به گزارش خبرورزشی، قطر سال‌های سال است به این نتیجه رسیده که برای موفقیت در رده‌سنی بزرگسالان باید به تیم‌های پایه خود اهمیت بدهد. فلسفه تأسیس کمپ اسپایر نیز همین بوده است. پرداختن به تیم‌های پایه آن‌هم نه برای یک دوره کوتاه یا بلند بلکه برای همیشه. تا زمانی که فوتبال هست و قطر می‌خواهد در فوتبال باشد.
قطر اگر قهرمان جام ملت‌ها شد و ما این‌بار هم ره به جایی نبردیم به دلیل نگاه‌های متفاوت به فوتبال است. نمونه اش در سال ۲۰۱۶ و در جام ملت‌های جوانان آسیا و در بحرین تیم ملی قطر با سانچس در این بازی‌ها حاضر شد. قطر با همه هزینه‌هایی که کرده بود حذف شد. قطر حذف شد، اما سانچس نه.
سانچس با همان تیم ملی جوانان سال ۲۰۱۶ در سال ۲۰۲۰ در بازی‌های قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا و انتخابی المپیک حاضر شد و در گروهی که سوریه، ژاپن و عربستان حضور داشتند تنها به کسب ۳ امتیاز بسنده کرد و از صعود به مرحله یک‌چهارم نهایی بازماند و به نظر می‌رسد این‌بار هم سانچس برکنار نمی‌شود و باز هم در سایه هدایت تیم ملی قطر به تیم‌های پایه این کشور به خصوص تیم ملی جوانان فعلی که باید در المپیک بعدی حاضر شود کمک خواهد کرد. چرا؟ به این خاطر که در آن سوی مرز‌ها فلسفه فوتبال پایه ابتدا بازیکن‌سازی است و بعد نتیجه‌گرایی. قطر از سال ۲۰۱۶ که بازی‌های قهرمانی زیر ۱۹ سال برگزار شد تا سال ۲۰۲۰ که شاهد برگزاری بازی‌های قهرمانی زیر ۲۳ سال و انتخابی المپیک برگزار بودیم، فقط یک مربی داشت و او کسی نبود جز سانچس، اما ما بعد از بازی‌های مقدماتی قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا در بیشکک که به درستی تیم ملی جوانان ما در آن شرکت کرده بود امیرحسین پیروانی را از کار برکنار کردیم، بعد کرانچار را سپس فرهاد مجیدی را و دست آخر هم هدایت تیم به حمید استیلی محول شد.
بهتر است نگاه‌ها را نسبت به فوتبال پایه تغییر دهیم. تیمی که می‌تواند در المپیک بعدی برای دفاع از اعتبار فوتبال ایران بجنگد تیم ملی جوانان فعلی است. کادر فنی این تیم را برای چهار سال آینده تا بازی‌های انتخابی المپیک ۲۰۲۴ حفظ کنیم. مثل کاری که قطری‌ها کردند.
