خود را به گذشته برگردانند؟