به گزارش خبرورزشی ، بعد از ناکامی و حذف از تورنمنت بینالمللی فجر در رشت، پیشبینی خیلی از کارشناسان وزنهبرداری این بود که دیگر فرصت جمعآوری امتیازات لازم برای المپیکی شدن کیانوش رستمی تمام شده است. اما حالا بهواسطه تعویق المپیک مسیر ورودی به این آوردگاه بزرگ برای برخی ستارههای بلاتکلیف مثل رستمی آسانتر از قبل شده است. کیانوش نهتنها از کسب سهمیه المپیک ناامید نیست، بلکه با توجه به شرایط تمرینی و انگیزشی خوبی که دارد معتقد است او به نسبت دیگر رقبای مدعی و نامدارش همچون سهراب مرادی، رضا بیرالوند و سیدایوب موسوی در دسته 96 کیلوگرم از شرایط بهتری برخوردار است. کیانوش با کسب امتیاز 2,852،2052 و عبور از 5 رقابت گزینشی (4 تورنمنت سیلور و یک تورنمنت گلد) هماکنون در رتبه 32 رنکینگ المپیکی دسته 96کیلوگرم قرار دارد. اما دارنده نشان طلای بازیهای المپیک 2016 ریو اعتقاد دارد با توجه به شرایط ویژهای که هماکنون در مسیر المپیک ایجاد شده است، شانس او برای بازگشت به چرخه امتیازی المپیک و حضور در توکیو بهعنوان بهترین وزنهبردار قاره آسیا وجود دارد. به همین بهانه با او همکلام میشویم تا حرفهایش را بشنویم.
نمیخواهم خودم و بقیه را به چالش بکشم
این روزها ویروس کرونا، المپیک، اردوها و مسابقات مختلف را به تعویق انداخته و باعث شده تا اکثر ورزشکاران ملیپوش برای حفظ سلامتی و آمادگی بدنی خود بهصورت انفرادی تمریناتشان را در خانه دنبال کنند؛ دقیقاً اتفاقی که کیانوش رستمی خیلی پیشتر شرایطش را داشت و همین رویه را دنبال میکرد؛ رویهای که حواشی زیادی هم ایجاد کرده بود. او وقتی با سؤالی با این محور مواجه میشود، میگوید: «خیلی علاقهای ندارم به عقب برگردم و با ریشهیابی حواشی گذشته دوباره مسائل مختلف را نبش قبر کنم. چرا الان که احساس میکنم دوباره آرامش به زندگیام برگشته باید بیخود و بیجهت به عقب برگردم و با بررسی یکسری اتفاقاتی که به هر دلیل رخ داده و تمام شده هم خودم و هم بقیه را به چالش بکشم و درگیر حاشیه کنم؟ به همین دلیل فکر میکنم صلاح من و بقیه عزیزان این باشد گذشته را فراموش کنیم و به فکر آینده و روزهای خوبی که در پیش داریم باشیم. من اصلاً دلم نمیخواهد نبش قبر کنم، چون احساس میکنم خدا را شکر حالم خوب است و به آینده امیدوارم.»
تلخی های زندگی را دور ریختم
دارنده نشان طلا و نقره بازیهای المپیک 2012 و 2016 لندن و ریودوژانیرو با بیان اینکه احساس میکند هرچه در گذشته برایش رخ داده را دور ریخته و دوباره برای کسب موفقیت در آینده از نو متولد شده است، میگوید: «من هرآنچه در گذشته خوب یا بد بوده را دور ریختهام و فراموش کردهام، بهطوری که حس میکنم دوباره متولد شدهام. باز به دنیا آمدهام تا دوباره روزهای خوب و به یاد ماندنی بیشتری را برای خودم و هموطنانم بسازم. تصمیم گرفتم بههیچوجه دیگر نه از کسی توقع داشته باشم و نه دنبال تسویهحساب با فرد یا گروه خاصی باشم، زیرا برای خودم هدفگذاری کردم و دنبال رسیدن به اهداف بزرگتری در زندگیام هستم. من تا به امروز به هرآنچه از خداوند خواستم و اراده کردم، رسیدم.» او ادامه میدهد: «بماند که این اواخر بهخاطر فشارهای عجیب و غریب روحی و روانی که رویم بود، روزهای تلخی را در دنیای قهرمانی تجربه کردم، اما همان تلخیها هم برایم تجربه گرانبهایی بود تا این را درک کنم که همیشه نباید از زندگی توقع خوب و شیرینی داشت. بالاخره تلخی و ناکامی هم جزئی از زندگی انسان است و اگر این تلخیها نباشد قطعاً ما آدمها قدر روزهای خوب و شیرین زندگی خود را نمیدانیم. به هر حال تصمیم گرفتم پس از این فقط انرژی مثبت را در زندگیام جاری کنم.»
پرونده المپیک هنوز برایم بسته نشده!
قهرمان بازیهای المپیک 2016 ریو و دارنده نشان طلای جهان تأکید دارد که هنوز پرونده کسب سهمیه المپیک توکیو و حضورش در این رویداد بزرگ برای او بسته نشده است. ملیپوش 96کیلویی وزنهبرداری ایران در این رابطه میگوید: «من هنوز بیخیال المپیک نشدهام، زیرا معتقدم میتوانم سهمیه ورودی را کسب کنم و در بازیهای المپیک توکیو برای کشورم افتخارآفرین باشم. طبق حساب و کتابی که خودم داشتم میتوانم در یک مسابقه گلد یا همان تورنمنت طلایی و یک رقابت سیلور یا نقرهای شرکت کنم و امتیازاتم را با ثبت رکوردهایی ایدهآل ارتقا دهم. اینطوری که پیشبینی کردم اگر بتوانم در مسابقات آسیایی که حکم مسابقه طلایی گزینشی را برایم دارد، حداقل 180 یا 185کیلوگرم در یکضرب، 225کیلوگرم در دوضرب و مجموع در حد 400 تا 405کیلوگرم را به نامم ثبت کنم، قطعاً میتوانم جزو نفرات سهمیهبگیر المپیک باشم. الان شرایط برای من خیلی بهتر از قبل شده است، چون ایلیا ایلین رسماً از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد و دیگر قرار نیست در باقی تورنمنتهای گزینشی شرکت کند. وزنهبردار ژاپنی هم که در قاره آسیا و میزبان مسابقات المپیک است هم مستقیماً در این بازیها روی تخته میرود و نیازی به سهمیه ندارد، بنابراین من اگر همینطوری که برنامهریزی کردم و گفتم بتوانم در تورنمنتهای آتی رکوردهای خوبی برای خودم ثبت کنم، حتماً میتوانم بهعنوان بهترین و امتیازآورترین وزنهبردار «قاره آسیا» سهمیه المپیک کسب کرده و در این آوردگاه بزرگ برای سومینبار روی تخته بروم. امیدوارم همه عزیزان مسئول در این مسیر کمک و حمایتم کنند تا این افتخار را برای کشورم به ارمغان بیاورم. البته قطعاً بقیه دوستان هموزن من در دسته 96کیلوگرم نیز برای المپیکی شدن همچنان شانس دارند، اما چون فقط 2 سهمیه به ایران تعلق گرفته و بهواسطه تغییرات قوانین جهانی، نهایتاً بهترین و امتیازآورترینهای جهان میتوانند در المپیک توکیو حاضر باشند. هر کدام از ما که بتوانیم شرایط ایدهآلتر و شانس بهتری برای مدالآوری در المپیک پیشرو داشته باشیم به سهمیه میرسیم و نماینده وزنهبرداری ایران در بازیهای المپیک توکیو خواهیم بود.»
هزینههایم را از جیب دادم
کیانوش رستمی درخصوص اینکه فدراسیون بعد از اینکه او خرجش را از تیم ملی جدا کرد و انفرادی تمرین کردن را به تمرین گروهی ترجیح داد، هزینههای جاری و تمرینیاش را بهعنوان ملیپوش وزنهبرداری به او پرداخت میکند یا نه؟ میگوید: «از زمانی که تصمیم گرفتم به دلایل خاصی که وجود داشت بهصورت انفرادی تمریناتم را انجام دهم، اگر خودم پیگیر مسائل و مشکلاتم بودم و برای گرفتن حق و حقوقم پافشاری کردم، دوستان مجبور میشدند حمایتم کنند، اما وقتی دنبال حق و حقوقم نمیرفتم، عزیزان مسئول هم کلاً یادشان میرفت که من هم ملیپوش هستم و برای تمرینات و آمادهسازیام در مسیر المپیک مثل بقیه بچهها نیاز به حمایت مادی و تجهیزاتی دارم. من چون عادت ندارم التماس کنم و زیر بلیت افراد قرار بگیرم، با این همه مدال و افتخار هنوز نه جایی استخدام شدهام و نه اصلاً شغل ثابت یا حتی کار پارهوقتی مثل خیلی از ملیپوشان و قهرمانان دیگر المپیک و جهان دارم! فدراسیونیها از وقتی من در چند مسابقه اوت کردم کلاً گویا بدشان نمیآمد که فراموشم کنند و سراغی هم از من نگیرند. خواهشم از دوستان این است که نباید از باخت و شکست کیانوش خوشحال باشیم، زیرا برای او و امثال کیانوش میلیاردها هزینه شده تا افتخار این سرزمین و ملت باشند. پس بهجای خوشحالی از زمین خوردن رستمی بد نیست کنارش باشید و حمایتش کنید تا در نهایت حاصلش را در المپیک ببینیم.»