خبرورزشی/مهدی همدانی؛ دیروز تولد مجید نامجومطلق بود. هافبک تکنیکی دهه‌های ۶۰ و ۷۰ که این روز‌ها به عنوان دستیار اول فرهاد مجیدی در استقلال حضور دارد. تولد بهانه‌ای شد تا دقایقی با آقامجید مشغول گفتگو شویم و موارد زیادی را به اتفاق مرور کنیم. از شرایط کنونی گرفته تا روز‌های خوش جوانی.

تولدتان مبارک.
خیلی ممنون از لطف و توجه شما.

جشن تولد‌های دوران کودکی‌تان را یادتان می‌آید؟
نه. آن زمان این مسائل چندان مرسوم نبود. اصلاً شرایط با وضعیت کنونی قابل مقایسه نبود. جشن تولد و... در دوران کودکی ما چندان برگزار نمی‌شد.

پس اولین جشن تولدتان را به خاطر ندارید؟
... (فکر می‌کند) نه. یادم نمی‌آید.

در اردو‌های استقلال و تیم ملی چطور؟
... (دوباره به فکر فرومی‌رود) نه. در آنجا هم یادم نمی‌آید که برایم تولد گرفته باشند. البته انصافاً خانواده‌ام هر سال در این رابطه سنگ تمام می‌گذارند و واقعاً از این بابت ممنون آن‌ها هستم. هدایایی که برایم می‌گیرند به معنای واقعی کلمه برایم فوق العاده ارزشمند است. احتمالاً امروز (شنبه) که از تمرین راهی منزل شوم نیز لطف می‌کنند و مراسم می‌گیرند.

وقتی به روز تولدتان می‌رسید، حسرت گذشته را نمی‌خورید؟ اینکه کاش دیرتر به دنیا می‌آمدید؟
دقیقاً همین‌طور است. کاش دیرتر به دنیا می‌آمدم. من در دوره‌ای فوتبالیست شدم که شرایط با امروز کاملاً متفاوت بود و کشور‌های اروپایی اصلاً فوتبال ایران را نمی‌شناختند. امکانات خودمان نیز فوق العاده محدود بود. برای مثال وقتی راهی قطر شدم و با تیم السد قرارداد بستم، یک روز در سالن بدنسازی وزنه از دستم افتاد و مربی بدنساز به محض دیدن این صحنه خودش را به من رساند. او متوجه شد که قبلاً با چنین وزنه‌هایی کار نکرده‌ام و با تعجب پرسید مگر می‌شود بازیکن تیم ملی ایران با این وزنه‌ها کار نکرده باشد؟ در آن زمان واقعاً چنین امکاناتی اصلاً در ایران وجود نداشت. اغلب تیم‌ها برای بدنسازی در آن مقطع راهی تپه‌های داوودیه می‌شدند که متأسفانه الان معلوم شد اصلاً کار استانداردی نبود و بسیاری از پیشکسوتان بابت همین مسئله این روز‌ها زانودرد، پادرد و کمردرد دارند.

پس شرایط اصلاً قابل مقایسه نبوده.
واقعاً همین‌طور بود. من سال چهارم دبیرستان بودم و تا ساعت ۲:۳۰ عصر مدرسه می‌رفتم. بلافاصله پس از پایان مدرسه یکی از رفقا با موتور دنبال می‌آمد تا من را به تمرین تیم ملی که ساعت ۳:۳۰ در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شد برساند. در طول مسیر ساندویچ تخم مرغ که مادرم برایم درست کرده بود را می‌خوردم تا در جریان تمرینات ضعف نکنم. اصلاً وضعیت با الان به هیچ عنوان قابل مقایسه نبود.

برسیم به شرایط کنونی فوتبال کشور. عده‌ای معتقدند مسئولان بعضی تیم‌ها تعمداً آمار مبتلایان خودشان را زیاد نشان می‌دهند تا مانع برگزاری ادامه رقابت‌های لیگ برتر شوند. به نظر شما واقعاً چنین اتفاقی رخ داده است؟‌
نمی‌دانم سایر باشگاه‌ها در چه شرایطی تست گرفته‌اند، اما آزمایشاتی که زیر نظر کادر پزشکی باشگاه استقلال از ما انجام شده کاملاً استاندارد بود و شکر خدا جواب همه آن‌ها هم منفی اعلام شد. امیدوارم سایر باشگاه‌ها نیز پروتکل‌های بهداشتی را به طور کامل رعایت کنند ولی قبول کنیم که شرایط دشوار است. همین حالا مسابقات تدارکاتی لغو شده و بر دامنه دردسر‌های تمام تیم‌ها افزوده است. خب اگر قرار است مسابقات تدارکاتی لغو شود، دیدار‌های رسمی که افراد بسیار بیشتری هم درگیر آن هستند چگونه می‌خواهد برگزار شود؟ امیدوارم در نهایت تصمیماتی اتخاذ نشود که پشیمانی به عمل آورد.

 

... و بالاخره اینکه گروهی از هواداران استقلال معتقدند تیم محبوبشان برای فتح جام‌حذفی شرایط بسیار خوبی دارد. نظر شما در این رابطه چیست؟
من سه ماه است که به دلیل تعطیلی مسابقات، شرایط سایر تیم‌ها را ندیده‌ام و رقبا را آنالیز نکرده‌ام، اما خوشبختانه وضعیت بازیکنان خودمان امیدوارکننده است. ما رفته رفته آماده حضور در مسابقات می‌شویم و در رابطه با جام‌حذفی هم این را بگویم که در لیگ برتر همچنان امید داریم و در جام‌حذفی نیز مدعی هستیم. استقلال روز به روز برای شرکت در مسابقات آماده‌تر می‌شود و امیدواریم در نهایت شرایط به گونه‌ای رقم بخورد که همه طرفداران از ما راضی باشند.