به گزارش خبرورزشی، اگر آلبوم‌های فدراسیون فوتبال را در زمان برد‌ها ورق بزنید، محمدرضا ساکت مرد سایه این فدراسیون را در تمام عکس‌ها بسیار پررنگ می‌بینید ولی اگر آلبوم‌های شکست را نگاهی بیندازید، اثری از او نخواهید دید. بله! محمدرضا ساکت در زمان تمام برد‌ها و اتفاقات مهم حضور دارد، اما در زمان شکست، نیست می‌شود.

روزی را به‌خاطر بیاورید که مارک ویلموتس وارد تهران شد. وقتی وکیل ویلموتس در عقب بنز کرایه‌ای را باز کرد تا بنشیند، متوجه شد نمی‌تواند، چون محمدرضا ساکت زودتر از او نشسته بود. دبیرکل مستعفی، اما همه‌کاره، در تمام لحظاتی که دوربین‌ها روی ویلموتس زوم بود، از کادر خارج نمی‌شد. روز بعد، ساکت بود که از ویلموتس در کمپ استقبال کرد. او بود که در زمان درختکاری ور دل مربی بلژیکی بود. او بود که در پل طبیعت شانه به شانه ویلموتس قدم می‌زد و افتخار ورود و معرفی مربی را به مردم، مال خود می‌کرد. ساکت همیشه در این لحظات یا لحظات این‌چنینی حاضر بود، اما درست وقتی مرد بلژیکی باخت و رفت، اثری از او پیدا نشد که نشد. از روزی که ویلموتس رفت، ساکت ناپدید شده است. اصلاً نیست. نه در عکس‌ها، نه در رسانه‌ها. دیگر این رفتار اسباب خنده در فدراسیون شده. کارکنان به خنده و شوخی می‌گویند الان آقای ساکت کجاست؟ دقیقاً کجاست؟

ساکت در تمام این سال‌ها در تنها تیمی که نتوانست قدرت‌نمایی کند، تیم کارلوس کی‌روش بود که موفق شد. بماند که قبل از جام جهانی ۲۰۱۸ و در اوج دعوای تاج و کارلوس، محمدرضا ساکت در پارکینگ فدراسیون فوتبال ایستاده بود که رئیس حکم برکناری کی‌روش را بزند. چرا؟ چون اجازه نداده بود آقای دبیرکل همراه با بازیکنان شام بخورد و آرین قاسمی را فرستاده بود که بگوید: «ببخشید آقای کی‌روش گفته‌اند شما اینجا شام نخورید.»

غیر از تیم کارلوس، تمام تیم‌ها در زیر سیطره ساکت بوده‌اند. از ساحلی و امید و فوتسال و جوانان و نوجوانان بگیرید تا بانوان و تیم بزرگسالان. از نظر خیلی‌ها همه‌چیز دستپخت ساکت است؛ یعنی هر اتفاقی که در این تیم‌ها می‌افتد. ساکت در یک‌سال گذشته بسیار هوشمندانه عمل کرد. وقتی از دبیرکلی رفت و سیطره در تیم‌های ملی را از دست داد، برخلاف اساسنامه فدراسیون فوتبال سازمان تیم‌های ملی را تشکیل داد و خودش را با وجود بازنشسته بودن رئیس آن کرد تا بتواند قدرت از دست رفته را باز یابد. در همین تیم امید تصمیمات را ساکت گرفت. برکناری کرانچار، آمدن مجیدی، رفتن او و در نهایت سپردن قدرت به استیلی. در تمام این اتفاقات ساکت مرد شماره یک بود؛ کسی که از شانس بد مهدی تاج هم حرف‌های او را بی‌برو برگشت می‌خواند.

حالا تیم امید باخته. تیم امید ناامیدمان کرده. این نسل هم برای‌مان با یک خاطره بد رفت. ولی دوست داریم بدانیم محمدرضا ساکت دقیقاً کجاست؟ اگر شما می‌دانید، ما هم می‌دانیم.