به گزارش خبرورزشی، علیرضا فغانی داور مطرح فوتبال آسیا که حدود شش ماه قبل برای ادامه فعالیت‌های حرفه‌ای اش به استرالیا رفت نیز اینروز‌ها مثل مردم این کشور و اکثر نقاط جهان برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا به جای تمرین و حضور در زمین مسابقه بیشتر زمان را در خانه و در کنار خانواده اش می‌گذراند. فغانی از زمان ورودش به کشور استرالیا با استقبال ویژه‌ای از سوی جامعه فوتبال این کشور مواجه شد و خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد توانست به عنوان یک چهره اصلی در داوری فوتبال این کشور در میادین حضور پیدا کند. با او که اینروز‌ها درمنطقه‌ای خلوت و آرام در شهر بریزبن تمرینات اختصاصی اش، انجام می‌دهد و در انتظار آغاز مسابقات است درباره مسایلی، چون زندگی و کار در استرالیا، ارتباطش با فوتبال و ماجرای برادرش محمدرضا فغانی گفت‌وگو کردیم.

کرونا
ماجرای شیوع کرونا در استرالیا خیلی دیرتر نسبت به کشور‌های دیگر شروع شد و اینجا خوشبختانه خیلی خوب و به موقع جا‌های عمومی را تعطیل کردند. خود فدراسیون فوتبال استرالیا اعلام کرده که به ۷۰ درصد نیروهایش تا سه ماه دیگر نمی‌تواند پرداختی داشته باشدو به نوعی این تعداد بیکار شده اند. اما دولت برای کسانی که بیکار شدند مثل ما داوران به فدراسیون پول داده است که در اختیاربیکار شده‌ها قرار بگیرد. همچنین به کسانی که مشکل در پرداخت اجاره خانه دارند دولت کمک هزینه می‌دهد. گفته می‌شود به زودی مراکز عمومی باز خواهد شد و درباره برگزاری مجدد لیگ هم ۲۲ آوریل (۳ اردیبهشت ماه ۹۹) تصمیم گیری مجدد می‌کنند.

زندگی در بریزبن
من در شهر بریزبن زندگی می‌کنم. از آنجایی که شغلم فوتبال بود و زبانم هم نسبتا وضعیت خوبی داشت از ابتدا مشکل نداشتم، اما پسرم که اول دبیرستان و دخترم که کلاس اول است کمی ابتدا مشکل داشتند، اما بعد از شش ماه با شرایط آدابته شده اند. زبان یاد می‌گیرند و شرایط خیلی بهتر شده است.

سیستم حرکت می‌کند نه فرد
فرقی که فوتبال استرالیا با ایران دارد این است که شاید در بعضی از مواقع از نظر سطح فوتبالی پایین‌تر باشد، اما در بعضی نقاط شرایط خیلی بهتر است؛ از نظر بحث برگزاری، سخت افزاری و حتی در همین موضوع داوری، وجود کمک داور ویدئویی یکی از پوئن‌های مثبت است. در اینجا برنامه ریزی و سیستم حرف اول را می‌زند و این کمک می‌کند برنامه روتین و بدون مشکل انجام شوند و دردسر‌هایی مثل اینکه بیانیه بدهند یا این باشگاه و آن باشگاه نمی‌خواهند بازی کنند را اینجا نداریم.

پیشرفت از نظر فنی
لیگ استرالیا بازی هایش تقریبا همسان با هر بازی لیگ قهرمانان آسیا است. من خودم از نظر فنی همیشه سعی کرده ام هرجایی هستم و اگر نیاز هست حتی از داوران ضعیف‌تر از خودم یاد بگیرم و هرچه را هم که بلد هستم به دیگران انتقال می‌دهم. اینجا هم همینطور است و هر روز دنبال این هستم که یک قدم بیشتر پیشرفت کنم.

زندگی به جای محمدرضا
در مورد محمدرضا (فغانی) برادرم باید بگویم ماجرای مهاجرتش مال الان نیست. او سه سال است که سوئد است. او براساس شرایط زندگی اش تصمیم گرفته و من هیچ وقت به جای او نبودم و شرایط و سختی هایش را نداشتم. مشکلات من کوچکتر بوده و سعی کردم بمانم و بجنگم و دنبال اهدافم باشم. با تمام سختی‌هایی هم که بود، اما ناشکر هم نیستم و خیلی کمک‌ها و حمایت‌ها هم از من شد و سعی کردم به اهدافم برسم که خوشبختانه این اتفاق افتاد. بازهم می‌گویم من جای محمدرضا نبودم، شاید زمانی که قرار بود وارد لیست بین المللی یکسری کج سلیقگی‌ها از طرف کسانی که به ما نزدیک و از بزرگان داوری بودند اتفاق افتاد و او به لیست راه پیدا نکرد. چند سال بعد و کمی دیر وارد لیست بین المللی شد که دیگر سنش بالاتر رفته بود و شرایط سخت شد و متاسفانه به لیست الیت راه پیدا نکرد. او بعد از تورنمنتی که در نروژ بود به خاطر دوستان زیادی که در سوئد داشت به این کشور رفت و تصمیم گرفت در آنجا زندگی کند. باید به نظر همدیگر احترام بگذاریم؛ من به نظر محمدرضا احترام می‌گذارم و اینکه دوست داشته چگونه برود به خودش ربط دارد. من دوست داشتم در شرایطی خارج بشوم تا بتوانم برگردم و خانواده ام را ببینم، اما محمدرضا زندگی، شرایط و اهداف خودش را دارد و برای ما قابل احترام است، همه جوره حمایت و کمکش خواهیم کرد و برایش بهترین آرزو‌ها را دارم.

جام جهانی با نام ایران
من در استرالیا که بودم در زمان ریاست آقای تاج با ایشان و آقای شکوری دبیر فدراسیون صحبت کردیم و توافق صورت گرفت که در رقابت‌های بین المللی با اسم ایران فعالیت کنم. خوشبختانه تلاش کسانی که دنبال این بودند که در لیست ایران نباشم و از جامعه داوری هم بودند این اتفاق نیفتاد و کماکان به اسم ایران فعالیت می‌کنم. در حال حاضر با تیم داوری ایرانی کاندید مسابقات جام جهانی شدیم. تا زمانی که این تمایل از سوی مسئولان کشور برای قضاوت باشد برای ایران سوت می‌زنم و اگر این تمایل نباشد یا داوری را کنار می‌گذارم یا تصمیمات دیگری می‌گیرم.

ارتباط با همکاران قدیمی
ارتباط خیلی خوبی با دوستانم در ایران دارم. از طرقی فضای مجازی و نرم افزار‌ها هر روز با هم در ارتباط هستیم و گاهی درباره صحنه‌های فوتبال نیم ساعت و چهل دقیقه با دوستان داورم صحبت می‌کنم.

تحریم و پرداخت نشدن دستمزد‌ها
بحث پرداخت نشدن دستمزد‌ها از سوی فیفا بحث الان نیست و چند سال است که وجود دارد. همین الان ما هنوز دستمزد‌های جام جهانی را از فیفا نگرفته ایم. خوشبختانه‌ AFC همیشه تعامل داشته و، چون مقر کنفدراسیون در مالزی است و دوستان زیادی برای در کلاس‌ها و یا تدریس به AFC می‌روند همیشه تعامل داشته و با توجه به قوانین موجود دستمزد‌ها را به صورت نقدی پرداخت می‌کند و کسانی که آنجا هستند پول مربوط به فوتبال ایران را به کشور می‌آورند. قبلا هر نفر صدهزاردلار می‌توانست بیاورد الان بیشتر این مبلغ نزدیک به سطح اروپا شده است. در اروپا هر نفر ده هزاردلار می‌تواند بیاورد و از مالزی اکنون ۲۵ هزاردلار است. تیم داوری ایران در آخرین بازی که خود من به همراه آقای ابوالفضلی و منصوری حضور داشتیم با همین شرایط دستمزد‌ها را گرفتیم. البته واقعیت این است تحریم‌ها هست و اثراتش را بخصوص در این بخش گذاشته است و کاری از دست ما برنمی آید. در پایان تشکر می‌کنم از تمام کسانی در این سال‌ها حامی من بودند یا مرا نقد کردند. من همیشه گفتم نقد‌های آن دوستان اثرگذار‌تر بوده و سعی کردم کارم را بهتر از قبل از انجام بدهم.